อยู่ๆก็ใด้เกิดใหม่เป็นมังกรสมุทร(ในตำนานจอมยุทธ์ภูติถังซาน)
เป็นการลาที่หน้าเศร้า
หลังวิ่งออกมาเฟยเฟยก็วิ่งตรงไปหาเสี่ยวไป๋ไป๋ของเธทันที
เสี่ยวไป๋
//กำลังเล่นกับลูกปลา
หลินเฟยเยว่
ฮึก..//รีบเช็ดน้ำตา
หลังจากเช็ดน้ำตาชั้นก็เดินตางไปหาเสี่ยวไป๋ไป๋ทันที
ชั้นไม่อยากทิ้งเธอไว้คนเดียวเลยแต่.....แต่มันจำเป็น
ตั้งแต่เด็กจนโตชั้นไม่เคยปฏิเสธคำสั่งของท่านแม่เลย
เพราะว่าท่านแม่เป็นผู้มีพระคุณของชั้น ท่านรับเลี้ยงชั้นตั้งแต่ชั้นยังไม่รู้ความ
เพราะงั้นชั้นเลยไม่กล้าแม้แต่จะปฏิเสธอะไรที่ท่านสั่งเลยซักอย่าง
เสี่ยวไป๋
อ้าวเฟย์เฟยเจ้ากลับมาแล้ว//หันมามอง+ยิ้มให้
เสี่ยวไป๋
หืม เป็นอะไรรึปล่าว//เป็นห่วง
หลินเฟยเยว่
ปล่าวหรอก//ยิ้ม+ส่ายหัว
เสี่ยวไป๋
อ๋อ มานี่สิ่//หันมาเล่นกับปลาต่อ
หลินเฟยเยว่
เสี่ยวไป๋ไป๋//เดินไปหา+ทำหน้าเศร้า
เฟยเฟยพูดเสียงเบามากแต่ก็พอให้เสี่ยวไป๋ได้ยิน
เสี่ยวไป๋
หือ..เฟยเฟยเจ้าเป็นอะไรไป//สีหน้าเป็นกังวล
หลินเฟยเยว่
เสี่ยวไป๋ไป๋ข้า
หลินเฟยเยว่
ข้าต้องออกไปจากที่นี่ซักประเดี๋ยวนะ//ยิ้ม+น้ำตาคลอ
เสี่ยวไป๋
....เจ้าจะไปไหน☹️
หลินเฟยเยว่
ข้าไปไม่นานหรอกเดี๋ยวก็กลับ
เฟยเฟยพูดพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า
เสี่ยวไป๋
.......//น้ำตาไหล
เฟยเฟยกับเสี่ยวไป๋ไม่เคยห่างกันเลย โตมาด้วยกัน ตั้งแต่เด็กจนโตทั้งสองไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดทำให้เป็นการลากันที่หน้าเศร้า
หลินเฟยเยว่
ข้าต้องไปแล้วล่ะ...ไปล่ะ//ยิ้มทั้งน้ำตา
หลังจากลาเสี่ยวไป๋เสร็จเฟยเฟยก็ไปเก็บข้าวของแล้วออกเดินทางทันที
Comments