อยากต่อยไอ้ธัน

[จุน]

ผมนั่งอยู่ในร้านสักพักแล้ว ธันแม่งทำผมปวดหัว มันเดินไปเดินมาขึ้นไปข้างบน ลงมา แล้วเดินวนขึ้นไป หายไปสักสิบนาทีก็ลงมาอีก

"เป็นไร" 

ผมลองถามมันดู ท่านหัวหน้าของเราเหมือนกำลังวุ่นวายในใจอยู่ มันห้ามไม่ให้บอกว่านี่คือร้านของมัน ลงทุนจ้างคนอื่นมาทำแทนด้วย แทนที่จะนัดไปที่อื่น

"เสือก"

เออ กูไม่ได้คาดหวังคำตอบดีๆอยู่แล้ว แม่งน่ากลัวชิบหาย ไม่มีใครกล้าถามอะไรมันมากนัก กลัวตาย

"แทนที่จะนัดออกไปที่อื่นนะ"

เคนหนุ่มหน้าหวาน ที่สนิทที่สุดของธัน มีไอ้เหี้ยนี่แหละที่พอจะพูดอะไรแล้วไม่ค่อยโดนตอกหน้ามา

"กูลืม มึงมีปัญหาหรอ"

ปีศาจ...ปีศาจชัดๆ นี่คือเหตุผลที่มันกระวนกระวายใจหรอ โทรไปบอกที่ใหม่ก็ได้แล้ว  แต่ปัญหาคือเราไม่มีเบอร์ใครในแก๊งภาพเลยสักคน

"ฮายยย หนุ่มๆของฉัน สบายดีไหม"

เออ..มาแล้วตัวสายมิตรภาพของแก๊งธันและภาพ ยูริ ลูกครึ่งเกาหลี เธอควงแขนภาพมาด้วย สีหน้าเหมือนนักโทษสัสๆ

"ร้านสวยดีนะ"

ไอ้ภาพเอ่ยชมแล้วมานั่งตรงข้ามผม ไอ้ธันกลับมาจากด้านหลังร้านแล้วมานั่งข้างผม

"ไอ้พวกมึงอ่ะ"

"นอน"

มันมาคนเดียวที่รังพวกผมเนี้ยนะ ไม่สิมากับยูริแล้วก็ไม่รู้เรื่องร้านด้วย

"ไหนๆ ขอดูงานหน่อยค่าายูริอยากรู้แล้วว่าเรือนหอเป็นยังไง"

ยัยยูริหยิบงานในกระเป๋าภาพมากางโดยไม่ขอ ฝั่งนั้นก็มียูริสินะที่เป็นคนสนิท

"พอได้ไหม ดูกันไปก่อนนะฉันขอสั่งอะไรหน่อย"

ภาพลุกออกไป ผมพึ่งสังเกตว่าวันนี้มันแต่งตัวน่ารักมากๆสมกับผู้หญิง  

ตึ้ง!

ผมหยุดมองแล้วต้องมามองไอ้คนที่ทุบโต๊ะแทน เหี้ยไรของมันอีกวะ อารมณ์ยิ่งเดายากอยู่ด้วย

"อะไรของมึงธัน ผิดหรอ"

มันไม่ได้มองงานเลย มองที่ไอ้ภาพแล้วฟึดฟัดๆ พอเริ่มรู้ตัวก็กันไปสนใจงานต่อ ผมกับเพื่อนมองหน้ากันงงๆ

[ภาพ]

"เป็นไง"

ฉันเดินกลับมาพร้อมเครื่องดื่ม2แก้ว ยื่นให้ยูริแก้วนึง

"ตรงนี้น่ะ"

"อ่อ พอดีคิดไว้หลายแบบ ลองเอาอันนี้ไปเลือก"

สมุดภาพเล่มใหม่เอี่ยมเหมือนพึ่งซื้อมา แต่ข้างในถูกวาดไว้หมดเล่มแล้วส่งให้คู่อริ

"วันนี้ภาพน่ารักใช่ม้าาายูริแต่งให้เลยนะ"

ว่าจะไม่พูดอะไรแล้วนะ เธอนี่มัน

"อย่าพูดเรื่องอื่นสิยูริ กลับบ้านไปได้แล้วไป"

ฉันแสดงท่าทางหงุดหงิดใส่ไปนิดหน่อย ยูริอ่อนไหวมาก ฉันก็เลยได้แค่ถอนหายใจแล้วก็อธิบายโครงสร้างให้ไอ้ธันและพวกมันฟัง

"แบบนี้ดีกว่า แข็งแรงดีห้องครัวควรเป็นแบบนี้แหละ"

ฉันพยักหน้าเห็นด้วย ไม่ต้องดูดีมากนักขอแค่ปลอดภัยหน่อย แค่ห้องเดียวที่ฉันจะยอมให้มันหรอกนะ ห้องอื่นอย่าหวังเลย

"นายเอาไปให้เขาดูด้วยนะ เรื่องฮวงจุ้ยฉันไม่ชอบที่นายเห็นเรื่องนี่เป็นเรื่องสุดท้าย"

คราวก่อนดีแล้วแท้ๆจบแล้วแท้ๆ เสือกไปดูฮวงจุ้ยทีหลัง ก็รู้ว่ามันอยากจะชนะอยากชวนตีฉัน

"เออรู้"

"มึงน่ะหรอรู้ กันต์มันยังรู้กว่ามึงเลย"

ไอ้กันต์มันเป็นคนที่เคยถ้วงเรื่องนี้ด้วยกันกับฉัน เพราะขก.แก้งานแล้ว

ธันหันมาสบตานิ่งๆใส่ ฉันพยายามมากที่จะมองมันแบบปกติเหมือนที่ผ่านมา แค่ก็ไม่ได้

"เอาเหอะก็พูดแล้วนี่นะ"

ฉันหันไปดูน้ำแก้เขิน ไม่รู้ทำไมฉันถึงได้คิดว่ามันมองฉันด้วยสายตาที่อ่อนโยนกว่าปกติ

"มึงใจเด็ดมากเลยนะที่มากับยูริสองคน"

ไอ้กันต์พูดด้วยสีหน้านิ่งๆ 

"ถ้าเจอที่อื่นคงไม่มาคนเดียวกับยูริ  ไอ้พวกนั้นมันทำงานทั้งคืนฉันก็เลยให้มันพักไป"

ฉันพูดไปตรงๆ สภาพพวกมันอย่างกับซอมบี้หนีออกมาจากหลุม ฉันไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น

พวกมันดูอึ้งไป

"แล้วมึงอ่ะ…"

"ก็นั่งทำด้วยกัน"

ก็ต้องประสานงานกันให้ทำไง บ้านพักยังต้องเปิดใช้เลยเพื่องานนี้ยอมแพ้ไอ้ธันไม่ได้เด็ดขาด 

"สภาพ.."

"อะไรไอ้ธัน พูดให้มันดีๆถึงฉันจะนอนน้อยแต่ก็นอนนะ"

แค่2ชม.ก็เหอะ แต่ก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่ไม่ได้ช็อตเครื่องค้าง

"สำหรับส่วนนี้ให้ผ่าน"

ไอ้ธันและเพื่อนติ้กถูกให้

"เค เดี๋ยวจะเอาส่วนของห้องอื่นมาให้ทีหลัง"

"รักษาชีวิตมึงบ้างนะไอ้ภาพ"

"กูไม่ยอมตายก่อนหัวหน้ามึงหรอกไอ้จุน มันต้องตายก่อนกู"

ฉันชี้หน้าไอ้จุนสลับกับไอ้ธัน มันนั่งหน้าตายอยู่แบบนั้น แล้วไอ้นิสัยมองร่างกายคนอื่นของมันเนี้ยทำให้อยากจะยกตีนถีบ

ฉันลากยูริกลับด้วย นังนี่ก็เอาแต่คุยกับไอ้กันต์สนุกสนาน มีแค่นางนี่แหละที่ไม่ค่อยสนใจว่าคู่อริของฉันเป็นใคร

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***