ปิดเทอมคืออะไร

[ภาพ]

วันนี้เป็นวันปิดเทอมของฉัน ที่จะได้นอนโง่ๆในหอพักแต่ไม่เลย

"โหล"

'ภาพไอ้แซคมีเรื่องกับพวกไอ้ธัน มาเครียหน่อยสิ'

"จิ๊!...เออเดี๋ยวออกไปส่งโลเคชั่นมา"

ฉันจะไปมองมันยังไง ขายังสั่นพั่บๆเลย ไอ้เหี้ยนั่นล่อซะยืนแทบไม่ไหว ทั้งที่เป็นครั้งแรกแท้ๆดันโดนคู่อริ ได้ไปซะเนี้ย

แต่ฉันก็ผิดเองแหละ ที่หลงใหลสัมผัสบ้าบอนั่นจนโงหัวไม่ขึ้น

"มีอะไรกัน"

ฉันลงจากรถBMWสีขาว ก่อนจะมาหยุดข้างๆไอ้แซค ไอ้ตัวปัญหา

"ไอ้เหี้ยนี่แม่งเชี่ยวรถกู ยังไม่ทำอะไรให้เลย"

"อ่าวพูดงี้ได้ไงวะ มึงจอดรถยังไงมึงดูสิไอ้ควาย"

ฉันมองรถของไอ้แซค ไอ้นี่แม่งก็จอดได้บรรลัยเหมือนกัน จอดคร่อมเส้นซะขนาดนั้น

ฉันหันไปสบตากับธัน หัวหน้าของพวกนั้น ทำไม่ได้...รู้สึกว่าจะหน้าแดงเอามากๆ ฉันดันไปชอบสัมผัสแบบนั้นได้ไง ทุเรศจริง ฉันรู้ว่ามันมองตั้งแต่หัวจรวดเท้า แต่มันก็หยุดมองที่ริมฝีปากและมองลงต่ำเรื่อย

"เพราะมึงรู้ว่ารถกูใช่ไหมล่ะ ไอ้จุน"

"ใครจะสนใจ"

เห้อ..ฉันจะบ้าตายกะจะนอนยาวๆให้ลืมทั้งหมดไปแล้วแท้ๆ แต่นี่ไม่เหมือนปิดเทอมเลย ทุกคนในแก๊งไอ้ธันและฉันอยู่ครบ ทะเลาะกันเหมือนเดิม ไม่ถูกกันมาแต่ไหนแต่ไร เด็กสถาปัตย์กับวิศวะมันจะคุยรู้เรื่องได้ไง ตั้งแต่โปรเจคทำตึกแหละ ไอ้ธันแม่งดันได้ความดีความชอบไปเต็มๆ เพราะญาติแม่งจีนกันทั้งนั้น มันเลยรู้ฮวงจุ้ยดีกว่า

"มึงจะเอาไง ไอ้ธัน"

ถึงฉันจะเป็นเด็กผู้หญิงตัวนิดเดียว แต่ก็ไม่กลัวมันเลยสักนิด...หมายถึงเมื่อก่อนนะ ตอนนี้แทบไม่อยากจะสบตาเอาตรงๆไม่เจอหน้าแม่งก็ดีกว่า

"จ่ายค่าเสียหายไป"

ง่ายจัง...แปลกๆนะ ฉันว่ามันแปลกคนในแก๊งเดียวกับมันยังตกใจเลย แต่ก็เอาเงินมาให้ตามคำสั่งหัวหน้าของมัน

"เรียกประกันมาคุยดีกว่านะ"

เคนหนุ่มน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักพูด ฉันเห็นด้วยกับเขา 

น่ารักจังวะ ไอ้บ้าเคนเอ้ย

"มึงก็ผิดนะไอ้แซค"

"เอ่...ภาพ"

"ขอโทษไอ้จุนด้วย"

ไอ้แซคขอโทษแบบลวกๆแต่ไอ้จุนแม่งก็ไม่ว่าอะไร แต่ก็ขอโทษกลับ ไม่รู้ว่าทำไมมันยอมง่าย ปกติต้องต่อยกันสักหมัดก่อนจะรู้เรื่อง ถ้าพวกมันไม่ผิดหรือผิดก็เหอะ มันจะเอาชนะถึงที่สุดเลย ฉันก็ด้วยแต่วันนี้มันอ่อนข้อให้  ฉันก็ต้องอ่อนตาม

"เห้ออ...อย่าเรียกออกมาตอนปิดเทอมจะได้ไหมเนี้ย"

ฉันหลบตาไอ้บ้านั่นหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็สังเกตได้ว่ามันเอาแต่มองสะโพกของฉัน อยากเข้าไปตบสักสามที น่าโมโหชิบ จะมองให้มันทะลุเลยรึไง

"หมดเรื่องแล้วไหม พวกมึงมีไรอีกป่ะ"

ทุกคนหันไปที่หน้าไอ้คนไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด นิ่งยังไงยังงั้น ฉันรอมันพูด แต่มันก็เอาแต่มองร่างกายของฉันตั้งแต่ฉันยืนตรงนี้ จนเขินไปหมดแล้ว

"จะมึงยังอมเหรียญอยู่ ก็เรื่องของมึง"

หมดความอดทนกับสายตาหยาบคายนั่น ไอ้ธันมันก็ไม่พูด

"มึง…"

ฉันชะงักไป มันไม่ได้บอกใครเรื่องคืนนั้นถูกไหม?...ชักกลัวแล้วนะ

"ป่าว"

อะไรของมันวะ

"ไอ้แซคจัดการให้เรียบร้อย ส่วนมึงไอ้ท็อปอยู่กับมันนี่แหละ"

"เอาจริงดิ ภาพ!"

อยู่ตั้งนานไม่มีการห้ามกัน พากันเหลวไหลไปทั่ว

"ค่ะ หรือว่าคุณออนท็อปอยากได้อะไรพิเศษหรือคะ"

แก๊งของฉันรู้ดีว่าท่าทางยิ้มแย้มจอมปลอมเป็นกับดักชั้นดี พวกมันส่ายหน้ารัวๆ แล้วไล่ให้กลับไป

[ธัน]

ผมมองผู้หญิงที่หลบตาผมทุกครั้งที่ผมพยายามสบตาด้วย

"มึงจะอมเหรียญอยู่ ก็เรื่องของมึง"

ผมสำรวจร่างกายยัยภาพมากพอที่จะรู้ว่าเธอหงุดหงิดผม สายตาโมโหปิดไม่มิด

"มึง.."

ผมอยากจะรั้งไว้อีกสักนิด แต่ท่าทางแบบนั้นคงไม่เป็นอะไรหรอก แล้วจะห่วงทำไมวะ

"ป่าว"

ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แล้วภาพมันก็ไปสั่งคนในแก๊งถาปัตย์ ผมยังมองมันแบบนั้น

"ค่ะ หรือว่าคุณออนท็อปอยากได้อะไรพิเศษหรือคะ"

น่ารักชิบหาย ถึงจะเป็นรอยยิ้มจอมปลอม แต่โครตน่ารัก ผมมองเธอกลับขึ้นรถขับออกไป BMWสีขาวไปไกลแล้ว ผมไม่อยากยอมมันหรอกนะ แค่เห็นท่าทางหวาดๆผมก็อยากขำแล้ว

ผมไม่ได้อยากจะกัดด้วยซะหน่อย ตัวเท่าลูกหมาแต่ห้าวด่อง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***