JJK / คุณคิโยทากะ ทำอะไรซักอย่างสิครับ
3 : คุณอิจิจิ
ที่ป้ายหลุมศพมีดอกลิลลี่สีขาววางอยู่
เด็กหนุ่มพนักงานร้านขายดอกไม้แห่งหนึ่ง
ที่บุพการีทั้งสองเสียชีวิตไปตั้งแต่สิบขวบ
เจ้านั่นต่อสู้ด้วยตัวเองมาตลอด
กลับมาสิ้นสุดการเดินทางเพราะความประมาทของผู้อื่น
Daruma K.
เอาดอกไม้ที่คุณชอบมาด้วย
Daruma K.
/วางช่อดอกไม้ที่เต็มไปด้วยดอกสึบากิ
Daruma K.
ไม่ใช่ความของคุณเลยรู้ไหม
Daruma K.
คดีของอาซาคุงยังคืบหน้าอยู่นะ
Daruma K.
ขอให้ได้เป็นตัวเองในที่ที่คุณอยากเป็นนะ
Daruma K.
ขอบคุณที่ทำให้ชีวิตที่ผ่านมาของผมมีสีสันนะคิโยทากะ อาซาฮิ
Daruma K.
จากนี้มีความสุขมากๆนะ
Daruma K.
ไว้จะมาเยี่ยมใหม่
Kiyotaka
/ผวาตื่นกำผ้าห่มแน่น
Kiyotaka
เคนจิจังจะเป็นไงบ้างนะ
Kiyotaka
/กวาดตามองไปรอบห้อง
Kiyotaka
/ขยับชิดขอบเตียงอีกข้าง
Kiyotaka
(นี่มันตัวอะไรน่ะ)
เจ้าสิ่งดังกล่าวค่อยๆหันหัวมาทางเขา
เจ้าก้อนเนื้อภายใต้อกเต้นระรัวจนรู้สึกเจ็บ
นัยต์ตาสีนิลค่อยเลื่อนเปลี่ยนทิศช้าๆ
ให้ดูผิดปกติน้อยที่สุดทั้งที่อยากร้องออกมา
Kiyotaka
(ทำไมตอนนี้หายหัวตลอดเลยวะ)
คิโยทากะทำหน้ายุ่งใส่เจ้าสิ่งที่เห็น
มันส่งเสียงครืดคราดน่าหยะแหยง
เขาไม่แน่ใจนักว่าสิ่งที่เห็นคือสิ่งใด
นิ้วเรียวกำผ้าห่มที่คลุมตัวของตนแน่น
บริเวณปลายนิ้วขึ้นสีขาวจางๆ
ระยะทางระหว่างเขากับมันเริ่มลดลง
กลิ่นเหม็นสาบอย่างแรงก็ตีเข้าจมูกเขาเข้า
？？？
จะให้เด็กนั่นอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหนกันครับ?
？？？
คุณคะลูกเราโดนรถชนมานะคะ
？？？
เธอไม่น่าให้มันโตมาขนาดนี้เลย
？？？
คุณพูดอะไรออกมารู้ตัวไหม?
？？？
เขาเป็นลูกชายของคุณนะคะ
เสียงทะเลาะข้างนอกห้องพักดึงความสนใจของเขาไปจากสิ่งประหลาดได้อย่างดีเลยล่ะ และเสียงนั้นช่างคุ้นหู
Kiyotaka
/น้ำตาไหลจนหยดลงใส่มือ
Kiyotaka
(คนที่ทะเลาะกันนอกห้องนั้นคงเป็นพ่อแม่ของคุณคิโยทากะแน่ๆ)
？？？
เจ้ามารหัวขนนี่เกิดมาก็ไม่เคยมีอะไรดีเกิดขึ้นซักนิด
？？？
พอ 20 ก็ดันมาให้รถชนจนต้องเข้าโรงพยาบาลอีก
？？？
เราไม่ได้รวยขนาดจะมาจ่ายค่าห้องพักนี่นะ
Kiyotaka
/เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมา
Kiyotaka
(คุณอิจิจิแข็งแกร่งมาเลยครับที่อดทนจนมาถึงตอนนี้)
Kiyotaka
(จากนี้ไปผมจะทำให้คุณอิจิจิเป็นคิโยทากะที่สง่างามเองครับ)
อาซาฮิปลอบใจตัวเองจนลืมว่ามีอีกสิ่งอยู่ด้วย
เจ้าสิ่งดังกล่าว เคลื่อนตัวผ่านปลายเตียงออกไปข้างนอกพร้อมเสียงหายใจครืดคราดและกลิ่นเหม็นเน่า
ดวงตาเรียวรีสั่นไหวเพราะความตื่นเต้น
อะดรีนาลีนในร่างกายเริ่มพุ่งพล่าน
'มัน' เดินไปตามเสียงคนทะเลาะกัน
นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ใจของอาซาฮิสั่นไหวมากกว่าเดิม
มันหันขวับมาหาพร้อมกับดวงตาวาวโรจน์
เสียงครืดคราดเริ่มเป็นทำนองที่ผิดแปลก
ไม่ทันได้เตรียมตัวมันก็พุ่งเข้ามาใส่
เพราะความเบียวในตัวทำให้เขาหลุดวลีเด็ดออกมา
นัยต์ตาสีนิลที่เคยหรี่ปิดก็เบิกตามอง
Kiyotaka
(มันมีฟังก์ชั่นยังไงกันนะ)
อาซาฮิมองมือตนเองก่อนอย่างแรก
แต่ก็ไม่เห็นมันมีพลังอะไรที่แผ่ออกมาซักนิด
แถมในห้องก็ยังไม่มีอะไรเลยด้วยซ้ำ
Kiyotaka
อย่างเท่เลยคุณอิจิจิ
คุณคิโยทากะ ทำอะไรซักอย่างสิครับ
Comments