อย่ารอเขา ส่วนที่หนึ่ง

•{เขี้ยวเพชร}•

ฝากเอาหนังสือธุรกิจเกี่ยวกับเมืองหลวงนี้ขึ้นมาให้ด้วยล่ะ อ๊ะ เข้ามาในห้องฉันได้แล้ว เดียวแอร์ก็ออกไปข้างนอกหมดหรอก

เธอใส่ชุดนอนเสร็จก็ปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าน้องชายตน แล้วนั่งลงอยู่โซฟาข้างประตูห้องพร้อมกับเช็คผม

• { เนเปิลส์ } •

ครับ ขออนุญาตนะครับ

น้องชายของเธอกล่าวแบบนั้นเสร็จก็เดินเข้ามาแล้ววิ่งไปที่เตียงนอนแต่เขาขึ้น ไปบนเตียงไม่ได้คงเพราะเขายังตัวเล็กไปแล้วหันมาทางพี่สาวของเขาแล้วทำ เสียงอ้อนวอนพี่สาวว่าให้อุ้นเขาขึ้นไปนอนบนเตียงหน่อย พี่สาวก็เข้ามาอุ้นเขา ขึ้นมาแล้ววางไว้ที่เตียงนอนไม่ใช่ว่าเธอแพ้การอ้อนหรอกนะเธอแค่รำคาญ เด็กชายตัวน้อยหรือน้องชายของตนก็แค่นั่นละ

• { เนเปิลส์ } •

พี่ครับ พี่ไม่นอนหรอ เตียงออกจะกว้างขนาดนี้นะครับ

เธอมองดูน้องชายของเธอสักพักแล้วก็มาเช็คผมให้แห้งต่อพร้อมกับถามเด็กชาย นั่นว่ารู้ไหมว่าบ้านของท่านเมืองอยู่ที่ไหนของโลกนี้พอพูดจบเท่านั่นละเด็กชาย ก็นอนหลับไปเลย เขี้ยวเพชรเห็นอย่างนั่นก็เลยว่าตนต้องตามหาเจ้าแห่งฝันให้พบ หลังจากผ่านวันศุกร์ไปเธอก็เปลี่ยนชุดแล้วออกมาจากห้องพร้อมเดินลงไปที่ชั้นล่าง แล้วตรงไปที่ห้องครัวทันที แต่มีใครบางคนเดินตามเธอลงมาด้วย เธอหวั่งใจก็เลย เปลี่ยนตรงไปทางรั่วประตูคฤหาสน์ปราสาทแทน เธอออกจากห้องมาทีไรก็มีใคร บางคนตามเธอมาแบบนี้เสมอตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา จนเธอเริ่มจะอดไม่ไว้เลย แอบวางกับดักทั่วทางเดินที่เกี่ยวกับห้องของเธอแล้วห้องน้องและแล้วเวลาก็ผ่าน พ้นไปจนน้องชายของเธอครบรอบสิบแปด...เธอก็จัดงานวันเกิดให้เขาเหมือน งานเล็กๆๆเรียบง่ายแต่คนที่ถูกเชิญชวนให้มางานของเขานั่นนําของขวัญเยอะมากแถม ยังแต่งกายหรูหราซะไม่มี หากเอามาจัดลำดับแล้วชุดของเขี้ยวเพชรนั้นแทบไม่อยู่ในสายตา ใครเลยขนาดเธอเป็นทั้งเจ้าภาพของน้องชายเธอเวลานี้ทั้งจัดงานเองเพื่อน้องชายแต่ดู เหมือนเธอไม่อยากสนิทกับใครเป็นพิเศษนอกจากคนที่อาศัยอยู่ที่คฤหาสน์ปราสาทแห่งนี้เลย

• { เนเปิลส์ } •

พี่ครับ วันนี้วันเกิดผมเลยนะ พี่ยิ้มหน่อยสิ

เธอหันไปหาต้นเสียงแต่คนที่ปรากฏอยู่กับเธอนั่นไม่ใช่น้องชายแต่เป็นภาพ หลังกระจกนั่นแทน ภาพนั่นไหลไปมาอย่างกะมีชีวิตจริงๆๆละแล้วท้ายที่สุด ภาพนั่นก็หายไปอย่างกะไม่เคยมีอะไรอยู่ในกระจกนั้นเลย...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ