ฉันนี่แหละ!! ตัวร้ายทะลุมิติ
ตอนที่5 : ดอกท้อแรกแย้ม
เฟิ่งจวิน
อะ...ห้ะ เจ้าว่าอย่างไรนะเฟิ่งเยี่ยน
: ให้ตายสิ เมื่อคืนฉันมัวแต่เขินจนนอนไม่พอเลยเนี่ย
เฟิ่งเยี่ยน
ข้าเรียกเจ้าหลายรอบแล้ว เจ้าเป็นอะไรหรือไม่
เฟิ่งเยี่ยน
.ถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
เฟิ่งจวิน
เปล่าหรอก ข้าเพียงแค่คิดอะไรไปเรื่อยหน่ะ
เฟิ่งเยี่ยน
อีกประเดี๋ยวก็คงจะถึงแล้ว
ได้ยินอย่างนั้น เฟิ่งจวินก็ใช้พัดจิ่วเปิดผ้าม่านออกมาเพื่อดูบรรยากาศภายนอก
ตอนนี้พวกเขาสองคน อยู่บนรถม้าของเฟิ่งเยี่ยน กำลังมุ่งหน้าไปยังภูเขาที่มีต้นท้อมากมายขึ้นอยู่ที่นั่น
เฟิ่งเยี่ยน
เจ้าทำหน้าเครียดอีกแล้ว ดูสิ คิ้วผูกกันเป็นปมเงื่อนแล้วกระมัง
เฟิ่งเยี่ยน
.เอื้อมมือมาแตะระหว่างคิ้วของเฟิ่งจวิน
เฟิ่งจวิน
ไม่ได้เครียดหรอก...ข้าเพียงแค่ปวดหัวนิดหน่อย สงสัยจะนอนไม่พอ
เฟิ่งเยี่ยน
.ดึงเฟิ่งจวินไปนอนที่ตัก
เฟิ่งจวิน
จะ...เจ้าจะทำอะไร
เฟิ่งจวิน
อ้ากกก!! เขาจะให้เรานอนตักหรอ ตายแล้วๆๆๆ ใจเต้นอีกแล้ว >< (ความคิด)
เฟิ่งเยี่ยน
ข้าให้เจ้ายืมตักพักผ่อนเสียหน่อย
เฟิ่งเยี่ยน
อีกสักพักก็คงจะถึงภูเขา เจ้านอนเอาแรงเถิด
เฟิ่งเยี่ยน
.ยิ้มให้เฟิ่งจวิน
เฟิ่งจวิน
ยิ้มงี้ก็ใจเต้นโครมครามน่ะสิ หยุดยิ้มเดี๋ยวนี้นะไอ้หน้าหล่อ!! (ความคิด)
เฟิ่งจวิน
มะ...ไม่เป็นไรข้าดีขึ้นแล้ว
เฟิ่งจวินกำลังจะลุกขึ้น แต่ก็โดนแขนของเฟิ่งเยี่ยนรั้งไว้ให้นอนต่อ
เฟิ่งเยี่ยน
นอนเสีย อย่าดื้อ
เฟิ่งจวิน
โอ้ยยย~ ฉันใจบางหมดแล้วว (ความคิด)
เฟิ่งเยี่ยน
ถ้าถึงแล้วเดี๋ยวข้าปลุกเจ้าเอง มิต้องกลัวอันใด
เฟิ่งเยี่ยน
.ยื่นมือมาปิดตาอีกคน
: ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหนนะ
: แต่รู้ตัวอีกทีก็มาโพล่ที่เรือนรับรองของบ้านแม่เฟิ่งเยี่ยนสะแล้ว
เฟิ่งจวิน
อือ ทำไมข้ามาอยู่ที่นี่ จำได้ว่าอยู่บนรถม้ามิใช่หรือ
เฟิ่งเยี่ยน
ข้าเป็นคนอุ้มเจ้ามาเอง
เฟิ่งเยี่ยน
เห็นหลับลึกเลยมิอยากปลุก
เฟิ่งจวิน
เป็นเช่นนั้นหรือ...
เฟิ่งจวิน
.ลุกเดินไปนั่งข้างๆเฟิ่งเยี่ยน
ป่าดอกท้อที่บานสะพรั่งสวยงาม มีเพียงปีละครั้งเท่านั้น ถือเป็นแรห์ไอเทมเลยล่ะ
เฟิ่งจวิน
เป็นสถานที่งดงามเสียจริง
เฟิ่งเยี่ยน
เจ้าชอบหรือไม่
เฟิ่งเยี่ยน
.มองมาทางเฟิ่งจวิน
เฟิ่งเยี่ยน
เช่นนั้น เจ้ามาชมดอกท้อแรกกับข้าทุกปีเลยดีหรือไม่
เฟิ่งเยี่ยน
.นำดอกท้อไปทัดหูเฟิ่งจวิน
เมื่อเฟิ่งจวินได้ยินดังนั้นก็ตกใจเป็นอย่างมาก เพราะประโยคที่เฟิ่งจวินพูดกับเขาเมื่อครู่ เป็นประโยคเดียวกับที่เฟิ่งเยี่ยนใช้ "พูดจีบ" เสวี่ยหลางในเนื้อเรื่องที่เขาเคยอ่านในมิตินั้นมา!
: แต่ทำไม ตอนนี้ถึงมาใช้พูดกับเขาล่ะ!!?
หลังจากที่เฟิ่งจวินพูดเสร็จ ก็หันไปจิบชาชมดอกท้ออย่างสบายใจต่อ
โดยหารู้ไม่ว่ากำลังมีหัวใจของใครบางคนเต้นแรงอยู่
เฟิ่งเยี่ยน
.ยกยิ้มอย่างพอใจ
เฟิ่งจวิน
เจ้าว่าดอกท้องดงามไหม
เฟิ่งเยี่ยน
งดงามจนข้าอยากเก็บไว้คนเดียวเลยล่ะ
เฟิ่งเยี่ยน
.มองอีกฝ่ายอย่างเพลินตา
เฟิ่งจวิน
ใจร้ายจัง ดอกท้องามขนาดนี้ เจ้าจะไม่แบ่งผู้ใดเลยหรือ
: ยัง...ยังไม่รู้ตัวว่าเขาหมายถึงตัวเองอีก!!
เฟิ่งเยี่ยน
อยากหยุดเวลานี้ไว้จังเลย
เฟิ่งจวิน
.ส่ายหน้า ก่อนจะหันไปทางอื่น
เฟิ่งเยี่ยน
" งดงามยิ่งนัก "
บางทีอาจจะเบาพอๆกับลมเสียอีก
Comments