สุดท้ายก็ตายในตอนจบ( ถังซาน ) 3P
ชีวิตในวัยเด็ก
ตัวประกอบ
♂️อยู่นิ่งๆไปเถอะยัยเด็กนี้
หลิงเหิง
ข้าไม่ใช้เด็กนะ!!
หลิงเหิง
อ้ะ..../มุมปากแตก/
❓❓❓
รังแกเด็กมันไม่เท่หรอกนะ/เดินมา/
ตัวประกอบ
♂️ยุ่งอะไรด้วยมิทราบ!?
ตัวประกอบ
♀️เจ้าเป็นพ่อนางหรือไง!!
เยว่หลงเฟิง
ข้าไม่ใช้พ่อหรือแม่ของนางหรอก
เยว่หลงเฟิง
แต่ก็ถือว่าเป็นอาล่ะนะ
ตัวประกอบ
อึก!/กลืนน้ำลาย/
ตัวประกอบ
♂️ยะ อย่าเข้ามานะเว้ย!!
เยว่หลงเฟิง
แน่นอนว่าต้อง~
เยว่หลงเฟิง
เข้าไปอยู่แล้ว!!!/กระชากหัวของ♂️/
+ผู้คนตรงนั้นที่ว่าแน่ก็ต่างกลัวและวิ่งหนีกันไปคนละทิศละทาง+
เยว่หลงเฟิง
ไม่ต้องกลัวนะสาวน้อย
เยว่หลงเฟิง
ข้าชื่อ"เยว่หลงเฟิง"ต่อจากนี้จะเป็นท่านอาของเจ้า
หลิงเหิง
ขะ ข้า/เสียงสั่น/
หลิงเหิง
ข้าไปกับทะ ท่านได้จริงๆหรือ
หลิงเหิง
อึก!/สั่นกลัวไม่หาย/
เสี่ยวเหอ
อ้ะ! เด็กคนนี้น่ะหรอสายเลือดสุดท้ายของ***
เยว่หลงเฟิง
อืม....ใช้แล้ว
เยว่หลงเฟิง
เอาล่ะ!/อุ้มน.อขึ้ร/
เยว่หลงเฟิง
ไปบ้านเรากันเถอะ^^
+หลังจากนั้นเยว่หลงก็เปลี่ยนชื่อของหลิงเหิงให้เป็น เยว่เหิง
และรับ น.อ เข้ามาเป็นลูกศิษย์คนที่สองของตัวเอง+
+ถึงจะบ่นมากแต่ก็ไส่ใจรายละเอียดของการฝึกของทั้งสองคนเป็นอย่างดี+
เสี่ยวเหอ
ทำไหมเจ้าถึงสูงนักนะ/ห่อยหัว/
🎐เยว่เหิง🎐
ว่าแต่ศิษย์พี่เถอะทำไหมยังตัวเล็กอยู่แบบนั้นอีก
เยว่หลงเฟิง
เจ้าเด็กสองคนนี้!💢
เยว่หลงเฟิง
/เดินตึงตังมา/
เสี่ยวเหอ
หว๋า!! ยักษ์มาแล้ว/รีบปีนขึ้นหลบบนต้นไม้/
🎐เยว่เหิง🎐
ยักษ์โกรธเสียแล้ว/รีบโดดขึ้นหลังคา/
เยว่หลงเฟิง
/มองหารอบๆ/ หายไปไหนแล้ว!?
เยว่หลงเฟิง
ตอนนั้นยังอยู่ตรงนี้อยู่เลย!!💢
🎐เยว่เหิง🎐
(อันตรายจริงๆนะ~)/นอนราบ-มอง/
เสี่ยวเหอ
(แย่จังเลย😫อุดส่าคิดว่าจะหาไม่เจอแล้วซะอีกนะ)
เสี่ยวเหอ
←อยู่บนสุกของต้นไม้/
เยว่หลงเฟิง
ฮึ้ย!!/เดินกลับที่เดิม/
🎐เยว่เหิง🎐
ท่านอานี้ไม่เอาไหนเลยจริงๆ
🎐เยว่เหิง🎐
อะ อึก!/ค่อยๆหันหลังมอง/
🎐เยว่เหิง🎐
ท่านอาปล่อยข้าลงนะ!
เยว่หลงเฟิง
ศิษย์พี่เจ้าอยู่ไหน!💢
🎐เยว่เหิง🎐
ยะ อยู่บนต้นไม้เจ้าค่า~
+เป็นแบบนี้อยู่หลายหน จนเหยวหลงเองก็เริ่มจับทางได้แล้ว+
🎐เยว่เหิง🎐
/นอนเฝ้าเสี่ยวเหอ/
เสี่ยวเหอ
←ป่วยจนไม่ได้สติมาหลายวันเเล้ว
เยว่หลงเฟิง
เสี่ยวเหิง/เสียงเบา-จับไหล่/
🎐เยว่เหิง🎐
ท่านอา.../ตาจะปิด/
เยว่หลงเฟิง
เสี่ยวเหิงเจ้าไปอาบน้ำเถอะจะได้ทานข้าว
🎐เยว่เหิง🎐
เจ้าค่ะ/ลุกขึ้น-เซ/
🎐เยว่เหิง🎐
(ท่านพี่เหอ...)
🎐เยว่เหิง🎐
ท่านอา.../ถือข้าวโจ๊กเข้ามา/
เยว่หลงเฟิง
เสี่ยวเหิง อุกแค่กๆ
🎐เยว่เหิง🎐
ท่านอา!!/ลูบหลังให้/
เยว่หลงเฟิง
เจ้าทานข้าวหรือยัง
🎐เยว่เหิง🎐
เสี่ยวเหิงทานแล้ว
🎐เยว่เหิง🎐
ข้าเอามาเพื่อท่านอาด้วยนะ
เยว่หลงเฟิง
ขอบใจเจ้านะเสี่ยวเหิง/ยิ้มอ่อน/
🎐เยว่เหิง🎐
ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ
+เยว่เหิงและเยว่เฟิงต่างผลัดกันเฝ้าเสี่ยวเหอแต่อาการกลับไม่ดีขึ้นเลย+
เยว่หลงเฟิง
ท่านหมอลูกศิษย์ของข้า...
ตัวประกอบ
👴ยังไงก็ต้องทำใจเอาไว้นะ
🎐เยว่เหิง🎐
ท่านพี่เหอ!!!/จับมือ/
🎐เยว่เหิง🎐
ไม่เอาไม่พูดแล้วนะ
🎐เยว่เหิง🎐
ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อท่าน
เสี่ยวเหอ
มะ ไม่ร้อง...เด็กดี
เยว่หลงเฟิง
เสี่ยวเหออาจารย์จะใช้วิชาของสำนักเราปิดผนึกตัวเจ้าเอาไว้
เยว่หลงเฟิง
เจ้าจะยอมหรือไม่/จริงจัง/
เสี่ยวเหอ
ข้า..แล้วเเต่ อาจารย์
เยว่หลงเฟิง
/ลูบหัวทั้งสอง/
+สุดท้ายเยว่หลงก็ทำพิธีสังเวยวิญญาณและสลายหายไปต่อหน้าต่อตาของเยว่เหิง ผู้เป็นหลานสาวเพียงคนเดียว+
+คำพูดสุดท้ายของเหยว่หลงเฟิงคือ"เกาะสมุทรคำตาบอยู่ที่เกาะสมุทร"ก่อนจะหายไป+
+ส่วนเสี่ยวเหอก็อยู่ในร้างจริงในสภาพจำศิลเพื่อคงสภาพกายและวิญญาณ+
Comments