ตอนที่1 ปล้นครั้งแรกในชีวิต

ณ. คืนที่มืดมิดและไร้เสียงจากเครื่องยนต์ ทำให้การปล้นครั้งนี้ทางสะดวก ถึงแม้สถานที่ ที่จะปล้นนี้นั่นเสี่ยงต่อการถูกจับได้ง่ายก็ตาม เพราะการปล้นครั้งนี้เป็นครั้งแรกวนชีวิตของเธอ ใช่ ชื่อของเธอคนนี้ก็คือ! `จันทร์` ใช่นั่นคือชื่อของเธอ ผู้มีฉายานามว่า `โจรมือเบาใต้แสงจันทร์` ที่มาที่ไปของฉายานามนี้ มาจากการที่เธอนั่นมักจะแอบหยิบเงินจากคนในครอบครัวของเธอเป็นประจำ และไม่มีใครรุ้เลยสักคน สิ่งนี้เรียกว่าพรสวรรณก็คงได้ เพราะฉายานี้เธอไม่ได้เป็นคนคิดขึ้นมา แต่เป็นพี่ชายผู้ชาญฉลาดของเธอเป็นคนตั้งให้ เนื่องจากเวลาที่เธอขโมยเงินพ่อแม่นั่นมักจะทำในช่วงกลางคืน จึงไม่มีใครจับได้ นอกจากพี่ชายของเธอ ที่เห็นแต่ก็เงียบมาตลอด

จนวันหนึ่งที่พี่ชายของเธอได้สอบเป็นตำรวจได้สำเร็จนั่นก็ได้มาชวนเธอให้เข้าร่วมเป็นหน่อยสอดแนมด้วยกัน และได้เล่าเรื่องทุกอย่างที่เห็นและรุ้ในการกระทำของให้ฟังจนหมด

นั่นจึงทำให้เธอช็อกมาก แต่ก็ไม่คิดปฏิเสธของกล่าวหานั่นแต่อย่างใด และปฏิเสธการชักชวนนั้น และให้เหตุผลไปว่า /ฉันไม่ถูกอะไรที่มันเป็นกฎหมายเท่าไหร่ และไม่คิดจะเข้าใกล้ด้วยหากไปจำเป็น/ คุณคงคิดว่าเหตุผลของเธอมันฟังไม่ขึ้นใช่มั้ยล่ะ

ใช่แล้วเหตุของเธอมันฟังไม่ขึ้นเลยสักนิด แต่เธอก็พูดขึ้นมาอีกครึ้งว่า /แต่ถ้ามีเรื่องที่จำเป็นให้ช่วยจริงๆล่ะก็ จะช่วยให้ก็ได้ ส่วนตราที่ไเ้มานี้คงไม่ได้ใช้หรอกถ้าไม่ถึงเวลาที่จำเป็นจริงๆ/ หลังจากที่พูดจบนั้นเธอก็ได้ลุกออกไปโดยไม่รอฟังอะไรอีก

และสิ่งที่เธอพูดก่อนจากไปเมื่อกี้นั่นทำให้พี่ชายของเธอนั่นยิ้มออและได้แต่นั่งมอง หลังของเธอที่เป็นน้องสาวเพียงคนเดียวค่อยๆหายไปจนลับตา

กลับมาที่ปัจจุบัน จันทร์ ที่ยืนหลบอยู่ที่มุมมืดนั่นก็มองไปที่ตู้กดเงินหน้าธนาคารแห่งหนึ่ง

ซึ่งในคืนนี้เธอนั่นจะออกปล้นเงิน นั่นก็คืนตู้กดเงินตู้นั่นที่อยู่ตรงหน้าเธอนั่นเอง อย่างที่เคยบอกไปในตอนต้นเรื่องเลย ว่าการปล้นครั้งนี้คือครั้งแรก ปละเสี่ยงมากพอสมควร แต่ที่เธอยืนหลบมุมอยู่ตรงนี้ไม่ใช่อะไรเลย นั่นเพราะเธอมายืนดักรอรถขนเงินที่จะนำเงินมาใส่ที่ตู้กดเงินในแต่ละครั้ง ซึ่งในครั้งนี้นั่นเธอจะทำตามแผนที่คิดปละวางมาอย่างดี

บรื้นน~ เอียด~

เสียงรถขนเงินจอดลงที่หน้าธนาคาร เพื่อที่จะเอาเงินใส่ไว้ในตู้

ตึก! ตึก! ตึก!

"ช...ช่วยด้วยค่าา!..."จันทร์รีบวิ่งออกไปหาชายทั้งสองทันที และรีบตะโกนเรียกของความช่วยเหลือตามแผนที่วางไว้

"ค..คุณครับ! เกิดอะไรขึ้นครับ!?"ชายหนึ่งในสองที่เห็นสภาพของจันทร์ซึ่งเป็นหญิงสาวปริศนาสำหรับเขาทั้งสองได้ถามขึ้นทันทีด้วยความตกใจ

"แฮ่ก~ ช...ช่วยด้วย ฉ..ฉัน..ฮึก!~"เธอรีบแสดงละครต่อทันทีและบีบน้ำตาเพื่อความสมจริงเข้าไปอีก

"ครับ? เกิดอะไรขึ้นครับทำไมถึงมีสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ้ยแบบนี้?"ชายอีกคนถามขึ้นด้วยความสงสัย

"ฉันถูก..ถูกฉุดมาค่ะฮึก! ม..ไม่รุ้ว่าที่นี้คือที่ไหนด้วย ช่วยที่ค่ะ แฮ่ก~ ฉ..ฉัน..อึก!~"จันทร์เริ่มที่จะเร่งให้ชายทั้งสองติดกับตามแผน เธอจึงใช่อุบายยั่วยวนใส่ชายหนุ่มทั้งสอง

"ค..คุณเป็นอะไรรึป่าวครับ.."ชายคนแรกที่ถามเธอก่อนหน้า ได้เอ่ยปากถามพร้อมกับสำรวจไปทั่วเรือนร่างของเธอ และความคิดอกุศลได้เกิดกับหญิงสาวตรงหน้า

"นั้นสิครับ เป็นอะไรมากรึป่าว"ชายอีกคนที่อยู่ข้างกันก็พูดขึ้นอีกเช่นกันพร้อมกับเอื้อมมือมาคว้าเข้าที่เอวของหญิงสาวตรงหน้าทันที

"อื้ออ~ ร..ร้อนน~ ช...ช่วยด้ว..."ยังไม่ทันที่จะพูดจบก็ถูกชายหนึ่งในสองนั้นจูบทันที และด้วยความที่ไม่อยากให้ความแตกจึงพยายามแสดงละครต่อไป พร้อมกับเอื้อมมือไปคว้าเอาปืนที่เหน็บเอาไว้ที่ข้อเท้านั่นขึ้นมาและจ่อไปที่กลางเป้าของชายทั้งสองทันที

แกร๊ก! แกร๊ก!

เสียงขึ้นไกรปืนดังขึ้น ทำให้ชายทั้งสองหยุดการกระทำลงทันที

"แฮ่ก~ ไปยืนอยู่ตรงนั่นซ่ะ!"จันทร์รีบออกคำสั่งทันที ก่อนจะทำท่าขู่ยิง

การกระทำแบบนั่นจึงทำให้ชายที่เป็นพนักงานขนเงินรีบทำตามทันทีด้วยความกลัวว่าจะเสียลูกชายตัวเองไป

"ค..คุณผู้หญิงครับ ไม่ทราบว่าต้องการอะไรกันแน่ครับเนี่ย~"ชายผิวแทนพูดขึ้นเพราะคิดว่าเป็นปืนปลอมและเป็นการแกล้งเล่นเพียงเท่านั่น

"หุบปากไปเลยไอ้บ้า!."ผัวะ! สิ้นเสียงพูดก็ตามมาด้วยลูกเตะอันทรงพลังที่เตะเข้าที่กลางหว่างขาของชายคนนั่นทันที

"อึก! ท..ทำอะ..ไร..ของคุณ!"ชายผิวแทนคนนั่นได้แต่ทำหน้าเหยเก๋และนั่งกุบเป้าอยู่อย่างนั่นด้วยความเจ็บปวด

"ค..คุณทำแบบนี้ทำไม"ชายผิวแทนอีกคนเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนถูกทำร้าย

"ฉันมาปล้นไม่ได้มาให้พนักงานขนเงินเย..ฟรีหรอกน่ะย่ะ"จันทร์ ตอบคำถามชายคนนั่นไปด้วยความชิวแต่ภายในกลับเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น

"ป..ปล้น? นี้คุณคิดดีแล้วหรอ?"ชายคนนั่นถามขึ้นอีกครั้ง

"....แน่สิ คิดมาดีแล้วด้วย อีกอย่างนี้คือครั้งแรกเลยด้วย..."พูดจบเธอก็มองไปที่เชือกสี่เส้นที่วางอยู่ใกล้ๆ

"ผมว่า..คุณหางานทำไม่ดีกว่าหรอ งานอื่นมาเยอะแยะ"

ชายคนนั่นพยายามที่จะไกล่เกลี่ย และได้ค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆช้าๆ

แกร๊ก!

"ขืนเข้ามาอีกก้าวเดียวล่ะก็ตายแน่.."จันทร์พูดพร้อมกับโยนเชือกให้ชายคนนั่นสองเส้นทันที แล้วออกคำสั่งในเวลาต่อมา

"มัดไอ้หมอนี้ซ่ะ มัดให้แน่นๆล่ะ ถ้าฉันเช็คว่าสามารถแกะเองได้ล่ะก็ ตายคู่แน่"จันทร์ได้ขู่ทิ้งท้าย และสำรวจมองรอบๆ

"ส...เสร็จแล้ว..."ชายคนนั่นรายงาน และมองมาที่จันทร์ก่อนที่จะไปหยุดที่หน้าอกของเธอที่มีรอยสักเป็นรูปพระจันทร์มีเมฆบังจเห็นเพียงครึ่งเสี้ยวเท่านั่น

"นั่งลงสิ.."จันทร์สั่งก่อนที่จะเดินเข้าไปมัดอีกฝ่ายที่ยอมทำตามแต่โดยดี ไม่มีขัดขืนแม้แต่นิด

"รอยสักนั่น..."ชายคนนั่นเอ่ยขึ้น เมื่อจันทร์ถอยกลับออกไปแล้ว

"ชั่งมัน เอากุญแจมา"จันทร์รีบเอ่ยขอกุญแจทันที เพราะต้องการเลี่ยงเรื่องรอยสัก

"....ย...อยู่ในกระเป๋าเสื้อผม"

เมื่อจันทร์ได้ยินคำตอบก็รีบค้นเอากุญแจตู้กดเงินทันที และเมื่อได้เปิดได้จันทร์ก็รีบเอากระเป๋ามาใส่เงินทันที

จากนั้นจันทร์จึงเอาผ้าไปปิดตาพนักงานชายทั้งสอง และขับเอารถมาจอดที่หน้าตู้ที่มีกระเป๋าใส่เงินเต็มไปหมด

"ฉันขอบคุณความร่วมมือด้วยน่ะ แต่ก็เอาเถอะ ถ้าอยากเย..ฉันจริงๆล่ะก็ ฉันจะอยู่แถวๆเซ็นทรัลตามหาเอาล่ะกัน" จันทร์ได้ทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั่น และขนเอาเงินใส่รถไว้แล้วรีบขับออกไปทันที

#วันต่อมา~

ณ.ที่บ้านของจันทร์

บ้านที่จันทร์อาศัยอยู่นั่นเป็นบ้านสองชั้นโทรมหน่อยๆเพราะขาดการดูแล แต่ก็ดูเป็นบ้านอยู่ดีเพราะได้รับการปรับปรุงแทบตลอดทุกครั้งที่มีเงินเข้าบ้าน

*ในห้องของจันทร์*

เวลา12:45นาที

"อื้มม!~"การตื่นนอนของหญิงสาวที่อายุ16ปีในช่วงสายของวัน เป็นการตื่นนอนที่น่าเบื่อเป็นอย่างมากสำหรับจันทร์ แต่เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ตนเองพึ่งจะไปสร้างไว้ทำให้เธอนั่นยิ้มออกมา เพราะเธอนั่น ไม่ได้ทิ้งหลังฐานอะไรไว้เลยนอกจากเสียงและผ้าเช็ดหน้าที่พึ่งซื้อมาและยังไม่ใช่เลยด้วยซ้ำ

จะกังวลก็แต่กล้องวงจรปิดเท่านั่นว่าเห็นรถดธอรึป่าว แต่ถึงจะเห็นก็คงสืบต่อไม่ได้เนื่องจากถอดป้ายทะเบียนออกไปแล้วเรียบร้อยก่อนจะออกไปปล้น พอกลับมาถึงก็รีบใส่กลับเข้าไปและทำให้มันดูเหมือนอยู่แบบนี้มานาน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"พี่ครับ เพื่อนพี่มาหา"เสียงเคาะประตูดังขึ้น และตามมาด้วยเสียงของเด็กชายอายุเพียง7ขวบเพียงเท่านั่น

"อ้า รู้แล้วๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ"ฉันตอบกลังน้องชายของฉันไป

ใช่คุณอ่านไม่ผิดหรอก ฉันมีน้องชายอายุ7ขวบกับพี่ชายที่อายุ24ปี

ซึ่งพี่ชายฉันมีชื่อว่าตะวัน ทำงานเป็นตำรวจ

เป็นสายอาชีพที่ไม่ถูกกับฉับฉันเป็นที่สุดแล้วแต่แปลกที่ฉันอยากจะทำงานที่เสี่ยงไม่ว่าจะถูกกฎหมายหรือไม่ถูกก็ตาม

ส่วนฉันว่างงาน ไม่ได้เรียนในระบบแต่เรียนนอกระบบ เรียกสั้นๆก็ "กศน" นั่นแหละ ส่วนที่บอกว่าว่างงานก็คือตอนเช้าว่างงานสุดๆตกดึกก็ออกปล้น แต่ไม่คิดจะทำบ่อยหรอกน่ะ มันเสี่ยงเกินไป

และน้องชายสุดที่รักของฉันชื่อว่าอาทิตย์ อายุก็อย่างที่บอกไปเมื่อกี้ว่า7ขวบ ยังเรียนอยู่เลยแถมเป็นในระบบอีกต่างหาก ก็แหงล่ะ อย่างน้อยต้องจงภาคบังคับให้ได้ก่อนล่ะน่ะ และอีกอย่างคือ เด็กคนนี้พิเศษมาก เขาถูกตรวจพบว่าเขามีมดลูกและเป็นมดลูกที่สมบูรณ์มากด้วยเขาสามารถมีประจำเดือนได้เหมือนเด็กผู้หญิงทั่วไป ดั่งนั่นอาทิตย์จึงต้องได้รับการเอาใจใส่เป็นพิเศษ ซึ่งฉันกับพี่ชายก็ไม่ขัดอะไรและพร้อมที่จะค่อยดูแลอยู่เสมอในช่วงที่พ่อแม่ของพวกเราไม่ว่าง

ออกทะเลไปไกลแล้วด้วยแห้ะ จะดราม่าก็จะโดนว่าอีก เฮ้ออ~ จันทร์เหนื่อยใจ

"ไง เพื่อนคนไหนมาหามิทราบ"หลังจากที่เดินออกมาจากห้องได้ ฉันก็รีบกล่าวทักทายทันที

"กูเองอีห่า เรียกมาแล้วทำลืมน่ะมึง"จบคำกล่าวทักทายของเพื่อนสาวก็ทำเอาฉันที่เดินอยู่ถึงกับตื่นในทันทีราวกับไม่เคยมีอาการง่วงซึมมาก่อน

"รอแปป อาบน้ำก่อนเดี๋ยวพาเที่ยว งานนี้กูเลี้ยงเอง"ฉันที่รัวพูดจนจบก็รีบวิ่งเข้าห้องคว้าเอาเสื้อผ้าแล้ววิ่งเช้าห้องน้ำเพื่อจัดการธุระส่วนตัวทันที

⏰30นาทีผ่านไป⏰

"มาแล้วจร้าาา"หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็รีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับผ้าที่พันอยู่บนหัว

"นานชิพหาย แล้วที่ว่าพาเที่ยวนี้อะไร เลี้ยงอะไรไหนเล่ามา"เพื่อนสุดที่รักรัวคำถามใส่ทันทีที่ฉันเข้ามาใกล้

ขอแนะนำนี้เพื่อนฉันเองซี้บึ้กเลยล่ะ ยัยนี้ชื่อว่าน้ำ อายุไล่เลี้ยกันเลย อีกอย่างยัยนี่มันแอบชอบพี่ตะวันพี่ชายของฉันเอง และพี่ฉันก็แอบชอบยัยนี้เหมือนกัน ฉันละลุ้นมากว่าจะสาระภาพรักกันตอนไหน

"เออน่าทำงานมา ได้ตังค์มาเยอะเดี๋ยวเลี้ยง จะได้ซื้อรถเอ็มด้วย พาน้องเที่ยวด้วยเนี้ย"ฉันอ้างเรื่องงานพร้อมกับบอกเหตุผลที่พอฟังได้บ้างให้มันฟัง พร้อมกับใช้ผ้าบนหัวขยี้ผมให้แห้ง

"มึงนี้น่ะ แล้วเสร็จยังเนี่ยจะไปก็รีบไปกูขี้เกียจรอนาน"ที่จริงมึงก็อยากเที่ยวแล้วล่ะสิอีเพื่อนเวร ขอด่าในใจหน่อย5555

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***