ตอนที่ 1

แสงแดดสาดส่องพร้อมกับลมหนาวยามเช้า ได้พัดผ่านหน้าของหญิงสาวที่กำลังนอนอยู่บนเตียง เด็กสาวค่อยๆ ลืมตาตื่นด้วยความงัวเงีย

"อืมมมม"

หลังจากส่งเสียงบิดขี้เกียจ เอนตัวลุกออกจากที่เตียง สองเท้าก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำกิจวัตรประจำวันตามปกติ ใช้เวลาสักพักร่างบางก็ได้เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความสดชื่น หลังจากเช็ดตัวเสร็จ ก็เดินไปหยิบเครื่องแบบที่มีตราของโรงเรียนชื่อดังมาสวม พลางมองสำรวจ ใบหน้าร่างกายตัวเองที่อยู่ในกระจก ใบหน้ามีความเรียวสวย ตาคม ขนตายาว ปากชมพูอวบอิ่ม หน้าอกไม่เล็กไม่ใหญ่มาก เอวบาง ขาเรียว ผิวขาว ไม่ว่าจะมองตัวเองสักกี่ครั้งก็ไม่เคยจะชินได้สักที คิดเพียงว่าด้วยจากความทรงจำชาติก่อน หลังจากที่จมน้ำในทะเล แล้วตื่นขึ้นมาในห้องตัวเองไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน เตียงที่ไม่คุ้นเคย พร้อมกับมีความทรงจำที่เหมือนจะเป็นของเจ้าของร่างนี้แล่นเข้าหัวมาทำให้รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย

"เห้อออ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง"

พอบ่นเสร็จก็เดินไปเปิดกลอนประตูออกไป

.... . ....

หลังออกจากประตูของหอพักหญิงมา ก็พบกับทิวทัศน์แสนสวยงาม ของโรงเรียนชื่อดังที่ไม่ว่าจะชนชั้นสูง หรือ สามัญชน ก็สามารถเข้าได้ เป็นโรงเรียนที่ไม่แบ่งชนชั้น แต่ก็มีนักเรียนบางคนไม่ได้มีความคิดแบบนั้น เดินไปพลางมองทิวทัศน์ของโรงเรียน ด้วยความไม่ระวังทำให้เดินไปชนกับใครบางคนที่ยืนหันหลังอยู่

"ขอโทษค่ะ ขอโทษด้วยค่ะ"

พูดจบฉันก็มองไปที่ใบหน้าของเธอ เหมือนจะเป็นคนที่เจ้าของร่างนี้รู้จัก แอนนา แองเจลิน่า นักเรียน rank S เพียงไม่กี่คนในโรงเรียนนี้ ไม่นานก็มีเสียงพูดที่ออกมาด้วยความรู้สึกได้เลยว่าโมโหอย่างมากแต่กลับมีใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสส่งกลับมา

"นี้มีปัญหาอะไรกับฉันหรอคะ ถึงได้เดินมาชนฉันแบบนี้"

การกระทำของเธอทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นแบบแปลกๆ มันรู้สึกเหมือนกับเรื่องในชาติก่อน

"ขอโทษค่ะ ฉันเดินไม่ระวังเอง ขอโทษจริงๆ ค่ะ"

พูดไปพร้อมกับก้มหน้าขอโทษอย่างจริงจัง ฉันก็ผิดจริงๆ นั้นแหละที่เดินไม่ระวัง

"คิดว่าขอโทษแล้วมันทำให้เสื้อฉันหายยับหรอคะ"

ฉันเงยหน้าไปมองเธออีกครั้ง

"ขอโทษจริงๆ ค่ะ"

ฉันพูดออกไปเพราะไม่รู้จะทำยังไงกับสถานะการในตอนนี้เลย

"นี้ฟัง!!! ภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอคะ ว่ามันไม่ได้ช่วยให้ได้อะไรขึ้นมา มีสมองก็ช่วยคิดด้วยนะคะ"

ปากจัดใช้ได้เลย คนๆ นี้

"แค่เสื้อผ้ายับนิดหน่อยไม่ใช่หรอคะ แล้วจะให้ฉันทำยังไง"

เริ่มรู้สึกได้เลยว่าคนรอบๆ เริ่มที่จะหันมองกันแล้ว หญิงสาวอีกคนใช้สายตามองไปที่ป้ายชื่อที่ปักอยู่บนเสื้อของคนที่เดินมาชนเธอ เรย์ เธอคิดในใจว่าคนไร้มารยาทที่เดินมาชนเธอ ไม่ได้มีนามสกุล เป็นเพียงแค่สามัญชน

"เห้อ... นี้ยอมรับว่าตัวเองไม่มีสมองเลยใช่ไหมคะ ถึงคิดอะไรไม่ได้เลย คุยกับคนชั้นต่ำนี้เสียเวลาอย่างมากจริงๆ คราวหน้าก็หัดใช้ตามองทางให้มันดีๆ ด้วยนะคะ!!! มีสามัญชนชั้นต่ำมาโดนตัวแบบนี้รู้สึกขยะแขยงจริงๆ"

พูดจบเธอก็หันหลังกลับไปแล้วเดินเข้าอาคารเรียนด้วยความหงุดหงิด เป็นคนที่ปากแซ่บใช้ได้เลย นี้ขนาดแค่ไปเผลอเดินชนโดยไม่ได้ตั้งใจยังเป็นถึงขนาดนี้ ก็ไม่ได้เกลียดอะไรหรอก แต่ก็นะตอนที่เดินไปชน กลิ่นตัวเธอก็หอมดี ขนาดมีเสื้อผ้าบดบังอยู่ก็ยังรู้สึกได้เลยว่าผิวนุ่มมาก ถึงชาติก่อนฉันจะไม่เคยสนใจผู้หญิงเลย เอาเข้าจริงฉันไม่เคยสนใจเรื่องรักใคร่จริงๆ จังๆ เลยแค่เล่นกับผู้คนแก้เหงาไปเรื่อย แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ ได้มาเกิดใหม่ทั้งทีขอลองสักหน่อยก็คงน่าสนุกดี

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***