เกิดใหม่ครั้งนี้ รักของฉันมันชั่งรันทด
เรื่องราวในอดีต
ทั้ง4คน ได้มาเจอปราสาทแห่งหนึ่ง
โคย่า
//ยิ้ม งดงามจริงๆเลยย
ทูต2
//รีบพูด อย่าพึ่งรีบเข้าไปนะ เราต้องเปลี่ยนชุดของเราก่อน เดี๋ยวคนพวกนั้นจะสงสัยว่าเราเป็นทูต
ทูตทั้ง3 ได้เปลี่ยนชุดของตัวเอง โคย่ามองทูตทั้ง3อย่างเอ็นดู เพราะพวกเธอเหมือนเด็กน้อยมากๆ
โคย่า
//ยิ้ม นั้นตาฉันเปลี่ยนชุดบ้างละนะ
ุเหล่าทูตต่างมองโคย่าด้วยความสุข กลิ่นตัวของโคย่าหอมยิ่งกว่าดอกไม้ รอยยิ้มของเธอเหมือนมนต์สะกด ทำให้เหล่าทูตหยุดมองไม่ได้
ทูต1
//กอด กลิ่นตัวโคย่าหอมยิ่งกว่าดอกไม้เสียอีก
ทูต2
//จับมือ งดงามไม่มีที่สิ้นสุด
ทูต3
//เขิน รอยยิ้มเหมือนมนต์สะกด
โคย่า
//เขินอาย ไปกันได้แล้วน้า
ทั้ง4คนเข้าไปในปราสาท ทุกสายตามองมาที่พวกเธอ เพราะโคย่าเธอสวยเหลือเกิน เหล่าทูตก็น่าเอ็นดู
แต่พวกเธอสนใจที่จะเดินไปหาของกินที่ล่อหน้าล่อตาพวกเธออยู่
โคย่า
//แก้มตุย อืมมอาอร่อยย
ทูต1
//กิน ขนมนี่หอมหวานจริงๆ
ทูต2
//ดื่ม น้ำนี่สดชื่นมากๆเลยย
ทูต3
//เขินอาย อืออร่อยจริงๆด้วย น่าเอากลับไปที่บ้านของพวกเราจริงๆ
ทั้ง4คนหัวเราะอย่างมีความสุข
แต่แล้วก็มีชายคนหนึ่งเข้ามาทักโคย่า
แฟรงก์
//ทักทาย ท่านหญิงงดงามเหลือเกิน ข้าอยากรู้จักนามของท่านได้หรือไม่
โคย่ามองไปที่ทูต พร้อมกับคิดในใจว่านี่เรามั่วแต่ทำอย่างอื่น จนลืมที่จะหาแฟนหรอเนี้ยยย แต่ทูตทั้ง3รับรู้ถึงความคิดของโคย่าจึบยิ้มแล้วบอกผ่านความคิดมาให้โคย่าคุยกับผู้ชายคนนี้ได้เลย เพราะครั้งนึงผู้ชายคนนี่เลยช่วยชีวิตทูตทั้ง3ไว้
โคย่า
//ยิ้ม ข้าชื่อโคย่า แล้วท่านละ
แฟรงก์
//จับมือแล้วจูบ ข้าชื่อแฟรงก์ เป็นเจ้าชายเมืองนี่
แฟรงก์
//ยิ้ม ข้าขอพาท่านไปเดินเล่นได้ไหม
โคย่าบายๆเหล่าทูตก็จะจากไปกะแฟรงก์ เหล่าทูตก็ยิ้มตอบกลับ
แฟรงก์
//มองหน้า ข้าอยากพาท่านไปที่หนึ่ง
โคย่า
//มองอย่างสงสัย ที่ไหนหรอ
แฟรงก์
//ยิ้มมุมปาก เดี๋ยวท่านก็รู้
แฟรงก์พาโคย่าเดินไปเรื่อยผ่านป่าที่มีหิ่งห้อยสวยงาม
โคย่า
//มองอย่างไม่ละสายตา หิ่งห้อยพวกนี้งดงามกว่าที่ฉันคิด
แฟรงก์
//ยิ้ม ที่นี่แค่ทางผ่าน แต่ที่ข้าจะพาท่านไป งดงามกว่านี้เสียอีก
แฟรงก์กับโคย่าเดินมาได้สักพักก็เจอกับสถานที่หนึ่ง โคย่าไม่อยากจะเชื่อสายตาว่านี่คือความจริง
แฟรงก์
ข้ากับเจ้าพบกันที่นี่ครั้งแรก
ในขณะที่โคย่ากำลังคิด ก็ได้มีความทรงจำนึงแทรกเข้ามา เมื่อครั้งที่แฟรงก์ยังเด็กเขาเคยจะจมน้ำครั้งนึงแต่ได้โคย่าช่วยไว้ โดยการจูบที่ปากเพื่อเพิ่มพลังชีวิตของแฟรงก์ แต่ตอนที่เธอจูบเขานั้น แฟรงก์ได้ตื่นมาเห็นพอดี เขาหวั่นไหว หน้าแดง พอโคย่าเห็นแฟรงก์ตื่นก็จะรีบจากไป แต่แฟรงก์จับมือแล้วพูดว่าเป็นเพื่อนกับข้าได้ไหม ตั้งเเต่นั้นมาทั้งสองก็คอยมาเล่นมาคุยกันที่นี่ตลอด
แต่แล้ววันหนึ่ง คู่หมั้นของแฟรงก์เธอดันมาพบเขาจึงได้นำเรื่องไปให้พ่อของแฟรงก์ พ่อของแฟรงก์เขาไม่เคยชอบพวกเทพธิดาเพราะตอนที่เเม่ของแฟรงก์เสีย เขาอ้อนวอนทุกอย่างแต่ก็ไม่มีเทพธิดาองค์ไหนมา เลยทำให้เป็นปมเกลียด
ทั้งสองจึงมาพบกันครั้งสุดท้ายเพื่อบอกลา แต่พ่อของแฟรงก์กลับใช้ ธนูที่มีเวทมนตร์ดำยิงใส่โคย่า ทำให้เธอเสียความทรงจำตั้งแต่นั้นมา
โคย่า
//ร้องไห้ นี่โคย่าเธอคงทุกข์มากเลยสินะ ที่ต้องเสียความทรงจำเกี่ยวกับเพื่อนไป
แฟรงก์
//ลูบหัว อย่าร้องไห้เลยนะคนดี ครั้งดีข้าจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้อีก แม้ต้องแลกด้วยชีวิต
Comments