คุณชายกับนายนักเลง 3

[โอวหยาง-เยว่]

คุณยายยืนรอผมนานรึเปล่าครับ?

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

ไม่นายหรอกจ้ะ

[โอวหยาง-เยว่]

โธ่ คุณยาย

[โอวหยาง-เยว่]

เยว่เยว่รู้สึกไม่ดีเลยที่รู้ว่าคุณยายยืนรอแบบนี้

[โอวหยาง-เยว่]

คุณยายควรพักผ่อน

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

ยายแข็งแรงดี

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

ยายก็แค่ตื่นเต้นไปหน่อยที่รู้ว่าหลานจะมาอยู่ที่นี่

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

แล้วนี่หลานกินอะไรมารึยัง?

[โอวหยาง-เยว่]

เอ่อ..ยังเลยครับ

[โอวหยาง-เยว่]

(จริงๆผมไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้า...)

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

อีกสักพักลงมาทานอาหารกลางวันพร้อมกันนะ

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

หลานเดินทางมาเหนื่อยๆ

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

พักผ่อนก่อนนะ

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

ถึงห้องของหลานแล้ว

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

ยายให้คนจัดไว้ให้หลังจากรู้จากอาหยานว่าหลานจะมา

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

มันกระทันหันน่ะ

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

ไม่รู้ว่าหลานจะชอบหรือเปล่า

[โอวหยาง-เยว่]

ชอบสิครับ

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

ยังไม่เปิดดูเลยตอบก่อนแล้ว หือ?

[โอวหยาง-เยว่]

ไม่ว่าอะไรที่คุณยายตั้งใจทำให้ผมก็ชอบหมดแหละ....//เปิดประตู

[โอวหยาง-เยว่]

...ครับ

[โอวหยาง-เยว่]

//ตัวแข็งทื่อ

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

หลานชอบหรือเปล่า?

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

หืม? เสี่ยวเยว่?

[โอวหยาง-เยว่]

คะครับ!?

[โอวหยาง-เยว่]

ชะ..ชอบครับ

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

งั้นหรอ

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

ดีแล้วล่ะ

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

ทีนี้หลานพักผ่อน

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

อีกสักพักพ่อบ้านคงเอาสำภาระหลานขึ้นมาจัดให้

[โอวหยาง-เยว่]

อ อ๋อ ไม่เป็นไรครับ

[โอวหยาง-เยว่]

ฮงคงเอาขึ้นมาแล้วล่ะ

ก๊อกๆ

[โอวหยาง-เยว่]

เข้ามา

เสียงหมดอาลัยตายยากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนทำให้ฮงตกใจรีบเปิดประตูเข้ามา

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

คุณหนู!

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

คุณโอเคหรือเปล่า.....

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

...ครับ?

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

...

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

ห้องนอนเจ้่าหญิงหรือไงวะ

[โอวหยาง-เยว่]

ฮึก

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

//มองรอบๆ

และสายตาเขาก็ไปสะดุดที่ร่างเล็กๆที่ขดตัวตรงมุมห้อง

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

//เดินไปใกล้ๆอย่างระมัดระวัง

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

เอ่อ คุณหนู?

[โอวหยาง-เยว่]

แบ๊วขนาดนี้..ฆ่าฉันเถอะ //พึมพัม

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

....

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

ผมจัดเสื้อผ้าใส่ตู้ให้นะครับ

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

//เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

//ชะงักค้าง

[โอวหยาง-เยว่]

กลับบ้านตอนนี้ทันไหม?...

[โอวหยาง-เยว่]

ฮง...

...

[โอวหยาง-เยว่]

ฮง? //หันมอง

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

//ยืนค้างอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า

[โอวหยาง-เยว่]

//เดินไปดู

และเยว่ก็ชะงักค้างไปอีกคน

ในตู้เสื้อผ้าน่ะสิ

มีเสื้อผ้าพร้อม และ สีขาวกับสีชมพูคละกันไปหลายสไตล์หลากหลายลวดลายและแฟชั่น

ต่างกับสไตล์ที่เขาใส่ประจำอย่างสีเทาและสีดำที่ออกจะดูเป็นชุดทางการไปสักหน่อย

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

//ได้สติ

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

//เหล่มอง

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

//จัดเสื้อผ้าเข้าตู้เงียบๆ

เขาแขวนให้อย่างเรียบร้อยและไม่ยับ

จัดไว้ขอบสุดของตู้แยกกับพวกเสื้อผ้าหลากสีกันไป

[โอวหยาง-เยว่]

//เดินหมดอาลัยตายยากไปฟุบลงบนเตียง

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

...

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

คุณหนู..

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

ผมจะทำตัวเป็นบอดี้การ์ดเงาคอยอยู่รอบๆตัวคุณหนู

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

มีอะไรสามารถเรียกผมได้ตลอดเวลานะครับ

[โอวหยาง-เยว่]

อืม..//โบกมืออย่างปัดๆ

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

//มือแนบอก.โค้ง

(แนบ-อก)

[ฮงโจ]-บอดี้การ์ดส่วนตัว-

//เดินออกไป

ปัง

[โอวหยาง-เยว่]

...

[โอวหยาง-เยว่]

//คลักทรศ.ออกมาไถเล่น

ก๊อกๆ

[โอวหยาง-เยว่]

? //ลุกเดินไปเปิดประตู

(ตปก.)

? : //อึ้ง

[โอวหยาง-เยว่]

เธอคือ?

[หลินเว่ยเว่ย]

สวัสดีค่ะ

[หลินเว่ยเว่ย]

หนูชื่อหลินเว่ยเว่ย เป็นลูกพี่ลูกน้องค่ะ

[หลินเว่ยเว่ย]

คุณย่าให้หนูมาตามไปทานข้าวค่ะ

[โอวหยาง-เยว่]

//พยักหน้า

[โอวหยาง-เยว่]

โอวหยางเยว่

[โอวหยาง-เยว่]

นำทางทีนะ //ยิ้ม

[หลินเว่ยเว่ย]

ค่ะ! //ยิ้มตอบ

ณ ห้องอาหาร

ที่หัวโต๊ะมีร่างหญิงชรานั่งอยู่

ถัดมาด้านซ้ายมีชายและหญิงวัยกลางคนนั่งเคียงคู่กัน

ถัดมาด้านขวาเป็นชายหนุ่มหล่อคนนึงที่มีใบหน้าคล้ายคลึงกันกับเยว่3-4ส่วน

เว่ยเว่ยเดินไปนั่งข้างแม่ของเธอ

และเยว่ก็ถูกพ่อบ้านชราเชิญไปนั่งข้างๆกับชายหนุ่มคนนั้น

[หลินเชา] (อา)

อาเยว่ ไม่เจอกันนานโตเป็นหนุ่มหล่อแล้ว

[โอวหยาง-เยว่]

ฮะๆ คุณอาก็ชมเกินไป

[โอวหยาง-เยว่]

สวัสดีครับคุณอาสะไภ้

[ฮุ่ยเวย] (อาสะไภ้)

ตามสบายเถอะจ่ะ

[ฮุ่ยเวย] (อาสะไภ้)

อ่ะ..นี่ลูกชายคนโตน้า

[โอวหยาง-เยว่]

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

อาเยว่เคยมาที่นี่เพียงครั้งแรก และอาหานก็ป่วย

[โอวหยาง-เยว่]

สวัสดีครับ

[หลิน-เย่หาน]

หวัดดีน้องชาย

[หลิน-เย่หาน]

นายสวยมาก //กระซิบ

[โอวหยาง-เยว่]

//อึ้ง

[โอวหยาง-เยว่]

อ อ่า..ขอบคุณคับ...

[หลิน-เย่หาน]

น้องชายไม่ต้อวเกรงใจ //ยิ้มร่า

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

แหม สนิทกันไวจริงเชียว

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

ดีแล้วล่ะ

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

ทานข้าวเถอะ

ทั้งห้องเงียบลง

แทนที่ด้วยเสียงช้อน มีด และซ่อม

แม้ว่าคฤหาสน์จะเป็นแบบจีนร่วมสมัย และประเพณีบางอย่าง แต่บนโต๊ะอาหารในวันปกติพวกเขาไม่เคร่งครัดอะไรมาก ใครจะใช้ตะเกียบหรือซ่อมกับมีดก็ได้

⌚17.xx

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

เสี่ยวเยว่พึ่งมาถึงเมืองเซียงเจียงวันนี้

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

เอาแต่อยู่บ้านคงจะหน้าเสียดายแย่

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

แต่ยายก็ไม่รู้จะพาไปเที่ยวไหนกันดี?

[ฮุ่ยเวย] (อาสะไภ้)

เอาแบบนี้ไหมคะ

[ฮุ่ยเวย] (อาสะไภ้)

ให้อาหานพาน้องไปเที่ยวชมเมืองรอบๆสักหน่อย

[หลิน-เย่หาน]

ห้ะ แต่ผม--

[ฮุ่ยเวย] (อาสะไภ้)

//มอง

[หลิน-เย่หาน]

//หุบปากเงียบ

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

ก็ดีนะ

[หลิน-กงผิง] -ยาย-

เสี่ยวเยว่ล่ะจ้ะ?

[โอวหยาง-เยว่]

อ่า ก็ได้ครับ

[หลินเชา] (อา)

ดีเลย

[หลินเชา] (อา)

เสี่ยวเยว่อายุ16ปีนี้ แกอย่าพาน้องไปสถานที่แบบนั้นเชียว

[หลิน-เย่หาน]

//สะดุ้ง

"สถานที่แบบนั้น"ของพ่อเขาแน่นอนเขารู้ว่ามันหมายความว่ายังไง

เพราะเขาก็ค่อนข้างมีชื่อเสียงในเมืองนี้พอสมควรเลย

ผู้คนเรียกเขาว่าองค์ชายหลินหาน

(บุคคลมีชื่อเสียงในเมือง แบบ ประมาณว่า ลูกคนรวยตระกูลนั้นๆ กลุ่มคนพวกนี้จะค่อนข้างมีชื่อเสียงและดังของเมืองๆนั้น)

[หลิน-เย่หาน]

นายมีที่ไหนที่อยากจะไปไหม?

[โอวหยาง-เยว่]

ไม่มี

[หลิน-เย่หาน]

น้องชาย

[หลิน-เย่หาน]

ฉันว่านะ นายควรเปิดประสบการณ์วัยรุ่น

[หลิน-เย่หาน]

ฉันมีที่จะแนะนำนะ

[โอวหยาง-เยว่]

//เลิกคิ้ว

[โอวหยาง-เยว่]

//พยักหน้า

[หลิน-เย่หาน]

//ยิ้มกว้าง

เย่หานที่ได้รับคำตอบยิ้มอย่างพอใจและหักพวงมาลัยกลับรถทันที

ตอนนี้โอวหยางเยว่ก็ได้มานั่งอยู่ในห้องVIPของผับแห่งหนึ่ง

ภายในห้องนอกจากเขาและเย่หานแล้วยังมีชายหนุ่มอีก2-3คน

[โอวหยาง-เยว่]

...

[โอวหยาง-เยว่]

อ้อ งี้นี่เอง

[หลิน-เย่หาน]

//ยิ้มแห้ง

[หลิน-เย่หาน]

มาเถอะ เดี๋ยวแนะนำให้รู้จักนะ

[หลิน-เย่หาน]

พวกมึง

[หลิน-เย่หาน]

นี่น้องชายกู

[โอวหยาง-เยว่]

โอวหยางเย่

[เฟย-ซีห่าว]

สวัสดี

[เฟย-ซีห่าว]

ชื่อซีห่าวนะ

[เฟย-ซีห่าว]

เรียกพี่ซีก็ได้

[เฟย-ซีห่าว]

น้องชายไอ้หานก็น้องชายฉันเหมือนกัน

[จาง-ตง]

จางตงนะ

[ซู-เสวียน]

ซูเสวียน

[ซู-เสวียน]

ตามสบายเลยนะ

[ซู-เสวียน]

เปิดประสบการณ์

[โอวหยาง-เยว่]

...ครับ

[โอวหยาง-เยว่]

จริงๆ...

[โอวหยาง-เยว่]

ผมก็หนีออกไปเที่ยวบ่อยนะ

[โอวหยาง-เยว่]

//ยกค็อกเทลขึ้นมาจิบ

[หลิน-เย่หาน]

โอ้?

[หลิน-เย่หาน]

นายหนีไปเที่ยว?

[โอวหยาง-เยว่]

ใช่

[หลิน-เย่หาน]

ว้าว น้องชายนายแน่มาก

[โอวหยาง-เยว่]

หือ?

[หลิน-เย่หาน]

ฉันเคยได้ยินมาว่าคุณลุงโอวหยางโหดมาก

[โอวหยาง-เยว่]

...

[โอวหยาง-เยว่]

ก็นิดหน่อย

[โอวหยาง-เยว่]

แต่เขาเข้มงวด...

[โอวหยาง-เยว่]

พวกพี่เล่นกันไปเถอะ ฉันจะออกไปเดินเล่นหน่อย

[หลิน-เย่หาน]

โอเค

[ซู-เสวียน]

น้องชายเยว่ แลกคอนแทคกันหน่อยสิ

[จาง-ตง]

ฉันด้วยสิ

[เฟย-ซีห่าว]

//ควักทรศ.ออกมาเงียบๆ

[หลิน-เย่หาน]

//+

[โอวหยาง-เยว่]

ได้

[โอวหยาง-เยว่]

@เยว่****

[ซู-เสวียน]

ขอบใจ^^

โอวหยางเย่เดินออกมาจากห้อง

เห็นพนักงาน3-4คนเดินถือถาดทำหน้าที่ของตนเอง

เขาเดินไปตามโถงทางเดินที่ค่อนข้างมืดและมีแสงสีแดง แต่ก็เป็นธรรมดาของผับละนะ

เดินออกมายืนบนระเบียง

มองลงไปด้านล่าง ผู้คนมากมายขยับตัวโยกย้ายสนุกสนานตามเสียงดนตรีดังสนั่น และแสงหลากสี

. .

ไรท์เอง

สไตล์ชุดปกติที่นายเอกมักจะใส่ค่ะ

ไรท์เอง

และถ้างงว่า ทำไมเยว่เรียก"ยาย" ทำไมอีก2คนเรียก"ย่า"

ไรท์เอง

นี่มันก็เรื่องพื้นๆนะ

ไรท์เอง

ผู้อาวุโสฝั่งแม่ ก็เรียก ตา-ยาย ฝั่งพ่อก็เรียก ปู่-ย่า

ไรท์เอง

ตอนหน้าเขาจะเจอกันแร้วค่ะ><

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ