บทที่17 พูดดีๆไม่ชอบ

ตัดมาที่บ้าน 🏡

เราออกจากโรงบาลแล้วนะออกมาได้3วันแล้วแหละ หลังจากที่เราออกจากโรงบาลเราก็ไม่เห็นไอ้เจคอบมันอีกเลย3วันที่ผ่านมา

ตอนนี้เรากำลังนั่งเล่นกับไทเกอร์อยู่ที่สวนหลังบ้าน

หลังบ้านเราเป็นสวนดอกไม้ไปแล้วตอนนี้เพราะ

ป๊าเราชอบเอาต้นไม้ดอกไม้ปลูก ส่วนมากจะเป็นดอกไม้มากกว่า

เรา:หายไปไหนของมันว่ะ!! //เราบ่นอยู่ใจ

เรา:ไทเกอร์!! แกเคยมีความรักไหม

//เราหันไปไทเกอร์ ที่นอนเล่นอยู่ข้างๆเรา

ไทเกอร์เกอร์:โฮกก!!!

เรา:แกเคยรู้สึกไหมเวลาที่เขาไม่มาป่วนไม่มาคอยพูดจากวนๆตีนกับเรา มันเหมือนขาดอะไรสักอย่างแกว่ามั้ยไทเกอร์!!

ไทเกอร์:โฮกก!! โฮกก!! //มันคำรามใส่เรา2ครั้ง

เเล้วมันก็เอาหัวมานอนที่ท้องเรา

เรา:ไทเกอร์ฉันขอบใจแกมากๆเลยนะถ้าวันนั้นไม่ได้

สร้อยที่แกให้ฉันคงต้องตายแน่ๆ //เราเอาลูบหัว

ไทเกอร์เบาๆ

เรา:ไอ้นาคิน!!! มึงออกมาไม่ต้องมาแอบ!

นาคิน:โธ่!!!! กูไม่เห็นแอบมึงได้สักครั้ง!!😐//ก็เพราะเราจำกลิ่นของมันได้ เราถึงรู้ว่ามันแอบเราอยู่

เรา:มีไร!!

นาคิน:ป๊ากับม๊าให้มาตามไปที่ห้องรับแขก

มีผู้ใหญ่มาหา!!

เรา:ใคร!!!

นาคิน:ไปดูเองสิเดี๋ยวก็รู้ว่าใคร!!

เรา:เออๆ กูฝากไทเกอร์ด้วย!!

นาคิน:เดี๋ยว!!! มึงสั่งให้มันกลายเป็นลูกเสือก่อนเป็น

ตัวใหญ่ๆแบบนี้กูไม่ชิน //ส่วนมากมันจะอยู่กับ

ไทเกอร์ตอนเป็นลูกเสือมากกว่าตอนที่ไทเกอร์

ตัวใหญ่ๆ  เราก็เลยสั่งให้ไทเกอร์เป็นลูกเสือเสร็จ

เราก็เดินเข้าไปในบ้านเดินไปที่ห้องรับแขกทันที!

เราเห็นผู้ชายและก็ผู้หญิงอายุรุ่นราวๆเท่าป๊ากับม๊าเราผู้ชายมีแต่รอยสักเต็มตัวไปหมดแต่เราก็คุ้นๆทั้ง2ท่านนะเหมือนเราเคยเจอที่ไหนมาก่อน แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆ อายุน่าจะประมานรุ่นเรา

ม๊าเรา:อ่าว!นารินมาแล้วเหรอลูก มานั่งนี่สิ!!

//เราก็ไปนั่งข้างๆม๊า

ม๊าเรา:หวัดดีลุงเสือกับป้าแอมสิลูก!!

เรา:หวัดดีค่ะ

//เรายกมือไหว้ท่านทั้ง2พวกเขาก็พยักหน้าให้

ป๊าเรา:นารินจำลุงเสือกับป้าแอมได้มั้ย!!เขาทั้ง2ที่เป็นเพื่อนป๊างั้น ตอนเด็กๆ นารินยังไปขอปืนจาก

ลุงเสืออยู่เลยนะ! //เราก็นั่งคิดสักพัก

เรา:อ่อ!!! จำได้แล้ว..ไม่เจอกันสะนานสบายดี

ไหมค่ะ!!

ป้าแอม:สบายดีจ้ะหนูนาริน อ้อ!!นี่เซนลูกชายคน

เล็กของป้าเองอายุเท่าๆกันกับหนูนั่นแหละจ้ะ!

เรา:อ่อ!!ค่ะ

เซน:ยินดีที่ได้รู้จักคับ!!😊

ลุงเสือ:เป็นไงบ้างละ แผลหายหรือยัง!

เรา:หายแล้วค่ะ!! แล้วที่เรียกนารินมามีอะไรหรือเปล่าค่ะ

ป้าแอม:คือป้าจะมาสู่ขอหนูให้กับลูกชายของป้านะจ้ะ!!😁

เรา:ห๊ะ!!!!

//อะไรกันทำไมไม่มีใครบอกเราเลยว่ะ!

เรา:ป๊าม๊า!!! นี่มันอะไรกัน!ทำไมไม่มีใครบอกเรื่องนี้

กับนารินเลยล่ะ!!!

ม๊าเรา:นาริน!!!! อย่าเสียมารยาทนั่งลง!!!

//ม๊าหันมาดุเรา เราก็ต้องจำใจนั่งลง

......มาแล้วครับๆ ขอโทษครับที่ให้ต้องรอ

เราหันไปมองคนที่วิ่งเข้ามา ตึกๆๆ💗ใจเราสั่นขึ้นมาทันที..ใจเราเต้นไม่เป็นจังหวะเลยตอนนี้ คนที่วิ่งตะโกนเข้ามานั้นก็คือเจคอบ!!

เจคอบ:หวัดดีครับทุกคนขอโทษนะครับที่ให้รอ

//แล้วมันก็นั่งลงตรงกันข้ามเรา

ลุงเสือ:กว่าจะมาได้นะไอ้ตัวดี!!

//ลุงเสือหันไปว่าไอ้เจคอบ

เจคอบ:ติดธุระนิดหน่อยนะป๊า

ลุงเสือ:ธุระอะไรของแก!!ไอ้เจคอบ

(เจคอบ:ถ้าบอกไปตีหรีมาก็โดนม๊าฆ่าละสิ! )

//มันพูดในใจ หึ"สันดานผู้ชายก็เป็นแบบนี้สินะ!

ป้าแอม:เอาละๆ เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า

เฮียกับนานาจะเรียกค่าสินสอดเท่าว่ามาเลย เรียกมา

เต็มที่ไม่ต้องกั๊ก!!

ลุงเสือ:ว่ามาเลยไอ้จีโน่เรียกเท่าไรกูไม่ว่า!!

ป๊าเรา:แล้วแต่มึงเลยไอ้เสือมากน้อยกูไม่ว่าขอแค่

ลูกชายมึงรักลูกสาวกูจริงๆก็พอ

ลุงเสือ:งั้นกูให้100ล้านพร้อมเครื่องเพรชชุดใหญ่

20ชุด ทองคำแท่ง20หีบพร้อมบ้านหลังใหญ่1หลัง

มูลค่า50ล้านเอาไว้เป็นเรือหอ มึงว่าไงจีโน่ไม่พอ

กูเพิ่มให้ได้นะ!!!

ม๊าเรา:เฮียเสือ มันไม่มากไปหน่อยหรอค่ะ?

ป๊าเรา:นั้นละสิไอ้เสือ!!

ป้าแอม:ไม่มากไปหลอกเฮียน้อยไปด้วยซ้ำ!!!

//ห๊าาาา!!! ยังว่าน้อยอีกหรอว่ะ😐แค่เงินสินสอนเรายังอึ้งเลยนี้ทั้งเพรชทั้งทองทั้งบ้าน ว่าแต่เขามาสู่ขอให้ใครว่ะ ให้ไอ้เจคอบหรอ!หรือให้ลูกชายคนเล็กของเขา ตอนนี้ใจเราใจสั่นไปหมด

ป๊าเรา:อะๆ ตามใจพวกมึงเลยละกัน

เรา:ป๊าาาาา!!!!!!

ม๊าเรา:นาริน!!!!!

ป้าแอม:เอาเป็นว่าอีก1เดือนเราจะจัดงานแต่งให้เด็กๆทั้ง2 นะค่ะเฮีย

ป๊าเรา:ตกลงตามนี้ก็แล้วกัน

ลุงเสือ:ว่าไงไอ้เจคอบ!!

ควับ!!! เราหันไปหาไอ้เจคอบทันที อย่าบอกนะว่าา

เจคอบ:ไม่มีปัญหาครับ!!😁

เรา:อย่านะว่าคนที่นารินจะแต่งงานด้วยก็คือเจคอบ

😐 // ไอ้เจคอบมันนั่งยิ้มหน้าบานเท่าดาวอังคาร

ทุกคน:ใช่!!!!

เรา:ป๊าม๊าา!!! หนูไม่...

ม๊าเรา:ถ้าแกไม่แต่ง ไทเกอร์ของแกฉันจะให้อาชินของแกมารับคืนไปที่ๆของมัน แกจะยอมไหม!😏

เรา:แต่นารินกับไอ้หื่นนี่พึ่งจะรู้จักกันเองนะม๊า!!

ม๊าเรา:เหลือเวลาตั้งอีก1เดือนที่แกกับเขาที่จะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น ใช่มั้ยลูกเจคอบ

เจคอบ:ครับ!! ม๊า

//ไปเป็นแม่ลูกกันตั้งแต่เมื่อไรกันว่ะ😑

@เจคอบ

อะ!!!แฮ่มๆ  บอกแล้วว่าเธอต้องเป็นเมียผมจริงๆ

หลังจากที่เธอออกจากโรงบาลป๊าม๊าของผมก็บอกกับผมว่าเขาจะมาสู่ขอนารินให้ผม ต้อนแรกผมก็อึ้งๆ

อยู่แหละคับแต่ก็ดีใจอยู่เหมือนกันละคับคราวนี้ผม

ได้ซั่มเธอแน่นาริน😏 จะคิดทั้งต้นทั้งดอกเลยคอยดู

กี่ครั้งที่เธอทำร้ายร่างกายผม"ผมจะเอาคิดรวมให้หมด!! ส่วนที่ผมหายไป3วันผมไปที่ญี่ปุ่นมาครับ

ไปดูงานที่นั้นแทนป๊า พอเสร็จบุ๊บผมก็รีบมาทันที

กับมาผมก็ไปตีหรีที่ผับเกือบทั้งคืนวันนี้ผมเลยมา

ที่นี่ช้าไปหน่อย

นาริน:ป๊าม๊า รู้มั้ยว่าไอ้นี้มันมัว!!!!มันชั่ว!!!!!แค่ไหนมันเอาผู้หญิงไม่เลือกเลยนะ

ม๊านาริน:สมัยป๊าแกเป็นหนุ่มๆก็เลวแบบนี้แหละ!แต่พอมีครอบครัวป๊าแกก็เลิกชั่ว!!!!!

//ทำไมรู้เหมือนโดนรุมด่ายังไงไม่รู้

ผม:ถึงผมจะมัวแต่ถ้าได้รักใครผมก็พร้อมที่จะหยุด

กับคนนั้นครับ!!ผมจะไม่นอกใจนอกกายน้องนารินแน่ครับม๊า!😊( เพราะผมตีหรีเต็มที่เเล้วม๊าความนี้ตาลูกสาวม๊าบ้าง! ผมพูดในใจ)

ม๊านาริน:เห็นไหม!นารินพี่เขาก็รับปากกับแกแล้ว

นาริน:ถ้าเข้าข้างกันแบบนี้นารินก็ไม่มีอะไรจะพูด

นารินขอตัวค่ะ!!//เเล้วเธอก็ลุก้เดินออกไปทันที

ม๊านาริน:ตามน้องไปสิลูก

ผม:ครับ!!!ป๊าม๊าผมไปก่อนนะครับทุกคนลานะครับ

ม๊านาริน: จัดการตามสบายนะลูก โชคดีนะลูกขอให้กลับมาครบ32นะ 😬//พูดซะเสียวสันหลังเลยกู

ผมก็วิ่งตามเธอไปเธอกำลังจะขึ้นรถ

หมับ!!!! //ผมคว้าแขนเธอเอาไว้

นาริน:อะไรอีกละ!!!

ผม:จะไปไหน!!!

นาริน:ไปไหนก็ได้ โตละ!!

ผม:กูไปด้วย!

นาริน:ไม่ให้ไป!!! กูจะไปหาผู้ชาย!!หลบไป!!

พรึ่บ!!!!! //ผมกระชากเธอมากอด

ผม:กูหายไป3วัน มึงคิดถึงกูไหม กูคิดถึงมึงนะเว้ย!!

//ผมยอมรับว่าผมคิดถึงเธอจริงๆมันเหงานะครับที่ไม่

มีคนให้แกล้งและคอยตบตีคอยเถียงผมมันรู้สึกเหงา บอกเลยผมรู้สึกดีกับเธอจริงๆ

นาริน:ปล่อย!! //นารินดันผมออก

ผม:มึงยังไม่ตอบกูเลย!

นาริน:คำตอบกูคือไม่!!!! หลบไปได้ละ!!

ผม:ไม่!!! มึงต้องมากลับกูนาริน!!!

นาริน:กูไม่ไปกับมึงไอ้เจคอบ!กูขยะแขยงมึง"แล้วจำไว้ด้วยว่ากูจะไม่ยอมแต่งงานกับมึงเด็ดขาด

ผม:มากับกูดีๆหรือต้องให้กูใช้กำลัง!!

ผว๊ะ!!!!!ปึก!!!

//นารินเธอต่อยหน้าผมแล้วทีบผมจนผมล้มลง เธอกำลังจะหนีผมเลยใช้ขาเตะที่ขาเธอจนเธอล้มลง พรึ่บบบ!!

นาริน:โอ้ยย!!ข้อเท้ากู!!ไอ้เจคอบไอ้เหี้ยยยย!!

//สงสัยข้อเท้าเธอจะพลิก ผมรีบลุกขึ้นไปหาเธอ

ผม:เรื่องใช้กำลังมึงนิชอบจริงๆ

พรึ่บบ!!

//ผมอุ้มเธอขึ้นมา แล้วเดินไปที่รถ

นาริน:ปล่อย!!!!ไอ้เหี้ยเจปล่อยกู!!!

//เธอก็ดิ้นไปมาอยู่นี่แหละครับ

ผม:หยุดดิ้นได้ล่ะ!!

//ผมก็ยัดเธอเข้าไปในรถของผม เเต่เธอกำลังจะเปิดประตูหนี

หมับ!!

ผมเอายาปลูกเซกส์ยัดปากเธอแล้วเอามือปิดปากเธอไว้สักพักผมก็เอามือออก

นาริน:แค่ก!!แค่ก!! มึงเอาอะไรให้กูกิน!!แค่กๆ

ผม:เดี๋ยวก็รู้!!หึ!

//ผมรีบล็อครถแล้วขับออกไปทันที พูดดีๆไม่ชอบ ต้องเล่นแบบนี้แหละคับ😏

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***