บทที่ 14ไอ้แสบของกู

@เจคอบ

ตอนนี้ผมกำลังขับรถพานารินไปโรงบาลอยู่ครับตอนนี้เธอสลบไปแล้ว ใจผมนี่สั่นไปหมดกลัวเธอจะเป็นอะไรไปไฟดงไฟแดงผมไม่สนผมเหยียบสุดตีนครับตอนนี้ผมขับมาจนเห็นป้ายโรงบาลอยู่ข้างหน้าผมไม่รอช้าผมรีบเหยียบแซงซ้ายแซงขวา จนถึงหน้า

โรงบาลผมเลี้ยวเข้าทันที!!!!

เอี้ยดดดดดดด!!!! //เสียงรถเบรค

ผมรีบลงจากรถแล้วเปิดประตูอุ้มนารินออกจากรถ

ผม:หมอเว้ยยยยย หมอ!!!!!!

//ผมตะโกนเรียกหมอไม่นานพวกพยาบาลก็พากันวิ่งมา

ผม:เร็วๆๆเมียกูจะตายห่าอยู่แล้ว!!!เร็วๆๆ

พยาบาล:คนไข้โดนอะไรมาค่ะ!

ผม:โดนยิงมา!!!

พยาบาล:ขอประวัติคนไข้หน่อยค่ะ

//แมร่งยังจะมาขอประวัติกับกูอีก!!!!

ผม:มันใช่เวลาไหม!!!!!ไปช่วยเมียกูก่อน!!

ถ้าไม่ไปกูยิงไส้แตก!!!

พยาบาล:ค่ะๆ

//พวกหมอพยาบาลก็เข็นนารินไปห้องI.C.U ผมก็วิ่งตามไปติดๆ

พยาบาล:ญาติลงข้างนอกก่อนนะค่ะ

//แล้วพยาบาลก็ปิดประตู ส่วนผมก็เดินวนไปวนมารอนารินอยู่ข้างนอก สักพักพวกไอ้ไนท์ไอ้เดย์ม๊ามิว

ก็มา

ม๊ามิว:นารินเป็นไงบ้างเจคอบ!!!

ผม:พึ่งเข้าห้องicuเมื่อกี้เองครับ!!

ไนท์:นารินโดนยิงได้ไงว่ะ!!!

ผม:นารินมันมารับกระสุนแทนกู!

ผว๊ะ!ผว๊ะ!

//พอผมพูดจบม๊ามิวเข้ามาต่อยผมทันที!!

ม๊ามิว:แกเป็นผู้ชายประสาอะไรห๊ะ!!!!ที่ให้ผู้หญิงมารับลูกกระสุนแทน!!!

//ม๊ามิวตะคอกใส่ผม แล้วจะเข้ามาต่อยผมอีกแต่

ไอ้เดย์มันจับม๊ามิวเอาไว้

เดย์:ม๊า!!! พอแล้วไอ้เจคอบเจ็บเหมือนกันนะม๊า!!

ผม:ผมขอโทษคับ!!🙏ม๊ามิว เหตุการมันเกิดขึ้น

ไวมากผมไม่ทันตั้งตัว // ผมยกมือไหว้ขอโทษม๊ามิว

ม๊ามิว:เฮ้อออ!!! เอาเถอะ!ฉันเองก็ผิดที่ส่งนารินไป

ทำงานนี้ด้วย!

ไนท์:ไอ้เจคอบ กูว่ามึงไปทำแผลก่อนไหม!!เลือดมึงไหลออกเต็มแขนเลยไอ้เจ!!

//ผมลืมไปเลยว่าผมโดนยิงที่แขนตอนที่ต่อสู้กับพวกมันก่อนผมจะวิ่งไปหานาริน

ผม:กูลืมไปเลย!!ว่ากูโดนยิงกูมัวแต่เป็นห่วงเมียกูอยู่

ควับ!!!

แล้วทั้ง3กับหันมามองผมเป็นตาเดียวนี่ผมพูดอะไรผิดหรือเปล่า!!🤔

...พี่มิววววว!!! //แล้วมีผู้หญิงกับผู้ชายวิ่งมาทางพวกผม แต่เดียวนะ!!นี้มันเพื่อนของป๊ากับม๊าผมนิ!

อย่าบอกนะว่านี่คือพ่อแม่ของนาริน!

ผม:หวัดดีคับ🙏//ผมยกมือขึ้นไหว้ท่านทั้ง2 ป๊าม๊า

นารินก็พยักหน้าให้

ม๊า่นาริน:พี่มิวยัยนารินเป็นไงบ้างพี่!!

ม๊ามิว:ยังไม่ออกมาจากห้องicuเลย!

ป๊านาริน:ใครยิงลูกกูว่ะ!!แล้วลูกกูโดนยิงได้ไง!😤

ผม:เป็นความผิดผมเองคับ!!เธอมารับลูกกระสุนแทนผม!!

ผว๊ะ!!! // ป๊านารินต่อยเข้าที่หน้าผมที1

ป๊านาริน:ถ้าลูกกูเป็นไรขึ้นมากูเอามึงตายแน่!!!

...มึงจะฆ่าลูกเลยหรอว่ะ!!อัยจีโน่

ควับ!!

พวกผมพากันหันไปมองเป็นป๊ากับม๊าผมนั่นเองที่กำลังเดินทางนี้

ผม:ป๊าม๊า!! //แล้วม๊าผมก็เดินมาหาผม

ม๊าผม:เป็นไงบ้างลูก!!

ผม:ไม่เป็นไรครับม๊า

ม๊าผม:แล้วหนูนารินล่ะลูกเป็นไงบ้าง!!

ผม:หมอยังไม่ออกมาเลยครับ!?

ป๊านาริน:ไอ้เสืออย่าบอกนะว่านี่ลูกชายมึงที่

ชื่อเจคอบที่มึงเล่าให้กูฟัง!!! กูเคยเห็นแต่ตอน

มันเด็กๆพอโตขึ้นมากูจำแทบไม่ได้!!

ป๊าผม:เออ!!! ลูกชายคนโตของกูเอง

ป๊านาริน:กูไปบ้านมึงก็บ่อยทำไมกูไม่เห็นหน้าเลยว่ะ

เห็นแต่คนเล็กลูกชายมึงอีกคน!

ป๊าผม:มันไม่ค่อยอยู่บ้านหลอก!!มันชอบออกไปตีหรี

อยู่ผับทุกวันทุกคืน!!

ป๊านาริน:งั้นกูไม่ยกลูกสาวให้ลูกมึงละ!!!

ป๊าม๊าผม:ไม่ได้!!!!!!

ป๊าผม:มึงยกหนูนารินให้กูแล้ว!!

ป๊านาริน:ก็ลูกมึงมันเจ้าชู้มั่วผู้หญิงไปวันๆแถมยัง

ทำให้ลูกสาวกูต้องโดนยิงอีก!!

ม๊าผม:ทำอย่างกับเฮียไม่เคยมาก่อนเลยเนาะใช่ไหมนานา//หันไปพูดกับม๊านาริน

ม๊านาริน:ใช่!!! ว่าแต่คนอื่นเขา!!ตัวเองดีหรือยังไง

!! เฮียยกลูกสาวให้เฮียเสือกับพี่แอมแล้วอย่ามาคืน

คำพูด!!

ป๊านาริน:ทำไมจะคืนไม่ได้!!

ม๊านาริน:เพราะนานาจะเอาคนนี้เป็นลูกเขย!!

ป๊าริน:ทำไม!!!

ม๊านาริน:ว่าที่ลูกเขยนานาหล่อจบนะ!!!

//เขาพูดเรื่องไรกันวะ!!!

แกร๊กกก!!!!

//หมอเปิดห้องicuเดินออกมา ผมรีบเดินเข้าไปหาทันที

ผม:เธอเป็นไงบ้างครับ!!

หมอ:คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ! โชคดีที่กระสุนไม่ได้

ทะลุเข้าที่หน้าอกเพราะเธอใส่สร้อยอยู่ เพียงแค่ได้

รับแรงกระแทกของกระสุนก็เท่านั้นครับ จะมีแค่ช่วง

ท้องของเธอที่ได้รับกระสุนเข้าไปเต็มๆ แต่ตอนนี้

เธอปลอดภัยแล้ว นี่ครับสร้อยของเธอ!

//หมอยื่นสร้อยมาให้ผม

หมอ:เดี๋ยวหมอจะย้ายคนไข้ไปที่ห้องพักฟื้นนะครับ

งั้นหมอขอตัวนะครับ!!!

ผม:ขอบคุณครับ!! //แล้วหมอก็เดินออกไป!!

ป๊านาริน:กูเป็นพ่อแท้ๆ แทนที่จะให้กูถาม!!

ป้าบบบ!!! //ม๊านารินตบหัวป๊านาริน

ป๊านาริน:โอ้ยย!!นานาตบเฮียทำไม!!เฮียพูดไรผิด

ม๊านาริน:แล้วไอ้พูดเมื่อกี้ใครพูดหมาพูดหรือไงห๊ะ!!ใครถามมันก็เหมือนๆกันนั่นล่ะ!!!

ม๊ามิว:โอ้ยยยย!!! กูละเบื่อพวกมึง2คนจริงๆ ไปๆ

นั่นเขาเข็นนารินออกไปห้องพักฟื้นแล้วมัวแต่ทะเลาะ

กันอยู่นี้แหละ!!! ลำใย!!

จากนั้นพวกผมก็เดินตามนารินไปที่ห้องพักฟื้น

เดย์:ไอ้เจคอบมึงไปทำแผลก่อนไอ้สัสสส!!! หมดแล้วมั้งเลือดมึงอะ!!

ผม:เออๆ!!! เดียวกูรีบตามไป!!

//พูดเสร็จผมก็รีบเดินไปให้หมอทำแผลทันที สักพักหมอก็เอากระสุนออกแล้วทำแผลเสร็จเรียบร้อย จากนั้นผมก็รีบไปหานารินที่ห้องพักฟื้น

แกร๊กกก!! //ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง

ไนท์:ทำเเผลเสร็จแล้วหรอว่ะ!!

ผม:อืม!! //ผมก็เดินไปข้างๆเตียงของเธอ

ม๊านาริน:เจคอบ!ลูกกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะทาง

นี่ม๊าดูเอง

ผม:ผมขออยู่เฝ้าเธอได้ไหมครับ!!

ม๊านาริน:แต่!!!!

ป๊าผม:บ่อยให้มันเฝ้าหนูนารินนั่นแหละนานา มันเป็น

คนทำให้หนูนารินโดนยิงมันต้องรับผิดชอบ!!

ม๊านาริน:เอ่อออ!! งั้นก็ได้ค่ะ!

//ผมป๊าผมก็หันมายักคิ้วให้ผม ผมก็อมยิ้มให้กับความเจ้าเล่ห์ของป๊าผม

ม๊านาริน:งั้นป๊ากับม๊ากลับก่อนนะลูกฝากน้องด้วยนะ

พรุ่งนี้ป๊ากับม๊าจะมาใหม่

ผม:คับ!!

ป๊าผม:เดี๋ยวฉันจะโทรบอกลูกน้องเอาเสื้อผ้ามาให้แล้วพวกการ์ดมาเฝ้าที่ห้องสัก3-4คน

ผม:ครับป๊า!!

ม๊าผม:งั้นป๊ากับม๊ากลับก่อนนะ!//ผมก็พยักหน้าให้

พวกป๊าม๊าผมกับป๊าม๊านารินแล้วก็ม๊ามิวก็เดินออกไป

ไนท์:พวกกูกลับก่อนนะเว้ย!!มีอะไรโทรเรียกพวกกู

ได้เลยนะเว้ย!! เดี๋ยวพรุ้งนี้พวกกูมาใหม่!!

ผม:เออๆ ไปๆได้ล่ะ!กูจะอยู่กับเมียกู!!

พวกมัน:เป็นตอนไหนวะ!! //มันพูดพร้อมกัน

ผม:ตอนนี้ยัง!!แต่ต่อไปไม่แน่!!!

พวกมัน:-_-!!!!

จากนั้นพวกมันก็เดินออกไป เหลือแค่ผมกับนารินที่

อยู่ในห้อง ผมลุกขึ้นแล้วก้มลงจุฟที่หน้าผากของเธอ

จุฟฟ!!

ผม:ฟื้นเร็วๆนะไอ้แสบของกู

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***