![[fic Doraemon ] เกิดใหม่เป็นโนบิตะพร้อมกับกล่องเหลี่ยมๆ](https://cn-e-pic-wangsu.mangatoon.mobi/cartoon-posters/23967911850.webp)
[fic Doraemon ] เกิดใหม่เป็นโนบิตะพร้อมกับกล่องเหลี่ยมๆ
บทนำ
ช่วงเวลา 6 โมงเช้าเกือบที่จะ 7 โมง
โคตะ ฮิโรโตะ
ชิบหายแล้วไง!! มัวแต่นอนเพลิน! ลืมไปได้ยังไงฟะว่าวันนี้มันเป็นสอบนิหว่า!? // กำลังวิ่ง
ตอนนี้กำลังมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งวิ่งหน้าตั้งอยู่ เนื่องจากวันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายก่อนที่ตัวของเขานั้นจะเรียนจบในระดับชั้น ม.ปลาย
โคตะ ฮิโรโตะ
(ไม่น่าเล่นเกมดึกเลย! เดี๋ยวนะ...)// หยุดวิ่ง
แต่ทันใดนั้นเหมือนทางตัวของเด็กหนุ่นนั้นเหมือนจะนึกได้ว่าตนเองลืมอะไร
โคตะ ฮิโรโตะ
ชั้นมีมอเตอร์ไซค์นิหว่า...
โคตะ ฮิโรโตะ
ถ้ากลับไปเอาแล้วชั้นจะไปโรงเรียนทันมั้ยเนี้ยระยะทางก็ไม่ใช่ใกล้ๆ
ตัวของเด็หนุ่มนั้นพูดออกมาพร้อมกับมองไปที่ด้านหลังก็ปรากฎว่าบ้านนั้นอยู่ไกลเกินไป
โคตะ ฮิโรโตะ
ช่างมันแล้วกัน //วิ่งต่อ
โคตะ ฮิโรโตะ
ถ้ากลับไปเอาก็คงรถติดอีกนั้นแหล่ะ!
โคตะ ฮิโรโตะ
งั้นก็วิ่งด้วยตีนนี้แหล่ะ! // วิ่งสุดแรง
เมื่อวานตัวของเด็กหนุ่มนั้นเล่นเกมเพลินจนลืมเวลา
ทั้งๆที่ก็รู้อยู่แก่ใจแล้วว่ามันเป็นวันสอบวันสุดท้าย
ในช่วงแรกนั้นก็ตื่น 6 โมงเช้านั้นแหล่ะ
แต่ว่าดันไปทะลึ่งหลับในห้องนํ้าก็เลยกลายมาเป็นแบบนี้
นอกจากนี้ความซวยยังไม่หมด
ดันลืมเอาข้าวกล่องมาอีกต่างหากเรียกได้ว่าซวยซํ้าซวยซ้อนจริงๆ
โคตะ ฮิโรโตะ
(เออ อดข้าววันหนึ่งไม่ตายหรอก)
โคตะ ฮิโรโตะ
(แต่ชั้นอาจจะตายจริงๆก็ได้...)
โคตะ ฮิโรโตะ
(ถ้าเกิดไปไม่ทันสอบต้องรีบแล้ว!!!!)
หลังจากนั้นตัวของเด็กหนุ่มนั้นก็เปิดใช้งานเกียร์หมาทันทีใส่แรงทั้งหมดที่มีเพื่อวิ่งไปโรงเรียน
แล้วในที่สุดความพยายามของเด็กหนุ่มก็เป็นผลสามารถทำให้เขามาได้ทัน
แต่ก็ฉิวเฉียดเหมือนกันเพราะประตูโรงเรียนเกือบปิด
เมื่อมาถึงแล้วตัวของฮิโรโตะนั้นก็ไม่รอช้าเดินลงไปนั่งที่นั่งของตัวเองในทันที
ก่อนที่จะหันไปมองรอบๆห้องเพื่อดูสภาพของเพื่อนแต่ละคน ซึ่งก็เรียกได้ว่าบางคนนั้นอ่านหนังสือโต้รุ่งมาเลยก็ว่าได้
ถึงทุกคนนั้นกังวลเกี่ยวกับการสอบก็เถอะ แต่ทางฮิโรโตะนั้นกับไม่ได้รู้สึกกังวลเกี่ยวกับการสอบเลยแม้แต่น้อย แต่ดันไปกังวลเรื่องอื่นแทนนี่สิ
โคตะ ฮิโรโตะ
(กลับไปต้องโดนแม่ด่าแน่ๆเลยชั้น...)
โคตะ ฮิโรโตะ
(ครั้งที่เท่าไหร่แล้วฟร่ะที่ลืมเอาข้าวกล่องมาเนี้ย?)
อันเนื่องมาจากช่วงหลังๆดันไปติดเกมๆหนึ่งเข้าจะเรียกว่าเล่นจนลืมเวลาก็ได้ มันก็เลยเป็นเหตุผลที่ทำให้ตัวของฮิโรโตะนั้นเกือบมาโรงเรียนสายอยู่บ่อยๆ
เพราะแบบนั้นก็เลยลืมเอาข้าวกล่องมาด้วยอยู่บ่อยๆ ก็เลยโดนแม่ด่าไปหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยจำสักที
กลับมาปัจจุบันหน่อยก็แล้วกัน
ไม่นานหลังจากที่ตัวของฮิโรโตะนั้นมาจนถึงห้องเรียนอาจารย์ก็ได้ตามเข้ามา
โคตะ ฮิโรโตะ
(เห้อ... ในที่สุดก็เสร็จสักที...)
ตัวของฮิโรโตะนั้นได้ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย หลังจากที่ได้ผ่านนรการสอบมาสำหรับตัวของเขานั้นถือว่าฉิวเฉียดก็เลยไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่
โคตะ ฮิโรโตะ
(ช่วงหลังๆคงต้องเพลาๆเรื่องเกมลงหน่อยแล้วมั้งเนี้ย)
ในระหว่างที่ตัวของฮิโรโตะนั้นกำลังเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่
ก็ได้มีเสียงที่เล็กแหลมของผู้หญิงดังตามมาด้านหลัง
เมื่อตัวของฮิโรโตะหันหลังกลับไป
ก็เจอเข้ากลับหญิงสาวหน้าตางดงามคนหนึ่งกำลังวิ่งเข้ามาหาตัวของเขาอยู่
โคตะ ฮิโรโตะ
อ่าว? ยังไม่กลับอีกงั้นหรอ?
ชื่อของหญิงสาวที่กำลังวิ่งเข้ามาหาเขาเธอชื่อว่า
ซึ่งพ่อของเธอนั้นเป็นประธานบริษัทที่เกี่ยวกับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิส์ที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น
ส่วนพ่อของฮิโรโตะนั้นเป็นประธานบริษัทก่อสร้างที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่นเหมือนกัน
เนื่องจากพ่อของทั้งสองนั้นเป็นเพื่อนสนิทกัน
มันก็เลยทำให้ทั้งฮิโรโตะและยูกินะนั้นโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ
ถึงพ่อของทั้งสองนั้นจะเป็นคนใหญ่คนโตก็จริงแต่พวกเขานั้นก็ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบหรูๆเลย
โทวโจ ยูกินะ
เพราะชั้นกำลังรอนายอยู่นี่ยังไงหล่ะ ฮิฮิ~
ตัวของเธอนั้นได้หัวเราะออกมาอย่างขี้เล่นผิดจากบุคคลิกของเธอตอนที่อยู่โรงเรียนแบบสิ้นเชิง
เพราะตอนอยู่ที่โรงเรียนตัวของยูกินะนั้นมักจะทำสีหน้าเย็นชาตลอด
จนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เพราะแบบนั้นมันก็เลยทำให้เธอนั้นมีเพื่อนค่อนข้างน้อย
เพราะไม่มีเลยยิ่งกว่ายูกินะอีก
โทวโจ ยูกินะ
แล้วทางฮิโรโตะคุงได้เอามอเตอร์ไซค์มางั้นหรอ?
โคตะ ฮิโรโตะ
ก็ไม่ได้เอามาหน่ะสิ....
โคตะ ฮิโรโตะ
จะว่าไปยูกินะเธอจะเรียนต่อที่ไหนหล่ะ?
โทวโจ ยูกินะ
ก็ที่เดียวกับนายนั่นแหล่ะตาทึ่ม // พองแก้ม
โทวโจ ยูกินะ
ไม่ใช่ว่าชั้นเคยบอกนายไปแล้วงั้นหรอ?
โคตะ ฮิโรโตะ
แหะๆโทษทีๆพอดีตอนนั้นไม่ได้ฟังหน่ะ...
โคตะ ฮิโรโตะ
(บอกตอนไหนกันครับเนี้ย?)
หลังจากนั้นทั้งสองก็เดินมาเรื่อยๆ ซึ่งก็ใช้เวลาไม่นานนักก็ถึงบ้าน
ผิดจากที่วิ่งเมื่อเช้าเลย
โคตะ ฮิโรโตะ
งั้นก็ไว้เจอกันนะยูกินะ...
หลังจากนั้นทั้งสองก็แยกกันกลับเข้ามาของตัวเอง
ซึ่งทางฮิโรโตะนั้นก็โดนแม่บ่นไปตามระเบียบ
โคตะ ฮิโรโตะ
แล้วพี่ยูอะกับมิซึกิหล่ะครับ?
แม่
ถ้ายูอะหน่ะยังไม่กลับหรอกเห็นบอกว่าวันนี้มีงาน
แม่
ส่วนมิซึกิก็ขึ้นห้องไปก่อนแล้วหล่ะ
โคตะ ฮิโรโตะ
... // พยักหน้า
ก่อนที่จะเดินขึ้นห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว
เพราะวันนี้มีเกมๆหนึ่งที่ตัวของเขากำลังติดอยู่นั้นคือ Honkai Impact 3rd เอาจริงๆเลยคือช่วงแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอกแต่โดนยูกินะป้ายยามันก็เลยติดอย่างที่เห็นนั้นแหล่ะ
ถึงจะบอกว่าติดก็เถอะช่วงนี้ก็ยังเล่นไม่ถึงไหนเลยก็เพราะเวลาส่วนใหญ่ก็ใช้สำหรับอ่านมังงะหาข้อมูลต่างเกี่ยวกับตัวเกมและอุปกรณ์ต่างๆภายในตัวเกมไหนจะยังมีเนื่องเรื่องที่ในเกมไม่มีอีกกว่าจะอ่าวหมดก็หลายวันเลย
และแล้วตัวของฮิโรโตะนั้นก็เล่นยาวจนถึงช่วงเย็นๆก่อนที่จะลงไปกินข้าวแล้วก็กลับขึ้นมาเล่นใหม่พร้อมกับยูกินะก็โทรมาทั้งสองนั้นคู่กันอยู่หลายนาทีก่อนที่ตัวของฮิโรโตะนั้นจะผลอยหลับไปเพราะว่าเวลามันก็ตี 2 แล้วยูกินะนั้นวางไปตั้งแต่ 2 ทุ่มกว่าแล้ว
โคตะ ฮิโรโตะ
ที่นี่มัน... ที่ไหนกันหล่ะเนี้ย?
หลังจากที่ตัวของเขานั้นหลับไปก็ได้ตื่นมาในที่ๆหนึ่งซึ่งทางเขานั้นถึงจะไม่เคยมาแต่มันกับดูคุ้นๆเหมือนเคยให้ที่ไหนมาก่อนแต่ก็นึกไม่ออก พื้นที่โดยรอบนั้นถูกล้อมรอบไปด้วยทะเลทรายสีแสง
โคตะ ฮิโรโตะ
อึก! แสงนี่มัน... อะ...ไร//ยกแขนขึ้นมาบัง
หลังจากที่แสงสว่างได้จางหายไปก่อนที่มันจะมีแสงสีส้มๆรวมเข้าด้วยกันก่อนที่มันจะกลายล่างเป็นลูกบาศก์สี่เหลี่ยมๆสีส้มสวยงาม ทันทีที่เขาได้เห็นว่ามันคืออะไรก็ได้บิกตากว้างทันที
โคตะ ฮิโรโตะ
เดี๋ยวนะนี่มัน! ถ้าจำไม่ผิดรูปร่างแบบนี้มัน...
โคตะ ฮิโรโตะ
Void Archives จากเกมฮงไคนิหว่า
โคตะ ฮิโรโตะ
นี่... ชั้น...
โคตะ ฮิโรโตะ
เล่นเกมมากเกินจนเก็บมาฝันเลยงั้นหรอเนี้ย... ดูเหมือนคงต้องเพลาๆมันลงจริงๆแล้วมั้ง...
โคตะ ฮิโรโตะ
(...แต่ว่าลองเเตะๆมันหน่อยคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง...) //ยื่นมือเข้าไป
เมื่อคิดได้แบบนั้นตัวของเขาก็ไม่รีรอนำมือขวาของตนนั้นไปสัมผัสกับมันในทันทีเพียงไม่กี่วิต่อมาเจ้ากล่องเหลี่ยมๆนั้นก็เกิดแสงสว่างจำนวนมากออกมาเหมือนเมื่อกี้พร้อมกับมันได้กลายเป็นละอองเเสงพร้อมกับหายเข้าไปในตัวของเขาทันทีแต่ตัวของฮิโรโตะนั้นก็ไม่ได้รู้ตัวว่ามันเข้าไปในร่างของเขาแล้ว
โคตะ ฮิโรโตะ
อึก! ที่นี่มันที่ไหนอีกเนี้ย!!!!?
เมื่อแสงจางหายไปทิวทัศท์รอบๆตัวของเขานั้นก็ได้เปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน
จากทะเลทรายสีแดงกลายเป็นกาเเล็กซีมกมายนับไม่ถ้วนซึ่งมันเป็นภาพที่สวยงามมากสำหรับมนุษย์ปกติที่ได้เห็น
แต่ที่เขาสงสัยจริงๆคือทำไมเขาถึงสามารถหายใจได้ทั้งๆที่อยู่ในอวกาศ
โคตะ ฮิโรโตะ
ฝันซ่อนฝันรึไงเนี้ย...
???
มันไม่ใช่ฝันหรอกน้อ...
โคตะ ฮิโรโตะ
ว๊ากกกกก!!? //เผลอปล่อยหมัด
อยู่ดีๆก็มีเสียงของชายชราดังขึ้นด้านหลังของเขาทางฮิโรโตะที่ได้ยินก็เผลอไปปล่อยหมัดด้วยความตกใจ ซึ่งนอนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจแต่มันเป็นปฎิกิริยาตอบโต้
ตัวของอีกฝ่ายนั้นสามารถรับเอาไว้ได้ด้วยนิ้วข้างเดียว
???
ทำอะไรของเจ้าเนี้ยเจ้าหนู?
โคตะ ฮิโรโตะ
อะขอโทษด้วยครับ!
โคตะ ฮิโรโตะ
แล้วคุณคือ...
???
ช่างเถอะ... งั้นข้าขอแนะนำตัวหน่อยแล้วกันนะแต่ก่อนอื่นเลยต้องแนะนำตัวแบบเท่ๆตามสไตล์ของข้าหน่อยก็แล้วกัน... //ดีดนิ้ว
ชายชรานั้นยิ้มออกมาอย่างขี้เล่นก่อนที่จะดีดนิ้วเล็กน้อยเพียงไม่กี่เสี้ยววิต่อมา
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!
กาแล็กซีนับไม่ถ้วนที่อยู่ด้านหลังของเขานั้นถูกแรงระเบิดกลืนหายเข้าไปในพริบตามันเป็นเวลาเพียงไม่กี่วิเท่านั้นก่อนที่แสงจากแรงระเบิดจะหายไปจนหมด
???
เอาหล่ะเมื่อกี้เจ้าก็เห็นพลังของข้าแล้วงั้นข้าจะจะแนะนำตัวเองเลยแล้วกัน
???
ตัวของข้านั้นอยู่เหนือกฎเกณฑ์ของทุกสรรพสิ่งและมิติทั้งมวล
???
ตัวของข้านั้นไม่มีชื่อเรียกเพราะข้าได้ทิ้งมันไปนานแล้วหรอว่าเจ้าจะเรียกข้าว่าพระเจ้าก็ได้
ชายชรานั้นได้ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนแต่สิ่งที่ทำเมื่อกี้มันไม่ได้อ่อนโยนเลยสักนิด
โคตะ ฮิโรโตะ
อะ เอ่อ...แล้วเรื่องกาแล็กซีเมื่อกี้หล่ะครับ?
พระเจ้า
อ่อ เมื่อกี้งั้นหรอกาแล็กซีพวกนั้นมันถูกผู้รุกรานจากต่างมิติกลืนกินไปแล้วหล่ะ
พระเจ้า
เจ้าเห็นมันดูสวยๆแต่ก็แค่ภายนอกเท่านั้นแหล่ะ
พระเจ้า
แต่ภายในนั้นเน่าเฟะยิ่งกว่าอะไรข้าเลยจำเป็นที่ต้องทำลายทิ้ง
พระเจ้า
เพราะตัวของข้านั้นไม่มีการ์เดี้ยนที่ค่อยมาทำหน้าที่นั้นเพราะงั้นเลยจำเป็นที่ต้องลบเส้นเวลามันออกไปเลยยังไงหล่ะ...
พระเจ้า
ส่วนเจ้าก็ไม่ต้องสั่นเป็นลูกนกก็ได้ที่ข้าจะลงมือทำลายเองก็เพราะว่ามันหนักจริงๆเท่านั้น
โคตะ ฮิโรโตะ
ละ แล้วที่ผมมานี่คือท่านจะให้ผมเป็นการ์เดี้ยนงั้นหรอครับ?
พระเจ้า
ฮ่าๆ.. ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันนั่นแหล่ะเพราะที่นี่มันไม่ใช่ที่ตัวตนระดับธรรมดาๆอย่างมนุษย์มาได้หรอกนะ..
พระเจ้า
เจ้าเคยเห็นหรือเคยจับเจ้ากล่องลูกบาศก์สี่เหลียมๆมั้ยที่สีมันเป็นสีส้มออกทองๆหน่ะ
โคตะ ฮิโรโตะ
ถ้าท่านหมายถึง Void Archives
โคตะ ฮิโรโตะ
ที่ผมไปจับมันก่อนหน้านี้ก็ใช่ครับ...
โคตะ ฮิโรโตะ
แล้วมันทำไมหรอครับ?
พระเจ้า
ใช่ๆ Void Archives นั้นแหล่ะ
พระเจ้า
แต่อันนั้นมันไม่เหมือนกับที่เจ้าเคยเห็นหรอกนะต้นแบบมันก็มาจากที่เดียวกันนั้นแหล่ะแต่พลังของมันต่างกันนิดหน่อยนะไม่สิมันก็เยอะอยู่...
พระเจ้า
งั้นเจ้าก็ลองเรียกมันออกมาดูสิถ้าเจ้ามาที่นี่ได้แสดงว่าเจ้าต้องเรียกมันออกมาได้แน่ๆ
โคตะ ฮิโรโตะ
เรียกหรอครับ?
โคตะ ฮิโรโตะ
แล้วผมจะเรียกมันยังไงหล่ะครับ?
พระเจ้า
ลองนึถึงมันดูสิจากนั้นก็แบมือออก
โคตะ ฮิโรโตะ
แบบนี้หรอครับ... //หลับตาลงพร้อมกับแบมือ
ทางตัวของเขาก็ทำตามที่พระเจ้าบอกก่อนที่จะปรากฎแสงสว่างจำนวนมากขึ้นที่ฝ่ามือก่อนที่มันจะกลายเป็นลูกบาศก์สี่เหลี่ยมสีส้มทอง พอเจ้าตัวลืมตาขึ้นก็ตกใจเลยทีเดียว
โคตะ ฮิโรโตะ
"เดี๋ยวนะมาไงเนี้ย!?"
พระเจ้า
แสดงว่ามันเลือกเจ้าเป็นผู้ถือครอบสินะ...
พระเจ้านั้นได้เอามือไปกุมที่คางของตัวเองพร้อมกับพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงสนใจเล็กน้อย
โคตะ ฮิโรโตะ
หมายความว่ายังไงหรอครับ?
พระเจ้า
ก็ตามที่เจ้าได้ยินนั้นแหล่ะเจ้านี่มันเลือกเจ้าเป็นผู้ถือครอบส่วนเหตุผลก็เป็นโชคชะตายังไงหล่ะ...
พระเจ้า
หรือก็คือดวงนั่นแหล่ะงั้นข้อจะขอถามอะไรเจ้าหน่อยนะเจ้ารู้ใช่มั้ยว่ามันสามารถทำอะไรได้บ้าง?
โคตะ ฮิโรโตะ
ถ้าจำไม่ผิดความสามารถที่ 1 คือห้องสมุดที่เก็บความทรงจำจากอารยธรรมเก่าเอาไว้แต่ก็ต้องเป็นคนที่มีพรสวรรค์หรือเป็นคนที่มีปัญญาสูงเท่านั้นถึงจะใช้ได้
โคตะ ฮิโรโตะ
ความสามารถที่ 2 ความสามารถในการลอกเลียนแบบกุญแจสวรรค์ดอกอื่นๆด้วยแต่พลังและความทนทานจะลดลงระดับหนึ่งไม่สิน่าจะพอสมควรเลย
โคตะ ฮิโรโตะ
ผมจำได้แค่นี้อะครับแถมมันยังเป็นภาษาอังกฤษด้วยผมแปลไม่ค่อยเก่งแต่พอจะพูดได้หน่อยๆเท่านั้นเอง
พระเจ้า
งั้นหรอถ้าจำได้แบบคราวๆก็ดีแล้วหล่ะ
พระเจ้า
งั้นข้าจะบอกความสามารถที่มันอยู่ในมือของเจ้าให้เองก็แล้วกันนะฟังให้ดีหล่ะมันจะต่างจากที่เจ้ารู้มาพอสมควรเลยหล่ะ...
พระเจ้า
งั้นก็ฟังให้ดีหล่ะ ความสามารถที่ 1 อย่างห้องสมุดยังอยู่เหมือนเดิมแต่จะเปลี่ยนใหม่จากอารยธรรมเก่าเป็นของโลกที่เจ้าอยู่นะตอนนั้น
พระเจ้า
ความสามรถที่ 2 ความสามารถในการลอกเลียนกุญแจสวรรค์ดอกอื่นๆแต่พลังจะถูกลดลงนั้นหน่ะถูกเปลี่ยนเป็นความสามารถและความทนทานจะเทียบเท่ากับของจริงแถมยังสามารถเปิดใช้งานขั้นศูนย์ได้อีกด้วย
พระเจ้า
ความสามารถที่ 3 ความสามารถในการสร้างมิติจินตภาพ
พระเจ้า
ความสามารถที่ 4 ความสามารถในการลอกเลียนแบบเจ้าสามารถลอกเลียนแบบจากสิ่งที่เห็นได้แต่พลังมันจะลดลงเหลือ 5 ใน 10 ส่วน
พระเจ้า
ความสามารถที่ 5 ความสามารถในการย้ายวิญญานมันเป็นความสามารถที่จะทำให้เจ้าย้ายวิญญานตัวเองไปอยู่ในร่างอื่นได้ความสามารถนี่จะใช้ได้ก็ต่อเมื่อเจ้าตายเท่านั้น
พระเจ้า
ความสามารถสุดท้ายความสามารถที่ 6 ความสามารถในการสร้างทุกสิ่งที่ในหัวของเจ้านิยามว่ามันคืออาวุธหรือศาตราวุธยังไงหล่ะ
โคตะ ฮิโรโตะ
หมดแค่นี้ใช่มั้ยครับ?
พระเจ้า
แต่ข้าขอเสริมความสามารถที่ 6 หน่อยแล้วกัน
พระเจ้า
ความสามารถนี้ถ้าเจ้าสร้างมันขึ้นมาโดยที่ไม่รู้โครงสร้างหรือพลังของมันว่าทำอะไรได้อย่างละเอียดของมันพลังจะเหลือแค่ 8 ใน 10 เท่านั้น
พระเจ้า
เจ้าสามารถสร้างสิ่งที่มีพลังทำลายล้างสูงได้แต่อยู่ในโลกได้ไม่นานมันก็จะหายไปแถมเจ้ายังเสียพลังจำนวนมหาสารด้วย
พระเจ้า
แล้วถ้าเกิดเจ้าอยากสร้างกุญแจสวรรค์ขึ้นมาเองมันก็จำเป็นต้องมีคอร์อยู่ด้วยไม่งั้นมันจะดึงพลังเจ้าอย่างมหาสารแบบวิต่อวิเลยยังไงหล่ะ
พระเจ้า
ส่วนของที่เจ้ารู้จักโครงสร้างที่ใช้สร้างเจ้าสิ่งนั้นและความสามารถของมันแบบละเอียดนิดหน่อยแล้วก็มันไม่ได้มีพลังทำลายล้างสูงมันก็จะอยู่กับเจ้าแบบถาวรแต่พลังจะเหลือแค่ 9 ใน 10 เท่านั้นเข้าใจแล้วใชมั้ย?
โคตะ ฮิโรโตะ
เข้าใจแล้วครับ...
โคตะ ฮิโรโตะ
แล้วผมจะเป็นยังไงต่องั้นหรอครับ?
พระเจ้า
ก็คงต้องส่งเจ้าไปเกิดใหม่นั้นแหล่ะ...
พระเจ้า
ล้วทำไมถึงทำหน้าเหมือนไม่ค่อยอยากไปเลยหล่ะถ้าเป็นมนุษย์ปกติต้องดีใจแล้วสิ?
ทางตัวของพระเจ้าก็แปลกใจเล็กน้อยที่เห็นท่าทีลังเลของฮิโรโตะ
โคตะ ฮิโรโตะ
คือจะว่ายังไงดีหล่ะครับ...
โคตะ ฮิโรโตะ
จะว่าดีใจมั้ยมันก็ดีใจนั้นแหล่ะครับ...
โคตะ ฮิโรโตะ
แต่ตัวผมก็ยังไม่ได้เสียชีวิตเลยแค่หลับเฉยๆ
โคตะ ฮิโรโตะ
แถมผมก็ยังมีครอบครัวด้วยมันก็เลยลังเลหน่ะครับ...
พระเจ้า
ถ้าข้าเป็นเจ้าก็คงลังเลเหมือนกันงั้นก็เอาแบบนี้เป็นยังไงข้าจะสร้างอีกร่างหนึ่งของเจ้าขึ้นมาบุคคลิกทุกอย่างความคิดต่างๆรวมถึงนิสัยก็เหมือนกับเจ้าด้วยเอารึป่าว?
โคตะ ฮิโรโตะ
อืม.. //นำมือไปกุมที่คาง
โคตะ ฮิโรโตะ
งั้นก็ขอรบกวนด้วยครับ!
ถึงแม้ว่าตัวของเขานั้นจะรู้สึกใจหายหน่อยๆเพราะตั้งแต่เกิดมาก็อยู่ด้วยกันมาโดยตลอดพอต้องมาจากกันแบบกระทันหันมันก็อดรู้สึกใจหายไม่ได้
หลังจากนั้นพระเจ้าท่านก็เริ่มสร้างร่างขึ้นมาพร้อมกับเปลี่ยนชะตากรรมของเขาไปไว้อีกร่างหนึ่งด้วยพร้อมกับดัดแปลงชะตากรรมนิดๆหน่อยๆของอีกร่างให้ดีขึ้นด้วยเป็นของขวัญ
ก่อนที่จะส่งไปแทนตัวของเขาพร้อมกับลบความทรงจำของมิติแห่งนี้และเรื่องต่างๆบนนี้ออกด้วย
โคตะ ฮิโรโตะ
แล้วผมจะได้ไปเกิดใหม่ที่โลกไหนงั้นหรอครับ?
พระเจ้า
เรื่องนั้นก็แล้วแต่ดวงชะตาของเจ้านั้นแหล่ะความทรงจำทุกอย่างยังอยู่ครบพอเจ้าไปถึงจุดหนึ่งแล้วความทรงจำของร่างใหม่มันจะหลอมรวมเข้าด้วยกันกับเจ้าเองหล่ะ
พระเจ้า
เมื่อนั้นเจ้าจะรู้ว่าเจ้าอยู่โลกอะไรและข้าให้ของขวัญเล็กๆน้อยไปด้วยหวังว่าจะชอบนะ ส่วนเจ้าลูกบาศก์สี่เหลี่ยมๆนั้นเจ้าสามารถเรียกมันออกมาได้ตลอดเวลาด้วย
โคตะ ฮิโรโตะ
แล้วอะที่ว่าของขวัญมันคืออะไรงั้นหรอครับ?
พระเจ้า
เมื่อเจ้าไปถึงก็จะรู้เองนั้นแหล่ะ...
เมื่อสิ้นเสียงของชายชราตรงหน้าก็เกิดหลุมขนาดใหญ่บางอย่างขึ้นที่ด้านหลังของเด็กหนุ่มทันที ฮิโรโตะนั้นได้หันไปมองด้วยความตะลึงปนหวาดกลัวเล็กน้อยเพราะความลึกของมันเรียกได้ว่าแทบไมเห็นจุดสิ้นสุดเลย พระเจ้านั้นได้เดินถอยออกไปเล็กน้อยก่อนที่จะตะโกนสีดังลั่น
พระเจ้า
This is sparta!!!!!!
เมื่อสิ้นเสียงของพระเจ้าตัวของชายชรานั้นก็ได้บรรจบถีบตัวของเด็กหนุ่มล่วงลงไปภายในหลุ่มทันที ก่อนที่พระเจ้าจะพูดขึ้นก่อนที่มันจะตามมาด้วยเสียงกรี้ดร้องขอฮิโรโตะ
พระเจ้า
โชคดีหล่ะเจ้าหนุ่ม!!
โคตะ ฮิโรโตะ
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!
Comments
เอ๋!! ชมผมงั้นหรอ•///•
อัพด้วยน้า😁
2023-04-13
1