Episode 4

องครักษ์หาน : ฝ่าบาท! มีรายงานมาว่ามีมนุษย์ทำผิดกฎรอบเข้ามาในป่า  ตอนนี้อยู่ทางทิศใต้ของป่าพ่ะย่ะค่ะ

จางเหว่ย :  พวกมนุษย์นี่ก็เหลือเกิน ชอบหาแต่เรื่อง

องครักษ์หาน : ฝ่าบาท....จะให้ข้าไปจัดการกับมนุษย์คนนี้เลยมั้ยพ่ะย่ะค่ะ

จางเหว่ย : ไม่ต้อง คราวนี้ข้าจะเป็นคนไปเอง

.

.

-         ทางทิศใต้ของป่า –

\~\~อาวู้ว์\~\~

-     ไ่ม่กี่วินาทีราชาหมาป่ามาถึงที่หมายแล้วก็ได้พบกับมนุษย์คนหนึ่ง เดินเตร่หาทางออกไปทั่ว  –

-         เมื่อมนุษย์สาวได้ยินเสียงของหมาป่าก็เข้าไปหาที่หลบในพุ่มไม้ แต่ทว่าถึงจะหลบอย่างไรก็หลบไม่พ้นสายตาของราชาหมาป่าได้ -

จางเหว่ย :  (ทำไมเราถึงสัมผัสได้ถึงดวงจิตของท่านพ่อจากมนุษย์คนนั้น)

 - ราชาหมาป่ากับลูกน้องค่อยๆเคลือนตัวเข้าไปหามนุษย์สาวอย่างช้าๆ

-   จู่ๆกวางที่อยู๋แถวนั้นก็รู้สึกว่ามีนักล่ามาใกล้จึงรีบวิ่งหนีไปทันทีโดยไม่สนใจเสียงคนที่เรียก –

กรรรรรรรร

-    ฝูงหมาป่าได้เข้ามาห้อมล้อมเธอเต็มไปหมด ส่วนราชาหมาป่าก็กระโจนเข้าหาเธอ แต่ยังไม่ทันได้เข้าใกล้ตัว

เธอ เธอก็ร้องเรียกและเป็นลมไป -

องครักษ์หาน : ฝ่าบาท.....นางเป็นลมไปแล้วพะยะค่ะ

จางเหว่ย :  (มองหญิงสาว)

-      หลังจากเธอเป็นลมหมดสติไป ราชาหมาป่าก็กลายร่างคืนร่างเดิม แล้วค่อยๆก้มตัวลงช้อนอุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขน

แล้วพากลับค่ายหมาป่าทันที –

.

.

.

ค่ายหมาป่าที่อาศัยนอกเมืองหมาป่าของเหล่าผู้พิทักษ์

.

.

.

.

จางเหว่ย :  เจ้าเป็นใครกันแน่ ทำไมกลิ่นไอดวงจิตของท่านพ่อถึงอยู่กับเจ้า

-         ราชาหมาป่านั่งมองมนุษย์สาวตรงหน้าที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงอย่างสงสัย

และเผลอมองด้วยแววตาที่ละมุนกับเธอออกมา –

จางเหว่ย :  เจ้านี่เหมือนกระต่ายหลงป่าจริงๆ

ถ้าเป็นหมาป่าตัวอื่นที่หิวกระหาย เจ้าก็คงจะได้กลายเป็นกระต่ายน้อยให้พวกมันจับกินไปแล้วจริงๆ

-         เขาค่อยๆเอามือจับผมที่บังหน้าเธอออก เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยออกมาอย่างเห็นได้ชัด –

องครักษ์หาน : ฝ่าบาท ซินหลางกลับมาถึงค่ายแล้วพะยะค่ะ

จางเหว่ย : เรียกหมาป่าทุกตัวประชุม

องครักษ์หาน : พ่ะย่ะค่ะ

ณ ที่ประชุม

จางเหว่ย : ซินหลาง เจ้าได้เรื่องอะไรมาบ้าง

ซินหลาง : ทูลฝ่าบาท เป็นกลุ่มของปีศาจแมวดำ พะยะค่ะ

จางเหว่ย : ปีศาจแมวดำ? พวกเจ้าแน่ใจใช่มั้ยว่าเป็นพวกนาง

ซินหลาง : พ่ะย่ะค่ะ

-    อีกด้านของการประชุม มนุษย์สาวคนนั้นฟื้นแล้วราชาหมาป่าจึงสั่งเลิกประชุม

แล้วไปพบเธอในร่างของหมาป่า –

.

.

-         พอเธอเห็นว่าราชาหมาป่าเดินเข้ามาหาก็เริ่มเดินถอยหลังหนีช้าๆ

แต่ยิ่งทำให้ราชาหมาป่าย่างกรายก้าวหน้ามาหาเธอเรื่อยๆ -

จางเหว่ย : เจ้าเข้ามาทำอะไรในป่านี้ (นางจะตกใจเป็นลมไปอีกมั้ยนะถ้ารู้ว่าข้าพูดได้)

-         เมื่อเธอได้ยินคำถามนั้นหลุดออกจากปากของเขา เธอยิ่งมีท่าทีที่กลัวขึ้นไปอีก

ฝ่ายราชาหมาป่าก็ก้าวเท้าเข้าหามนุษย์สาวอีกก้าว เพื่อเป็นการขู่ให้เธอพูด จนเธอพูดออกมา

 -

กระต่ายน้อย : งื้อ.....ก่ะ กะ ก็ ช้านหลงป่าเข้ามา

จางเหว่ย : โกหก ข้าให้โอกาสเจ้าพูดอีกครั้ง ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้พูดความจริง เจ้า

มาทำอะไร ในป่านี้?(แล้วเจ้าเป็นใครกันแน่นี่คือสิ่งที่ข้าอยากรู้)

.

-         หลังจากที่ขู่เหมือนจะฆ่าเธอ เธอก็ยอมพูดความจริง -

.

กระต่ายน้อย : อ๊า!!!!!!!! ฉันมาตามหาพ่ออออออออ

-         จนทำให้ราชาหมาป่าได้รู้ความจริงว่าชายที่หายไปนั้นคือพ่อของเธอ -

จางเหว่ย : (เราต้องรีบส่งตัวเธอกลับก่อนที่จะมีเรื่องเกิดขึ้นกับเธออีกคน) เจ้าคิดว่าพวกข้าทำอย่างงั้นหรอ

กระต่ายน้อย : ...............

จางเหว่ย : .......................

กระต่ายน้อย : ..............

จางเหว่ย : (นางจะมองข้าอีกนานมั้ยเนี่ย) มองข้าพอรึยัง ข้าถามว่าเจ้าคิดอย่างนั้นจริงหรอ

.

.

.

.

จางเหว่ย : หึ (แสยะยิ้ม) ข้าว่านะ เจ้าจะคิดอะไรก็เรื่องของเจ้าแล้วกัน แต่เรื่องของในป่าแห่งนี้พวกมนุษย์อย่างพวกเจ้า

ไม่รู้จะเป็นผลดีต่อพวกเจ้าที่สุด

-        ราชาหมาป่าทำทีท่าจะเดินจากไปแต่เธอกลับรีบลุกขึ้นพูดรั้งเขาเอาไว้เป็นชุด จนเขารู้สึกว่าเธอจะเริ่มอยากรู้แล้วก็ถามมากเกินไป -

จางเหว่ย : เจ้าไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่า เจ้าแค่กลับไปรอพ่อเจ้าอยู่ที่บ้านจะดีกว่า

อีกไม่นานพ่อเจ้าก็จะกลับไปหาเจ้าอย่างปลอดภัยเอง

กระต่ายน้อย : แต่ว่า..................................

-        มนุษย์สาวพูดยังไม่ทันขาดคำ เขาก็ใช้มนต์นิทราทำให้เธอสลบไปทันที -

~ฟุบ~

จางเหว่ย : ฝันดีกระต่ายน้อย (ยิ้มมุมปาก)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***