ตำนานเทพเซียนสงครามไร้พ่าย|หลิวนาย
1
นาเนีย
แม่ครับผมกลับมาแล้ว!
นาเนีย
(ปีนั่น พ่อหลงเมียใหม่มากถึงได้รังเกียจเราสองพี่น้องที่ยังเด็กแม้แต่แม่ก็โดนไล่ออกจากบ้านมาด้วย)
นาเนีย
(ในคืนนั้นที่ฝนตกหลักแม่ที่ร่างกายอ่อนแอคุกเข่าอยู่หน้าประตูทั้งคืน ขอร้องให้พ่อเห็นเราและน้องสาวไว้ตัวเองจะเป็นจะตายก็ไม่เป็นไร)
นาเนีย
(แต่ประตูเหล็กที่เย็นเยียบบานนั้นปิดสนิทราวกับว่ากำลังหัวเราะเยาะเย็นในความโง่เขลาของแม่อยู่ในควาเงียบ)
แม่นาเนียกับพีช
ขอร้องล่ะพวกเขาเป็นลูกของคุณนะให้พวกเขาเข้าไปเถอะ!
นาเนีย
(เฉินฟ้าสว่างในที่สุดปัจจุบันแหล่งบานนั้นก็เปิดออกแม่ดีใจมากที่พ่อยังรักเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองและกับตัวกลับใจได้แล้ว)
นาเนีย
(แต่สิ่งที่พูดออกมาคือหมาดุร้ายตัวหนึ่งเพื่อที่จะปกป้องเรากับน้องแม่ถูกหมาตัวนั้นกัดเข้าเนื้อจนบาดเจ็บสาหัส)
แม่นาเนียกับพีช
รีบหนีกันไปเร็วเข้าเดี๋ยวจะไม่ทัน!
แม่นาเนียกับพีช
แม่ผิดเองที่ปกป้องลูกไว้ไม่ได้น้องยังเด็กลูกต้องดูแลน้องดีๆนะ
นาเนีย
(เดิมทีก็คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตสงบสุขสักทีแต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัดไม่นานหลังจากนั้นแม่ก็โดนคนให้ร้ายบีบคั้นคนต้องฆ่าตัวตาย)
แม่นาเนียกับพีช
ลูกรักแม่ขอโทษแม่ไม่ได้อยากจากลูกไปไม่รักลูกนะดูแลน้องให้ดีๆพาน้องออกไปจากที่นี่แล้วอย่ากลับมาอีก
นาเนีย
(นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่แม่โทรหาเราตอนนั้นเป็นเวลาที่เราเพิ่งเลิกเรียนและกำลังจะกลับบ้าน)
นาเนีย
(พ่อกลับไปถึงสิ่งที่เราต้อนรับอยู่คือร่างไร้วิญญาณของแม่ที่นอนจมกองเลือดและน้องสาวที่ร้องไห้ไม่หยุด)
พีชตอนเด็ก
พี่ครับผมกลัวผมจะไปหาแม่
นาเนีย
(ตอนนั้นน้องอายุยังไม่ถึง 10 ขวบส่วนเราเองก็เพิ่งแค่ 14)
นาเนีย
(เด็กชายตัวเล็กๆต้องใช้หลายอันบอบบางต้องการลมฝนและรับผิดชอบครอบครัวไปที่ไหนก็เจอแต่สายตารังเกียจรังแคนชีวิตลำบากยากเข็ญแค่ไหนใครกันที่จะรู้)
นาเนีย
(แม้จะเป็นแบบนั้นคนร้ายก็ยังใจจืดใจดำไม่ยอมปล่อยพวกเราสองคนไป)
นาเนีย
(มันอยู่ที่เต็มไปด้วยเลือดชี้มาที่เราและน้องสาวโดยไม่ลังเล)
นาเนีย
(เพราะดีที่มีบุคคลปริศนาปรากฏตัวขึ้นฆ่าผู้ปองร้ายเรากับน้องสาวและพาเราออกมา!)
Comments