บทที่2 500ปีให้หลัง

500 ปีหลังจากที่ซอมบี้บุกโลกได้แบ่งเป็น 21 เขตและละเขตมีจักรพรรดิดูแลส่วนเขต 21 เป็นเขตปกครองพิเศษซึ่งเป็นเขตที่เหล่าจักรพรรดิมารวมตัวกันที่นั่น 

ณ เขตที่ 11 ในตัวเมือง

" คุณลูกค้าสนใจที่จะลองชุดไหมคะเรามีแบบสวยๆทั้งนั้นเลยนะคะ"พนักงานได้เเนะนำชุดให้หญิงสาวผมเเดงใส่ฮูด

"เอ่ะ!เรียกชั้นหรอคะ"หญิงสาวผมเเดงได้หันไปทางพนักงาน

"ใช่เเล้วคะคุณออกจะสวยขนาดนี้เเท้ๆ"พนักงานได้พูดอยางเป็นกันเอง

" สวยกันอะไรหรอคะชั้นไม่เหมาะกับชุดเเบบนั้นหรอกคะ"หญิงสาวพูดด้วยอาการณ์เขินนิดๆ

"หรือว่าคุณกลัวเเฟนหรืออาจจะเป็นสามีว่าเอาคะ"พนักงานเอยขึ้นทำให้หญิงสาวเกินอาการณ์เขินหนักกว่าเดิม

''อะเออ คือว่าชั้น"หญิงสาวยังไม่ได้ทันพูดอะไรก็มีชายคนหนึงเดินเข้ามาเเล้วเรียกชื่อของเธอ

"เคย์ คุณทำอะไรอยู่"ชายคนนั้นได้เดินมาหาเคย์ที่กำลังจะบอกพนักงานว่าตนนั้นยังไม่ได้เเต่งงาน

"เรย์" เคย์ ได้พูด ชื่อของชายตรงหน้าอย่างเบาๆ

" เอ๋คุณเคย์ จะซื้อชุดนี้หรอครับ ผมว่ามันเหมาะกับคุณดีนะ" เรย์ได้เอยขึ้นพร้อมรอยยิ้มอันสดใส

"เห็นไหมคะคุณสามียังบอกว่าเหมาะกับคุณเลย"พนักงานได้พูดขึ้นเเละยิ้มเเละมองไปทางเร์ยที่ยื่นหน้าเเดงอยู่

"เปล่านะครับคือว่าคนคนนี้เป็นเเม่บุญธรรมของผมต่างหากครับ"ทันทรที่เรย์พูดขึ้นก็ทำให้พนักงานตกใจเอามากๆ

"คุณอย่าล่อเล่นกันนะคะเพราะคุญนี้อายุก็ไม่น่าเกินยี่สิบส่วนคุณเองก็ไม่หน้าอายุน้อยกว่าเธอนะ"พนักงานนึกว่าเรื่องที่เรย์พูดเป็นเเคเรื่องล้อเล่นจึงถามอีกครั้ง

"เปล่านะครับถึงผมจะอายุ20เเล้วเเต่คุณเคย์อายุมากกว่าผม15ปีนะเเถมยังสวยน่ารักอีกต่างหาก"ด้วยความไร้เดียงสาของเรย์จึงพูดออกไปซึ่งทำให้เคย์โกธรเเละเขินมากเพราะเกือบห้าร้อยปีเเล้วที่ไม่มีคนชมว่าสวย

"เรย์ นายพูดมากเกินไปเเล้ว"เคย์ได้บันดาลโทสะเขกหัวเรย์ไปเต็มๆ

" โอ้ย คุณผมเจ็บนะครับ"เรย์ได้ร้องด้วยความเจ็บเเต่เคย์ไม่สนใจซักนิดเเละเดินไผหยิบ ชุดเดรสที่พนักงานสาวเลือกให้เเละจ่ายเงินทันทีเเล้วเดินจากไป

"คุณ เคย์รอผมก่อนสิครับ คุณเคย์"เรย์ได้ตะโกนเรียกเคย์ที่เดินก้มหน้าเเละเดินอย่างรวดเร็ว

"หยุดเรียกชั้นว่าคุณเคย์ชซักทีได้มัย"เคย์ได้ตอบกลับไปมันทำให้เรย์นึกว่าเคย์ที่ทิ้งเขาไปเหมือนกับพ่อเเม่ของตัวเองที่ทิ้งเขาไปเพราะตัวเขานั้นเป็นซอมบี้เขาอยู่อย่างโดดเดียวมานานจึงได้พบเคย์ที่เดินทางมายังเมืองร้างเเละพบกับเรย์ที่กลายเป็นซอมบี้มีสติเเล้วเคย์ก็พาเขาเดินทางไปด้วยกันตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้ชื่อจริงเเละอายุของเคย์เลย

"ผมทำให้คุณรำคาญหรอครับ"เรย์พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

" หา นายพูดอะไรของนายเรย์นายน่ะอยากจะเป็นลูกชายของชั้นไม่ใช่ก็ต้องเรียกชั้นว่าเเม่สิ"เคย์เองก็อยากจะมีลูกเหมือนกันเเต่ว่าคนที่เธอรักล้วนตายจากไปเเล้วเธอจึงเห็นเรย์เหมือนลูกชายเเท้ๆเเต่ก็ไม่กล้าเรียกได้เต็มปากว่าเรย์นั้นจะสามารถอยู่กับเธอได้นานเท่าไร

"จริงหรอครับคุณจะเป็นเเม่ของผมจริงๆหรอ"เรย์ตกใจมากเเละดีใจสุด

"มันก็จริงสิชั้นให้เรียกเเม่เเทนขวัญในวันเกิดของนายเเล้วกันเรย์"เคย์พูดจบเเละเดินต่อไป

"เคย์ ไม่สิคุณเเม่ผมจะปกป้องคุณเองครับ"เรย์ได้เอ่ยขึ้นโดยไม่รู้ว่าเคย์นั้นไม่อยากให้เขามาปกป้อง

'เรย์ชั้นไม่ใช่คนที่นายควรปกป้องหรอกนะ'เคย์ได้คิดในใจเเละเดินทางไปยังที่พักที่พวกเขาจองเอาไว้เเล้วเเละเริ่มนับถอยหลังสู่หายนะของ เขตป้องกันที่11

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***