#​4​ บอกความจริง

" ก..เกิดอะไรขึ้น "

ใบหน้าของโรสนั้นปกติทุกอย่าง

เพียงเเต่สีผมนั้นไม่เหมือนเดิม

จากผมยาวสีน้ำตาลกลายเป็นสีบลอนด์ทองอ่อน

เเละดวงตาที่สีน้ำตาลดำ

ก็กลายเป็นสีน้ำตาล

" อ..อย่าบอกนะว่า "

" ฉันคือ..เด็กผู้หญิงคนนั้นในความฝัน "

โรสสับสนในตนเองอย่างมาก

เเต่ก็กลับมาดึงสติตัวเองกับสิ่งตรงหน้า

รีบเเปรงฟันเเละออกมาจากห้องน้ำ

พอเปิดประตูออกมา

ก็เห็นรินยืนรออยู่ ซึ่งเปลี่ยนชุดเเล้ว

เป็นเดรสเหมือนกับโรส

เเค่สีม่วงเท่านั้นเอง

พร้อมยิ้มอ่อนๆให้กับโรส

" ชอบไหมพี่โรส "

รินเก็บอาการหัวเราะเอาไว้

" อืม "

" ถ้าเป็นน้องสาวเลือกให้ก็สวยหมดเเหละ "

จากนั้นโรสก็เดินมาหาริน

จะจิ้มหน้าผากรินหนึ่งครั้งด้วยความมันเขี้ยว

" เจ้าเด็กน้อยสุดขี้ดื้อเอ๋ย "

เเละลูบหัวรินหนึ่งที

" พี่โรสอะ "

จากนั้นรินก็ทำหน้าน้อยใจ

" จ้า ขอโทษจ้า"

" ใครบอก ไม่ได้โกรธสักหน่อย "

จากนั้นรินก็เข้าว่ากอดโรสอย่างอบอุ่น

" ไปกันพี่โรส "

รินจับมือโรสเเละออกนอกห้องไป

" เอ๋! ที่ไหนอีกล่ะ "

โดยรินพามาถึงหน้าประตูของบ้าน

" พี่จะไม่ไปสอบหรือไง "

" ..................................."

โรสเงียบเอาไว้เเละไม่พูดอะไรออกมา

" ป้าสาคะ รินขอรองเท้าที่บอกเอาไว้คะ

" ค่ะ คุณหญิง "

" จะไปสอบเลยใช่ไหมคะ "

" ค่ะ ป้า.. "

เเละรินก็หยิบรองเท้าที่ป้าสาเอามาให้

เป็นรองเท้าบูทเเบบส้นสูง

ยาวเกือบถึงหัวเข่า

สีดำทั้งสองคู่

" รถอยู่ด้านหน้าเเล้วนะคะคุณหญิง "

" ขอบคุณคะ ไปกันพี่โรส "

รินเดินนำหน้าโรส เเต่ก่อนที่จะเปิดประตู

รินก็หันมาหาป้าสา

" อ๋อ! หนูเกือบลืมคะ "

" ฝากบอกท่านพ่อกับท่านเเม่ด้วยนะคะว่า.. "

รินทำหน้าคุ้นคิดเล็กน้อย

" จะรีบกลับมานะคะ "

พร้อมยิ้มอ่อนๆให้ก่อนออกประตูไป

ส่วนโรสที่ยังไม่เข้าใจก็เดินตามรินอย่างเดียว

โดยหน้าประตูบ้านนั้น

มีรถลากอยู่

เเต่ไม่ไช่ม้าอย่างที่เคยเห็น

เเต่เป็นสุนัขจิ้งจอกสีขาวที่มีขนาดใหญ่กว่าปกติ

โรสถึงกับถามตนเองในใจเลยว่า

ตระกลูรวยขนาดไหนกัน

ถึงได้ซื้อสัตว์วิเศษให้ลูกหลานใช้เป็นว่าเล่น

เมื่อรินกับโรสขึ้นรถลาก

รินก็ดีดนิ้วหนึ่งที่

จากนั้นรถลากก็เคลื่อนไป

โดยรถลากนั้นเป็นเเบบมีหลังคาครอบ

เพื่อความเป็นส่วนตัวของผู้ใช้

เมื่อรถเคลื่อนตัวเเล้ว

ก็ได้มีคนทำลายควมเงียบระหว่างเดินทาง

" ริน.. เเน่ใจนะว่าไม่ได้โกหกที่ฝากป้าสาไป "

" พี่โรสอย่าคิดมากน่า ช้านิดหน่อยคงไม่เป็นไร "

เเละรินก็หันมายิ้มให้กับโรสอย่างเด็กน้อย

" ว่าเเล้วเชียวต้องมีอะไรเเน่ๆ.. "

" ท่านไม่ว่าหรอก วันนี้เป็นวันเกิดพี่นี่นา "

โรสยิ้มที่มุมปากเเละส่ายหัวเล็กน้อย

" พี่ถามฉันไปเเล้ว ทีนี้ตาฉันบ้าง "

รินลุกขึ้นยืนมาอยู่ที่หน้าโรสพร้อมกอดอก

จากที่นั่งอยู่ข้างๆโรส

" เกิดอะไรขึ้นกับพี่กันเเน่ พี่ไม่ได้นิสัยเเบบนี้ "

รินมองมาที่โรสด้วยสายตาเย็นชา

เเตกต่างจากเมื่อกี้

" หืม? ทำไมล่ะ "

โรสทำสีหน้าปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

" ฉันไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกันเเน่.. "

" เเต่ว่า.. ในฐานะที่ฉันต้องดูเเลพี่ด้วย "

" ฉันไม่โอเคเเน่ๆ "

รินพูดด้วยสีหน้าเย็นชามากขึ้น

โรสตกใจเล็กน้อยที่ทำไม

ตัวเองถึงต้องมีน้องสาวมาดูเเลด้วย

เเต่ก็ไม่เเสดงสีหน้าใดออกมา

" เเล้วถ้าไม่มีอะไรล่ะ.. "

" พี่โกหกฉันไม่เก่งเลยนะ "

" เเล้วถ้างั้นหรอ.. ฉันรู้ว่ามีอยู่เเล้ว "

" พี่อยากให้ประวัติต้องจดจำสิ่งที่เเย่ๆหรอ.. "

" ถ้าเกิดว่าของศักดิ์สิทธิ์ตกไปที่คนชั่วล่ะ "

โรสไม่พูดอะไรออกมา

เม้มปากเเน่นด้วยความลังเลใจ

อยู่ดีๆรินก็ทรุดไม่นั่งกับพื้นพร้อมก้มหน้าน้ำตาคลอ

" เพราะว่า.. มันจะทำลายทุกสิ่ง.. ที่เรารัก "

" ได้.. โปรด "

" ...... "

โรสลุกขึ้นจากที่นั่ง

ย่อตัวลงมาที่รินเเละลูบหัว

" อืมได้สิ "

" ลุกขึ้นเร็ว อยากฟังไหม "

รินเงยหน้าขึ้นมา

ยิ้มพร้อมกับพยักหน้า

Rose' larin

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***