มหกรรมความเข้าใจผิด(แต่งจบแล้ว)
เล่นเกมส์กับคัคคุง
หลังจากที่เห็นฉันเงียบอยู่นาน เพราะร่างกายฉันกำลังสั่นกลัวนั่นเอง
แต่จู่ๆ 'คัคคุง' เขาก็ชวนเล่นเกมส์ขึ้นมาเสียดื้อๆ
มิเอโกะ
(อย่างน้อย ฉันก็ควรจะบอกชื่อของฉันบ้างมั้ง เพราะพวกเขาก็แนะนำตัวกันมาจนหมดแล้ว)
คัคคุง
เรามาเล่นเกมส์กันไหม
คัคคุง
เธอคงไม่คิดจะออกไปเร็วๆนี้หรอกเนอะ ^^
มิเอโกะ
(ถึงอยากจะออกไป แต่มันออกไปได้ที่ไหนกันเล่า!!)
ฉันเงียบ และนั่นก็คือคำตอบแล้ว
คัคคุง
ไม่มีอะไรสงสัยค้างคา อีกต่อไป
อยู่ๆ บรรยากาศภายในบ้านที่เงียบสงบกลับเย็นเยียบขึ้นมา
มิเอโกะ
(นี่หมายถึง ฉันงั้นหรอ?)
มิเอโกะ
(แต่ยังดีที่ฉันถึงจะมักเ×ือก แต่ก็เลือกเวลาเป็น)
คัคคุง
เธอจงหาเหตุผล สำหรับกฎข้อห้ามนั้นของพวกเรา จากปากของพวกเราเอง🤗
มิเอโกะ
(จะบ้ารึไง!! นี่มันคือการฆ่าตัวตายชัดๆ ในกฎนั้นฉันอ่านมาอย่างดีและจำได้ทุกข้อ)
มิเอโกะ
(กฎของคัคคุง บอกห้ามถามเกี่ยวกับรอยแผลที่คอ แต่นี่กะจะให้ฉันแหกกฎซึ่งๆหน้าเลยรึไง!?)
มิเอโกะ
(ทั้งกฎของอีก2คนนั้น ไหนจะทั้งขี้รำคาญ ขี้หงุดหงิด สัมผัสตัวไม่ได้ จ้องหน้าไม่ได้งั้นหรอ..ใครมันจะอยากไปรู้เหตุผลกัน+-+)
นี่รอคำตอบจากฉันอยู่เรอะ?
แล้วฉันจะปฎิเสธได้ยังไงก่อนค้าบ!!
มิเอโกะ
ได้ค่ะ // เสียงเบาหวิว
มิเอโกะ
แต่พวกคุณต้องถามคำถามฉัน แลกกับคำตอบของคุณ
หล่อนฉลาดนะ นี่คิดใช้คำถามแลกคำถาม ให้เจ้าตัวอธิบายออกมาเอง โดยที่ไม่ต้องถามให้ยุ่งยาก
เพราะรู้คำถามนั้นดีอยู่แล้ว
คัคคุง
งั้นเริ่มจากฉันก่อนเลยละกัน
แล้วเราต้องแนะนำตัวยังไงละเนี่ย.. ต้องบอกขนาดไหนกัน.. อ่า...ลนยิ่งกว่าโดนสอบสัมภาษณ์ซะอีก
มิเอโกะ
มีพี่ชายน่ารักๆคนนึงชื่อ'มินเนะ'
มิเอโกะ
มีเพื่อนหมาๆคนนึงที่ไปชอบพอกับคนที่ชอบด้วยไม่ได้
มิเอโกะ
พี่ชายเขาหวงมากจนต้องมีเรื่องทุกครั้ง
มิเอโกะ
และก็เป็นเราทุกทีที่ไปช่วยจนโดนหมายหัว
มิเอโกะ
เป็นสาเหตุที่ทำให้เรามาอยู่ที่นี่
มิเอโกะ
และมีแฟนเหี้ยๆคนนึง ที่พอฉันได้กลับไปจะตื้บมันให้จมดินเลย
คัคคุง
ผมหนะ เป็นแบบนี้ได้หลายสิบปีแล้วหละ
คัคคุง
โดนฆาตรกรรมหรือเปล่าน้าาาา
คัคคุง
ฉันก็จำไม่ได้แล้วสิ
คัคคุง
แต่รอยที่คอของผมก็สวยดีนะ
ฉันเผลอเหลือบไปมองรอยเขียวคล้ำที่คอของเขา
ตอนแรกไม่ได้สังเกตุนะ แต่พอสังเกตดูดีๆ มันชำ้บวมมากเลย
ยิ่งอยู่บนผิวซีดนั่น ยิ่งเด่นชัดขึ้นไปอีก
ฉันเผลอพูดออกมาอย่างลืมตัว
คัคคุง
น่าแปลกนะ ทั้งที่คนพวกล่าสุดนั้นออกจะชอบรอยนี้
คัคคุง
บอกชอบมาก ข้าเลยสนองให้ แต่สงสัยมันจะรุนแรงไปหน่อย เสียงกรีดร้องของมันยังติดหูฉันอยู่เลย
พี่ชาย(มินเนะ)
อีกคนนอนอยู่ที่โรงพยาบาลเช่นกันแต่..ที่ลำคอมีรอยเขียวคล้ำของเชือกเส้นใหญ่ รัดแน่นจนเลือดที่ซึมแห้งกรัง
มิเอโกะ
(คนเดียวกับที่พี่เล่าให้ฟังหรือเปล่านะ..)
คัคคุง
แต่ก็นะ เจ้าแมวน้อย // ลูบหัวมิเอ
เธอต่างจากพวกนั้นมากเลยแฮะ
คัคคุง
เธอผ่านบททดสอบของฉันแล้ว
Please follow the next episode
Comments