โลกใบนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
5
ฟูยุ(นายเอก)
และอย่าหาว่ากูไม่เตือน
ฟูยุ(นายเอก)
จำใส่สมองมึงไว้ด้วย
คิม(พระเอก)
น่ากลัวจังเลย'ทำท่าทาง'
คิม(พระเอก)
อยากรู้จังเลยว่าจะเก็บสักแค่ไหนเชียว
ฟูยุ(นายเอก)
อยากรู้ก็เข้ามาเลย
คิม(พระเอก)
ไม่เกรงใจแล้วนะ'พุ่งเข้าใส่นายเอก'
ฟูยุ(นายเอก)
'หลบแบบดิจิตอล'
คิม(พระเอก)
อย่ามาลองดีเลย
ฟูยุ(นายเอก)
ก็มาดิครับไม่ได้กลัว
พวกเขาต่อสู้กันไปนานมากแบบกไก่ล้านตัว
ฟูยุ(นายเอก)
แป๊บเดียวก็แพ้
คิม(พระเอก)
ก็ได้ฉันยอมแพ้แล้วก็ได้
เฮเลน(เพื่อนนายเอก)
ยอมแพ้เถอะนะ
เฮเลน(เพื่อนนายเอก)
เพื่อนนายกับเพื่อนฉันน่ะแพ้ไปแล้วนะ
เฮเลน(เพื่อนนายเอก)
นายจะอยู่ทำไมอ่ะ
เจนนิส(เพื่อนนายเอก)
ใช่แพ้ไปเถอะ
โลแกน(เพื่อนพระเอก)
ฉันไม่มีวันยอมแพ้
เจนนิส(เพื่อนนายเอก)
เอาหน้าเพื่อนนายก็แพ้เพื่อนฉันไปแล้ว
เฮเลน(เพื่อนนายเอก)
แค่พวกนายแพ้พวกเรามันจะไปยากอะไร
เจนนิส(เพื่อนนายเอก)
ยอมแพ้เถอะ
เฮเลน(เพื่อนนายเอก)
ถือว่าให้โอกาส
โลแกน(เพื่อนพระเอก)
ก็ได้ฉันยอมแพ้
เจสัน(เพื่อนพระเอก)
ยอมแพ้ก็ได้วะ
ฟูยุ(นายเอก)
พวกมึงเป็นไงบ้าง
ฟูยุ(นายเอก)
บาดเจ็บตรงไหนไหม
คิม(พระเอก)
พวกมึงเป็นไงบ้าง
เจสัน(เพื่อนพระเอก)
ถามได้เจ็บดิวะ
โลแกน(เพื่อนพระเอก)
เออไอ้สัตว์โคตรเจ็บ
คิม(พระเอก)
แต่กูกับน้องคนนั้น
คิม(พระเอก)
ร่วมมือกันจะจัดการผู้ชายคนนั้นที่ออกมาจากประตูมิติ
เจสัน(เพื่อนพระเอก)
จริงหรอวะ
โลแกน(เพื่อนพระเอก)
มึงแน่หรอวะ
ฟูยุ(นายเอก)
แล้วมันทำไมร่วมมือกับพวกฉันมันเป็นนักหัวพ่อมึงหรอ
เจสัน(เพื่อนพระเอก)
ไม่เลยครับ
โลแกน(เพื่อนพระเอก)
ใช่ค่ะ
โซเฟีย(น้องนายเอก)
พี่มาเจ็บตรงไหนไหม
ฟูยุ(นายเอก)
ไม่พี่ไม่ได้เป็นไร
โซเฟีย(น้องนายเอก)
ดีแล้วที่พี่ไม่ได้เป็นไร
โซเฟีย(น้องนายเอก)
เรากลับบ้านกันเถอะ
ฟูยุ(นายเอก)
พวกมึงกลับกับกูไหม
คิม(พระเอก)
เออพวกฉันขอกลับด้วยได้ไหม
โซเฟีย(น้องนายเอก)
เอาไงครับพี่
ฟูยุ(นายเอก)
แล้วแต่พวกนาย
โซเฟีย(น้องนายเอก)
เย้ในที่สุดก็ได้กลับบ้าน
ฟูยุ(นายเอก)
ไปเข้าห้องกัน
คิม(พระเอก)
แล้วพวกฉันนอนไหน
เจสัน(เพื่อนพระเอก)
ใช่ใช่
ฟูยุ(นายเอก)
โซเฟียจัดห้องให้พวกเขาหน่อย
โซเฟีย(น้องนายเอก)
แล้วเพื่อนพี่ 2 คนนั้นล่ะคะ
ฟูยุ(นายเอก)
จัดห้องให้พวกมันทั้งหมดเลยแหละ
ฟูยุ(นายเอก)
พี่ไปสวนด้านนอกนะ
โซเฟีย(น้องนายเอก)
อย่าไปฆ่าตัวเลยนะพี่
ไปละบายพอแค่นี้ก่อนเหนื่อย
Comments