My Love Is A Roommate Friend
Ep.2 ไม่อยู่ก่อนไม่รู้
ณ โรงแรม เวลา 5 ทุ่มครึ่ง
มิวสิค(นางเอก)
-ห๊ะ! โรงแรมที่จองพักถูกยกเลิก-
มิวสิค(นางเอก)
-ทำไมถึงกับเลิกได้!!-
ตัวประกอบ
-คือทางโรงแรมของเรามีลูกค้ารายใหญ่มารับบริการจำนวนมาก-
ตัวประกอบ
-ทำให้ต้องยกเลิกคุณลูกค้าออกจากการบริการอย่างช่วยไม่ได้-
มิวสิค(นางเอก)
-แต่ฉันจองโรงแรมนี้ก่อนแล้วน่ะค่ะ!-//โวยวาย
มิวสิค(นางเอก)
-แถมยังจับจองเป็นอาทิตย์!- //โวยวาย
มิวสิค(นางเอก)
-ถูกยกเลิกแล้ว!! ทำไมไม่แจ้งให้ดิฉันทราบล่วงหน้าก่อน!-
มิวสิค(นางเอก)
-แต่นี่คุณเพิ่งมาบอก!-
มิวสิค(นางเอก)
ปัญหา ณ ตอนนี้คือไม่ใช่ลูกค้าใหญ่อะไรของคุณ!! แต่เป็นการที่ทางพวกคุณยกเลิกแล้วไม่โทรแจ้งดิฉันต่างหาก!!!//โวยวาย
มิวสิคโมโหเดือดใส่พนักงานที่ต้อนรับเธอ
นายุน(เพื่อนของมิว)
ใจเย็นเว้ย มึง
นายุนสะกิดแขนเพื่อนที่กำลังเดือดพล่านพร้อมลงทัวร์ใส่พนักงาน
มิวสิค(นางเอก)
จะให้เย็นได้ยังไง! กูอุตส่าห์ของเป็นอาทิตย์! กูเสียเงิน! แล้วสุดท้ายเป็นเนี้ย
มิวสิค(นางเอก)
ให้กูเย็นได้หรอ!
มิวสิค(นางเอก)
แล้วอย่างเงี้ย กูจะอยู่ที่ไหน!
มิวสิค(นางเอก)
ใครจะรับผิดชอบ!!!
แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะตอนนี้เธอกำลังเดือดพล่าน
ตัวประกอบ
-ขออภัยในความไม่สะดวกใน ณ ที่นี้อีกครั้งด้วยค่ะ-
ตัวประกอบ
-แต่เราไม่สามารถรับจำนวนคนมาพักอาศัยได้แล้วค่ะ-
ตัวประกอบ
-เพื่อเป็นการชดเชยดิฉันจะขอทำการคืนเงินค่าที่พักบริการให้น่ะค่ะ-
แต่ทางพนักงานก็ตอบโต้กับมิวสิคที่กำลังเดือดพล่านอย่างใจเย็น
พนักงานพูดแบบนั้นออกไปก็ก้มตัวขอโทษ จัดการคืนเงินให้กับมิวสิคที่อุส่าห์ลงทุนสั่งจองในราคาแสนแพง
มิวสิค(นางเอก)
ตึกตึกตึกตึกตึก//เดิน
ตัวประกอบ(2)
-เห้ๆ ดูสิๆ เดินมาอย่างอารมณ์เสียเลยอ่ะ-
ตัวประกอบ(2)
-ก็น่ะ~ เป็นชาวต่างชาติ-
ตัวประกอบ(2)
-ถ้าเทียบลูกค้าใหญ่เราที่เป็นเกาหลีแท้ๆคงต้องให้ความสัมพันธ์มากกว่าอยู่แล้ว-
มิวสิค(นางเอก)
ชิ้ง!//หันมองค้อนใส่
มิวสิคฟังภาษาเกาหลีออกได้ยินคำหัวเราะจึงเลี้ยวค้อนดุใส่ทันที
เหล่าสาวๆพนักงานถูกสายตาดุราวเสือร้ายมองมา เลยวิ่งหนีไป
นายุน(เพื่อนของมิว)
เฮ้ยๆ หมับ//จับแขน
นายุน(เพื่อนของมิว)
อย่าไปทำสายตาดุๆแบบนั้นใส่พนักงานอื่นๆ
นายุนที่เห็นเพื่อนดูเลี้ยวค้อนใส่จึงห้ามปราม
มิวสิค(นางเอก)
นี่เย็นแล้ว!
มิวสิค(นางเอก)
รู้ไหมมึง แค่กูไม่เดินไปตบมันกลางคาตรงนี้ก็นับว่าดีเท่าไหร่!!!
สายตาของมิวสิคเต็มไปด้วยความดุร้ายราวกับเสือร้าย
นายุน(เพื่อนของมิว)
เอาน่าๆ//ลูบหลัง
นายุนลูบหลังมิวสิคที่กำลัฃอารามณ์พรวดพล่านพร้อมระเบิด
มิวสิคเงียบเหลือแต่เสียงหายใจแรงๆราวกับสงสติอารมณ์
มิวสิค(นางเอก)
(แล้วนี่กูจะอยู่ที่ไหนหว่ะ)
มิวสิค(นางเอก)
(ณ เวลาแม่ง 4-5 ทุ่มแล้วจะมีโรงแรมไหนรับเนี่ย)
มิวสิค(นางเอก)
(แม่ง เอ๊ย!!!)
มิวสิคถอดหายใจออกมาพร้อมกับสีหน่าตึงเครียด โมโห
นายุนเห็นเพื่อกำลังเครียดเพราะเนื้องจากไม่มีที่อยู่อาศัยก็ทำเศร้า
นายุน(เพื่อนของมิว)
จริงสิ!//💡
นายุน(เพื่อนของมิว)
กูนึกออกแล้ว!
นายุน(เพื่อนของมิว)
กูหาที่ๆมึงอยู่แล้ว มิว
นายุนหันไปพูดกับมิวสิคสีหน้ามีความหวัง
มิวสิค(นางเอก)
จริงหรอที่ไหน!!
มิวสิคทำหน้ายิ้มดีใจเป็นจานดาวเทียมในทันที
นายุน(เพื่อนของมิว)
แต่ว่า..ไม่รู้ว่าที่ๆอยู่ มึงจะอยู่รอดไหม
นายุนพยักหน้าตอบด้วยท่าทียิ้มแย้ม
มิวสิค(นางเอก)
รอดไม่รอด ถ้าไม่ลองไปอยู่ก่อนคงไม่รู้หรอก!
นายุน(เพื่อนของมิว)
โอเค ถ้ามึงคิดแบบนั้นก็ดี!//สีหน้าดีใจ
นายุน(เพื่อนของมิว)
เดี๋ยวกูพามึงไปตอนนี้เลย!//😁
มิวสิค(นางเอก)
ขอบคุณใจ มึง!!
มิวสิค(นางเอก)
ฟึ่บ หมับ!//🤗
มิวสิคพุ่งตัวไปโผลกอดทันทีด้วยความดีใจ
นายุน(เพื่อนของมิว)
งั้นไปเถอะมึง!
ทั้งคู่จับมือขับรถมุ่งหน้าไปยังจุดนัดหมาย
ภาพฉลาดด้านหลังคิดซะว่าตอนกลางคืนน่ะค่ะ
มิวสิค(นางเอก)
(ที่นี้หรอ...)
มิวสิค(นางเอก)
(แล้วทำไมถึงเป็นคอนโดได้ล่ะ)
มิวสิคงงกับนายุนเพื่อนสมัยเรียนด้วยกัน ถึงพามาคอนโด ตึกใหญ่ๆ 3-4 ตระหง่ายตรงหน้านี้
มิวสิค(นางเอก)
(ดูหรูหรา)//😮
มิวสิค(นางเอก)
ตึกตึกตึก//เดินนำหน้า
นายุน(เพื่อนของมิว)
เฮ้ยๆ มึงอย่าเพิ่งไปไหน เดี๋ยวกูติดต่อคนๆหนึ่งก่อน
นายุนทักมิวสิคที่กำลังเหมือนจะเดินเข้าคอนโด 4-5 ตึกตรงหน้า พร้อมค้นหาอะไรซักอย่าง
มิวสิค(นางเอก)
(ติดต่องั้นหรอ?)
มิวสิคงุนงงกับนายุนเะื่อนสาวที่พามาที่คอนโด
นายุน(เพื่อนของมิว)
ติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ด//กด
นายุนหยิบมือถือโทรหาใครสักคนหนึ่ง
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด//มือถือวางแนบที่หู
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตรู๊ดตรู๊ดตรู๊ด
นายุน(เพื่อนของมิว)
รับสิ//พึมพัม+แนบมือถือที่หู
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด//โทร
นายุน(เพื่อนของมิว)
-รับสายสิ ทำไมถึงไม่รับสายล่ะเนี่ย-//น้ำเสียงเริ่มกระส่าย
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตึกตึกตึก//เดินกระสับกระส่าย
นายุนทำท่าร้อนลนกับเบอร์โทรใครสักคนที่ยังไม่รับสายเธอ
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตึกตึกตึกตึก//เดินซ้ายขวา
นายุนเริ่มเดินกระสับกระส่ายเดอนไปเดินมา
มิวสิค(นางเอก)
//มองนายุนเดินไปเดินมา
ทางมิวสิคเพียงแค่เห็นเพื่อนดูร้อนลน ไม่ส่งเสียงใดๆ
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด//📞
นายุน(เพื่อนของมิว)
เร็วๆสิ เร็วๆ//พิมพัมร้อนรน
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตู๊ด//รับ
นายุน(เพื่อนของมิว)
!!!!//ดีใจ
นายุนดีใจขึ้นทันเมื่อมีเสียงรับสาย
ขอโทษค่ะ ไม่สามารถติดต่อได้ขณะนี้
นายุน(เพื่อนของมิว)
อ่ะ//ค้าง
Sorry, can't be contacted right now.
แต่ก็ต้องเงิบขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเสียงคนที่รับกลับไม่ใช่เจ้าเบอร์ที่เธอโทรกับเป็นเสียงข้อความอัตโนมัติ
นายุน(เพื่อนของมิว)
-เฮ้อ!-
นายุน(เพื่อนของมิว)
-ทำไมถึงไม่รับสายเนี่ย!-//💢
นายุน(เพื่อนของมิว)
-미친 형!-//🗯️
นายุน(เพื่อนของมิว)
ทำบ้า! อะไรอยู่!!//🗯️โวยวาย
นายุนเริ่มโมโหกับผู้ไม่รับสายโทรของเธอใส่มือถือ
นายุน(เพื่อนของมิว)
ชิ้ง//💡
นายุน(เพื่อนของมิว)
หรือว่าไอ้นั้นอีกแล้ว!!//🗯️
นายุน(เพื่อนของมิว)
โถ่เว้ย! เอาอีกแล้วน่ะ!//🗯️
เธอนึกขึ้นได้ก็ของขึ้นอีกครั้ง
ทางมิวสิคเห็นเพื่อนของตัวเอง โมโหโวยวายก็งงเล็กน้อย
นายุน(เพื่อนของมิว)
ขึ้นเถอะมึง!
พร้อมบอกให้มิวสิคไปด้วยกับเธอ
มิวสิค(นางเอก)
อืม//พยักหน้า
มิวสิค(นางเอก)
(ทำไมรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดีเลย)
มิวสิค(นางเอก)
ตึกตึกตึกตึกตึก
ทางมิวสิคไม่พูกอะไรออกมามีเพียงพยักหน้าตอบและเดินไปด้วยความกังวล
ทั้งครูยื่นอยู่ตรงหน้าห้องของประตู
ทั้งคู่ได้ยินเสียงแปลกดังออกมาจากห้อง
แอดมิน(ผู้แต่ง)
จบกับตอนที่ 2
แอดมิน(ผู้แต่ง)
เดี๋ยวตอนที่ 3 จะมา
แอดมิน(ผู้แต่ง)
โปรดรอสักครู่
แอดมิน(ผู้แต่ง)
อย่าลืมกดไลค์ กดหัวใจ เป็นกำลังใจให้แอดมิน
แอดมิน(ผู้แต่ง)
แค่นี้แหละ
มิวสิค(นางเอก)
(เสียงร้องอย่างกับควายถูกเชือด)//😑
Comments