รูมเมทผมเป็นนักเลง #Markbam
Chapter 00
ศิลป์
แทนที่จะอยู่ห้องกับกู
มิว
ไม่เอาอะ มึงเล่นเกมดึกๆ กูไม่ได้นอน
มิว
ไม่รู้เหมือนกัน ป้าเขาบอกว่าจะมาพรุ่งนี้
ศิลป์
ก็ดีละ มึงมาก่อนก็ได้จองที่นอนก่อนงี้
ศิลป์
ของมีแค่นี้แน่นะ ขาดอะไรรีบบอกจะได้พาไปซื้อ
มิว
มึงไปพักผ่อนได้แล้ว เดี๋ยวกูจัดของอีกแป๊ปนึงก็จะนอนพัก
ศิลป์
เค งั้นตอนเย็นกูมาหาไปกินข้าว
นั่นคือครั้งแรกที่ผมได้เจอกับคนที่ชื่อทิศเหนือ
ผมจำได้ดีเลยว่าสายตาที่เขามองผมมาในตอนนั้นมันน่ากลัวขัดกับใบหน้าหวานๆของเขามาก
หลังจากนั้นผมก็ได้รู้ว่าเขาคือรูมเมทของผม..
เขาไม่ตอบอะไรแถมมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะหันไปโยนกระเป๋าใส่ตู้เสื้อผ้า
เขาพูดขึ้นก่อนจะเอนตัวลงนอน รูปร่างบอบบางแบบนั้นทำไมถึงทำกิริยาออกมาได้น่ากลัวขนาดนี้นะ
มิว
ทำไมไม่เคยเห็นในวันรับน้องเลยล่ะครับ
เขาตอบกลับมา ผมเห็นว่าเขาหลับตาทำท่าเหมือนจะหลับผมก็เลยทิ้งบทสนทนาไว้ตรงนั้นแล้วหันมาอ่านหนังสือ
และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด
Comments
Feeling me.
น้องแบมเกรี้ยวกราจมากลูกก
2023-02-03
0