ท่านอ๋อง ยอมจำนนเสียเถอะ!
ถอนหมั้น
ฉินชูเหลียง
ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ...
ฉินชาง(พ่อ)
แก้มเจ้าขึ้นสีชาดแล้วเจ้ายังบอกไม่เป็นอะไรอยู่อีก!//ลูบแก้ม
ฉินชูเหลียง
ท่านอยากให้ข้าชดใช้ให้อย่างไร?
ฉินชูเหลียง
หรือแค่ฝ่ามือเมื่อกี้ก็เกินพอแล้ว?
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
ย่อมไม่พอ!
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
เจ้าริษยาชูหลันที่ได้รับความรักจากท่านอ๋องจึงได้ทำเรื่องเช่นนี้!
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
เจ้าไม่มีสิทธิ์คู่ควรเป็นคู่หมั้นของท่านอ๋องอีกต่อไป!
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
ไม่นานราชโองการถอนหมั้นถึงเจ้าก็คงจะมาถึง
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
ขออย่าให้เจ้ามารังควานชูหลันอีก!
ฉินชูเหลียง
อะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!
ฉินชาง(พ่อ)
ชูเหลียง...//เป็นห่วง
ฉินชูเหลียง
ถึงไม่มีราชโองการข้าก็ว่าจะทำเช่นนั้นอยู่พอดี!
ฉินชาง(พ่อ)
เจ้าพูดอะไรออกมา?
ฉินชูเหลียง
ช่วงนี้ชูเหลียงร่างกายอ่อนแอ
ฉินชูเหลียง
ข้ากำลังจะขอกลับไปเยี่ยมท่านตาที่หูเป่ยพอดีเจ้าค่ะ
ฉินชูเหลียง
ในเมื่อจะถอนหมั้นแล้วก็ให้แล้วไปเถอะ
ฉินชาง(พ่อ)
แต่เจ้ารักท่านอ๋องผู้นั้นมากไม่ใช่หรือ?
ฉินชูเหลียง
รักคนที่ไม่รักข้าตอบ
ฉินชูเหลียง
มันคุ้มหรือเจ้าคะ?
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
ถือว่าเจ้ายังคิดได้! เหอะ
ฉินชาง(พ่อ)
ถ้าบ้านเมืองไม่มีกฏหมายข้าฆ่าเจ้าตรงนี้เลยย่อมได้!
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
เจ้ามันก็แค่คนขึ้ขลาดตาขาว
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
ข้ากลัวเจ้าเหรอ? น่าขัน!
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
ชูหลันของข้าจะตายแหล่ไม่ตายแหล่อยู่ที่จวน
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
แต่บุตรของเจ้าเพียงแค่ถูกถอนหมั้น
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
แค่นี้ก็เป็นบุญของนางแล้ว!
ฉินชูเหลียง
ทำอย่างกับข้าไปแย่งคู่บ่าวสาวใครมา
ฉินชูเหลียง
บุรุษก็บุรุษของข้า
ฉินชูเหลียง
นางต่างหากที่เป็นคนนอก
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
เจ้าหมั้นแล้วยังไง?
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
ท่านอ๋องกับชูหลันต่างก็มีใจต่อกัน
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
ส่วนเจ้า ท่านอ๋องมิได้โปรด!
ฉินชูเหลียง
ส่งท่านเสนากลับจวน!
ชูอ้าย(พ่อชูหลัน)
...//เดินไปแต่โดยดี
ฉินชาง(พ่อ)
เสี่ยวเหลียง...
ฉินชาง(พ่อ)
หากลูกต้องการ พ่อสามารถเชิญฮ่องเต้ลงจากตำแหน่งได้ทุกเมื่อ
ฉินชูเหลียง
เฮือก!//เข้าไปปิดปาก
ฉินชูเหลียง
พูดออกมาได้ยังไงเจ้าคะ!
ฉินชาง(พ่อ)
พ่อเห็นเจ้าถูกผู้คนรุมประนามเช่นนี้ ย่อมปวดใจเกินทน
ชาติก่อนข้าไม่เคยได้รับความรักจากพ่อกับแม่เลยสักครั้ง
การถูกพ่อโอบอุ้มด้วยความรักเช่นนี้เป็นครั้งแรก
กลับทำให้ข้าอยากโลภมากซะเหลือเกิน
ความรักของพ่อ...ข้าอยากได้มันอีก
ฉินชาง(พ่อ)
เสี่ยวเหลียงเจ้าร้องให้?!//แตกตื่น
ฉินชูเหลียง
ฮึก ลูกไม่เป็นไรเจ้าค่ะ
ฉินชาง(พ่อ)
ไม่เป็นไรอะไรของเจ้า?
ฉินชาง(พ่อ)
ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าต้องไม่ไหว
ฉินชาง(พ่อ)
เจ้ารักท่านอ๋องผู้นั้นมาก
ฉินชาง(พ่อ)
การสูญเสียเขาไปคงทำให้เจ้าโศกเศร้า...
ฉินชูเหลียง
ไม่ใช่เช่นนั้นเลยเจ้าค่ะ
ฉินชูเหลียง
(ฉินชูเหลียงช่างโชคดีเหลือเกิน มีพ่อที่รักนางมากขนาดนี้แต่กลับไปสนใจท่านอ๋องผู้นั้นแทน)
Comments