พี่คือทุกอย่างของหนู[Yuri]
2
อาสึระ ชินะกิ
ป๊าาาหนูมาแล้ว//เดินลงมา
อาสึระ เคนจิ
อ่าวว่าำงชิกิตื่นแต่เช้าเลยนะ//ยิ้ม
อาสึระ บรรลิ
แล้วมิโอหล่ะน้องยังไม่ตื่นหรอ//เดินมา
อาสึระ ชินะกิ
น่าจะอย่างนั้นค่ะ
อาสึระ มิโอระ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ//เดินลงมา
อาสึระ เคนจิ
ตื่นแล้วหรอยัยตัวดี
อาสึระ ชินะกิ
อรุณสวัสดิ์นะมิโอ//ยิ้ม
นั่นแหล่ะค่ะพวกเราในสมัยก่อน
เรารักกันมากนอนด้วยกันเกือบทุกวัน
ถามว่าทำไมฉันต้องบอกหน่ะหลอ
อาสึระ บรรลิ
มิลล์ตามทั้งสองคนนั้นมาที//ยิ้ม
มิลล์
ค่ะ//ก้มหัว+เดินขึ้นไป
มิลล์
คุณหนูคะลงมาทานข้าวเทอะค่ะ
อาสึระ ชินะกิ
ค่ะเดียวตามไปค่ะ//ปิดหนังสือ
มิลล์
งั้นดิชั้นขอตัว//เดินไปห้องมิโอ
อาสึระ มิโอระ
อืมเดียวตามไป//เย็นชา
นั้นแหละค่ะหลังจากวันที่เรารักกันมากๆ
กลับกลายเป็นวันที่ท้องฟ้ามืดครึ้ม
อาสึระ ชินะกิ
ว่าไงมิโอ//ยิ้ม
อาสึระ มิโอระ
อืมว่าไง//เสียงเย็นชา
อาสึระ ชินะกิ
(ทำไมหล่ะทั้งที่เมื่อก่อนยะวิ่งมากอดแท้ๆ)//ยิ้ม
อาสึระ มิโอระ
ยิ้มอะไรของเธอ//เย็ยชา
อาสึระ ชินะกิ
ป่าวหลอกฉันแค่นึกถึงวันวาน//ยิ้ม
อาสึระ มิโอระ
(ทำไมหล่ะฉันทำตัวอย่างนี้ทำไมเธอถึงได้ทำดีกับฉันแบบนี้)
อาสึระ เคนจิ
ทั้งสองคนลงมาทานข้าวไดแล้ว//เงยหน้ามอง
อาสึระ บรรลิ
เดียวอาหารเย็นหมดนะจ๊ะ//+
อาสึระ ชินะกิ
ค่าาา//เดินลงไป
อาสึระ มิโอระ
//มองลงไป//(ทำไมนะฉันนี่มัน)//เดินลงไป
อาสึระ ชินะกิ
//ตื่นนอน//มองข้างตัวเอง
อาสึระ ชินะกิ
(ออลืมไปว่าเราไมเหมือนก่อนหนี่หน่า)//น้ำตาคลอ
อาสึระ มิโอระ
เออะที่นี่ที่ไหนทำมืดจัง//มองลอบ
อาสึระ มิโอระ
เออะนั้นมันชิกินิ่//วิ่งไป
อาสึระ มิโอระ
ชิกิ//วิ่งมา
อาสึระ ชินะกิ
หืม//หน้าเปื่อนเลือด
อาสึระ ชินะกิ
อ่าวว่าไงมิโอ//ยิ้มฉยอง
อาสึระ มิโอระ
ไม่นะชิกิ//กลัว
อาสึระ ชินะกิ
มานี่สิ//ข่อยๆเดินมา
อาสึระ มิโอระ
ไม่เอานะ//วิ่ง
อาสึระ ชินะกิ
จะไปไหน//วิ่งตาม
ในหัวข้องเธอตอนนี้เต็มไปด้วยชิกิเเบบฆ่าตกร
อาสึระ มิโอระ
ใครก็ได้ช่วย//เสียงดัง
อาสึระ ชินะกิ
มิโอเป็น//เปิดประตูอย่างเร็ว
อาสึระ ชินะกิ
มิโอตื่นสิ//เขย่าตัว
อาสึระ มิโอระ
//ลืมตา//นั้นชิกิหลอ//เสียงสั่น
อาสึระ เคนจิ
ไม่ต้องห่วงพ่อกับแม่อยู่นี่แล้ว
อาสึระ มิโอระ
ชิกิเธออย่าเป็นแบบนั้นเลยนะ//ร้องไห้
อาสึระ ชินะกิ
อืมชั้นจะไมเป็นแบบนั้น(หมายถึงอิหยังแว)//กอดแน่น
อาสึระ บรรลิ
มิลล์ไปตามหมอมาที//หันไปหามิลล์
อาสึระ เคนจิ
ลูกสาวของเป็นไงบ้างหมอ//กังวล
หมอ:ไม่เป็นอะไรมากหลอกครับแค่อาการหวาดกลัวเท่านั้นครับ
หมอ:ท่างั้นหมอขอตัว//เดินออกไป
อาสึระ ชินะกิ
ไม่เป็นอะไรแล้วนะ//หันไปหามิโอ
อาสึระ เคนจิ
งั้นพ่อกับแม่ไปก่อนนะ//เดินออกไป
อาสึระ มิโอระ
ฉันไมเป็นอะไรแล้วกลับห้องไปเถอะ//ใจจริงไม่อยากให้กลับ
อาสึระ ชินะกิ
ไม่ได้หลอกฝาแฝดของฉันจะให้อยู่เฉยได้ไง
Comments