-ตัวประกอบอย่างผมช่างอยู่ยาก เมื่อต้องหนีจากตัวร้าย-
บทที่3
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
....
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ตอนนี้ก็อยู่คนเดียวซะแล้วสิ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
อืมม
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
//ถอนหายใจ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
//เดินไปทั่ว.สังเกตุทุกจุด
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ให้ตายเถอะ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ที่นี่ทางสภาพแวดล้อมหนีไม่ได้สักที่
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
หน้าต่างที่นี่มันก็สูงเกินไม่ไหวๆ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ประตูถึงล็อคไว้ก็น่าจะพอมีวิธีอื่นแต่เราทำไม่ได้สักวิธี
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
จะให้พังก็ไม่ไหว
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ร่างกายอ่อนแอมาก ตลอดชีวิตหมอนี่ทำอะไรมาบ้างเนี้ย
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
มันไม่มีวิธีอื่นนอกจากหมอนั่นบ้างรึไง!
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
แล้ว..ทำไมเราต้องกลัวหมอนั่นขนาดนั้น?
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
อ้อ คงจะเป็นเพราะโอกิคนเก่าเป็นคนขี้กลัวสินะ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
อื้มๆ เราไม่มีเหตุผลให้กลัวซะหน่อยนี่นา
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
...แต่ก็ต้องระวัง อย่าทำเกินเลยไปด้วยสิ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ไม่งั้นต้องตายจริงๆแน่😩
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ตอนนี้ทาจิ ทำอะไรอยู่กันนะ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
....
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ไปหาอะไรกินหน่อยดีกว่า
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(จะว่าไปถ้าเราทำบ้านเละขึ้นมาหมอนั่นจะเป็นยังไงนะ)
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(แต่ว่าถ้าเราต้องเก็บเองไม่เอาหรอกนะ)
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(แต่ลองก็ไม่เสียหาย)
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
มีอะไรให้กินบ้างนะ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
เต็มเลยนี่ มีแต่ของน่ากิน//มีความสุข
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(กลับมาช้าดีนัก)
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
บอกจะรีบกลับเองแท้ๆ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(ว่าแต่โลกนี้คงยังไม่มีพวกกล้องวงจรปิดหรอกเนอะ?)
(คืนนั้นโคโคกิไม่ได้กลับมา)
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
....
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
ไม่อยู่ทั้งคืน นายทำได้ขนาดนี้เลย?
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
ว่าแต่ไปนอนอยู่ตรงไหน
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
//เดินหา
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
....
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
//พาไปนอนที่เตียง
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
//ตื่น
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
อ่าว มานอนที่นี่ได้ไง
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
เสียงทีวี..
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
กลับมาแล้วหรอ?
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
//ค่อยๆเดินออกไป.แอบดู
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
....
บ้านกลับมาสะอาดเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
เป็นไปได้ไง เวลาแค่ไม่กี่ชม.เนี่ยนะ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
เหอะ ช่างเถอะ
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
ตื่นแล้วหรอ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
...//ปิ้งไอเดีย
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
นี่ ผมอยากได้ชุด
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
ชุดอะไร
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ชุดอะไรก็ได้
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
โอเค ตามใจฉันนะ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
...เอางั้นก็ได้
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(ถ้าเราทำร้ายหมอนี่แล้วหนีไปเลยได้มั้ยนะ)
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(ยังไงนี่ก็อพาท์เม้นปกติไม่ใช่ห้องใต้ดินอะไรแบบนั้นด้วย)
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(ไว้ค่อยทำ ค่อยเป็นค่อยไปแล้วกัน)
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(ไม่น่าจำเป็นต้องทำตามเนื้อเรื่องเดิมหรอก)
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
เฮ้
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
มานั่งด้วยกันสิ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
...
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ขอบคุณครับ แต่ผมมะ-//พูดไม่ทันจบก็ถูกดึงไป
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
ไม่มีคำตอบนั้นอยู่ในตัวเลือกนะ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
....
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(ตกใจหมดเลย)
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ให้ผมมานั่งตรงนี้ทำไม//แอบเขินนิดนึง
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(หมอนี่มองดีๆแล้วก็หรอดีแหะ)
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
ก็ไม่มีอะไร//มือล้วงเข้าไปในเสื้อโอกิเรียบร้อยแล้ว
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
!?
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ไม่มีอะไรก็บ้าแล้วครับ!
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ปล่อยผมเดี๋ยวนี้เลยนะ!//พยายามดิ้นออกสุดชีวิต
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
//เปลี่ยนท่า.ขึ้นคร่อมโอกิ
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
หนีไปก็ไม่พ้นฉันคนนี้หรอกน่า//ยิ้ม
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
นี่คิดจะทำอะไรครับ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(แล้วทำไมต้องพูดสุภาพกับหมอนี่ด้วย!เป็นคนที่จะฆ่าเราได้ตลอดแท้ๆ!.. อ้ะก็ถูกแล้วนี่แบบนี้นั่นแหละ)
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
อยากให้พูดหรอ
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
.....
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ไม่..
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
ผมพึ่งตื่นนะ ไม่ไหวหรอกครับ//ทำหน้าทำตาสุดๆ
อาเนะ โคโคกิ <ตัวร้าย.พี่พระเอก>
อืม...แต่นายดูพร้อมแล้วนะ//ชี้
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
...//มองตาม
โอกิ ทาคิดะ <ตัวประกอบ>
(ไอ้ร่างกายบ้า!!)
Comments