2
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
//ตื่น
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
//ลุกขึ้นไปอาบน้ำ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
พวกมึงตื่นหรือยัง
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
ตื่นแล้วอาบน้ำแล้วด้วย
ฝน(เพื่อนนางเอก)
กำลังจะใส่ชุด
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
แล้วน้องมึงล่ะตื่นยัง
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
น่าจะตื่นแล้ว
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
เจอกัน
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
เออเจอกัน
ฝน(เพื่อนนางเอก)
อะไรวะเจอกัน
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
มึงไม่คิดถึงเพื่อนกูเลยหรอ
ฝน(เพื่อนนางเอก)
ไม่ค่ะคิดถึงแค่ผัว
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
แวะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
กูจะบอกให้รัตนามาจับ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
มึง
ฝน(เพื่อนนางเอก)
โอ๊ะโอ๋แค่หยอกๆนะนิดนึงก็บ่ได้
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
บ่ได้ดอกครับ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
โอ๊ยสรุปจะได้ไปไหมเนี่ยพูดกันอยู่นี่แหละบ่ได้บ่ได้
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
โตแล้วนะไม่ใช่เด็ก
ฝน(เพื่อนนางเอก)
อ้าวอีนี่ไม่รู้จักภาษาของภาคอีสานหรอ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
รู้จักอยู่แต่มึงเร็วๆ
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
เออ
แอดเอง
ทุกคนแอดเป็นคนภาคอีสานนะเป็นคนจังหวัดศรีสะเกษทุกคนเป็นคนจังหวัดอะไรบ้าง บอกมาหน่อยภาคอีสานนะ
แอดเอง
แอดไม่ได้มาด่าคนภาคอีสานนะแค่ทำเล่นๆ
แอดเอง
คนที่นึกว่าแอดด่าคนภาคอีสานก็ขอโทษด้วยนะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
เปรี้ยว
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
ตื่นหรือยัง
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ตื่นแล้วค่ะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
จะไปไหม
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ไปค่ะรอแป๊บนึง
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
มาแล้ว
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
สวยไหม
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
//หมุนตัว
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
อ้าวทำไมวันนี้แต่งตัวใส่ชุดกระโปรงปกติแต่งตัวใส่กางเกงยีนส์
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
หนูอยากเปลี่ยนสไตล์บ้าง
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
อ๋อ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
ป่ะไปห้าง
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
อ้าวไม่กินข้าวหรอ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
ไปกินที่ห้างก็ได้
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ค่ะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
เร็วๆเดี๋ยวพวกนั้นรอ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ค่ะ
ดาว(แม่นางเอก)
อ้าวเด็กๆจะไปไหนกันหรอ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
จะไปห้างค่ะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
แม่จะฝากอะไรหรือเปล่าคะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
เอาอะไรหรอคะเดี๋ยวหนูซื้อมาให้
ดาว(แม่นางเอก)
พรุ่งนี้ลูกของลุงเคจะแต่งงานแล้วแม่ว่าจะฝากซื้อชุดราตรีสัก 2-3 ชุดแล้วก็เอาให้พ่อด้วยนะ
ดาว(แม่นางเอก)
แล้วก็ซื้อชุดราตรีมาให้หนู 2 คนด้วยนะเอาแบบสวยๆ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
ค่ะ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
อะไรหรอคะ
ดาว(แม่นางเอก)
ไม่เป็นไรนะแม่ไปซื้อเอง
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
แล้วชุดหนูสองคนต้องไปซื้อเองหรอคะ
ดาว(แม่นางเอก)
เดี๋ยวแม่ซื้อให้
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
แต่พรุ่งนี้หนู 2 คนไปโรงเรียนนะคะ
ดาว(แม่นางเอก)
แม่จะไปงานตอนเช้าและลูก 2 คนไปงานตอนเย็นนะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
อ้าวแล้วงานตอนเย็นแม่ไม่ไปหรอ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ค่ะงั้นหนูไปก่อนนะ
ดาว(แม่นางเอก)
รีบๆไปด้วยล่ะเดี๋ยวป๋ารู้แล้วหนูไม่ได้ไปนะ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ค่ะ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ป่ะพี่แป้ง
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
เดี๋ยวแป๊บนึงเดี๋ยวพี่โทรไปหาเพื่อนพี่ก่อนนะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
มึงอยู่ตรงไหนหรอ
ฝน(เพื่อนนางเอก)
กูอยู่ชั้น 2
ฝน(เพื่อนนางเอก)
กับอีปังปอนด์
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
อยู่ 2 ชั้นแล้วอยู่ตรงไหน
ฝน(เพื่อนนางเอก)
กูอยู่ข้างๆร้านกระเป๋าอ่ะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
เดี๋ยวกูตามไป
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
เพื่อนพี่อยู่ตรงไหนหรอคะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
อยู่ชั้น 2 ตรงข้างๆร้านกระเป๋า
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
อ๋อหรอ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
แล้วพี่ปังปอนด์หรอคะอยู่ตรงไหน
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
มันอยู่ด้วยกันทั้งสองคนเลย
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ค่ะ
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
มึงทางนี้
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
พี่ปังปอนด์สวัสดีค่ะพี่ฝนสวัสดีค่ะ
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
จร้า
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
ปะไปกินชาบูก็หิวแล้วเนี่ย
ฝน(เพื่อนนางเอก)
มึงไปอดแดกมาจากไหนเนี่ย
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ข้าวเช้าพี่แป้งยังไม่ได้กินเลย
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
นั่นไงกูว่าแล้ว
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
เร็วๆนี้กูหิว
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
นี่ไงร้านชาบู
แม่ค้า
สวัสดีค่ะรับอะไรดีคะ
แม่ค้า
เหี้ยลูกมาเฟียทำยังไงดีวะ//พูดในใจ
แม่ค้า
คุณหนูสวัสดีค่ะรับอะไรดีคะ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ค่ะ
แม่ค้า
เชิญนั่งโต๊ะที่ 30 เลยนะค่ะ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ค่ะ
แม่ค้า
วันนี้จะมีเมนูใหม่มาเพิ่ม 1 รายการนะคะเลือกได้ดูได้ก่อนเลยนะคะ
แม่ค้า
ถ้าคุณหนูมีเคาน์เตอร์หรือต้องการอะไรก็สามารถไปตัดได้ตรงนั้นได้เลยนะคะ//ชี้ไปที่ตักน้ำ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ค่ะ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
พี่จะเอาอะไรหรอคะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
งั้นฉันเอา
)&'8&+(&''77__7-;9-7&7&8-877&
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
แค่นี้ก่อนนะคะแล้วก็เอารายการใหม่ 1 รายการด้วยค่ะ
แม่ค้า
เดี๋ยวหนูไปเอาน้ำให้นะคะ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
เอาน้ำอะไรก็ได้ค่ะเอาหวานๆ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
เอาอะไรก็ได้เหมือนกัน
ฝน(เพื่อนนางเอก)
เอาอะไรก็ได้ค่ะที่มันอร่อยๆ
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
เอาอะไรอะไรก็ได้ค่ะไม่เรื่องมาก
แม่ค้า
ค่ะ//ตัวสั่นไปหมดเพราะกลัว
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
พี่เป็นอะไรล่ะคะทำไมตัวสั่นไปหมด
แม่ค้า
แอร์มันเย็นนะคะก็เลยมันหนาวก็เลยมันสั่น
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ค่ะ
ผ่านไปสักพักจนน้ำเอามาเสิร์ฟ
ฝน(เพื่อนนางเอก)
อ้าวพี่พนักงานคนเมื่อกี้ไปไหนหรอคะ
พนักงาน
อ๋อเขาเป็นอะไรไม่รู้ตัวเขาสั่นไปหมดเลยค่ะหนูก็เลยมาแทนเขา
สมมุติว่าน้ำนี้เป็นสี่แก้ว
พนักงาน
เดี๋ยวรอชาบูซักแป๊บนึงนะคะ
พนักงาน
จะมีพี่ผู้ชายคนหนึ่งจะมาเสิร์ฟชาบูให้นะคะ
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
ค่ะ
พนักงาน
ชาบูมาแล้วครับขอโทษที่รอนานนะ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ค่ะ
พนักงาน
ขอบคุณที่ใช้บริการนะครับ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
ค่ะ
ฝน(เพื่อนนางเอก)
อ้าวไอ้นี่พูดกับผู้ชายแบบนี้ไม่ได้นะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
จะทำไมก็พนักงานเขาหล่อนะ
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
ที่พนักงานผู้หญิงทำเป็นเมิน
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
จะทำไม
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
มึงหวงกูหรอ
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
บ้าค่ะจะหวง
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
พี่เลิกทะเลาะกันนะเรากินดีกว่า
ฝน(เพื่อนนางเอก)
ใช่เนาะเปรี้ยว
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
อ้าวเมื่อกี้มึงยังด่ากูอยู่เลย
ฝน(เพื่อนนางเอก)
กูไม่ด่ามึงแล้ว
ฝน(เพื่อนนางเอก)
กูขี้เกียจ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
//กิน
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
//กิน
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
//กิน
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
อิ่มแล้วนะใครจ่าย
ฝน(เพื่อนนางเอก)
ถามคนที่สั่งเลยเปรี้ยว
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
ใช่ถามคนที่สั่งเลย
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
เออๆกูจ่ายก็ได้
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
พี่คะคิดตังค์ค่ะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
นี่ค่ะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
//เอาเครดิตให้
พนักงาน
ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะโอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ค่ะ
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
เจ๊ไหนบอกว่าเจ๊จะซื้อแว่นเจ๊ไม่ซื้อหรอ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
เออว่ะเกือบลืม
ฝน(เพื่อนนางเอก)
กูเห็นร้านแว่นอยู่ชั้น 1 อ่ะลองไปดูสิมันมีอยู่
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
มึงจะเป็นเด็กเนิร์ดหรอ
ฝน(เพื่อนนางเอก)
ทำไมมึงจะใส่แว่นหรอ
ฝน(เพื่อนนางเอก)
หรือว่ามึงสายตาสั้น
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
กูไม่ได้สายตาสั้น
ฝน(เพื่อนนางเอก)
อ้าวแล้วซื้อมาทำไม
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
ก็เพราะว่ากูอยากรู้ว่าสังคมโรงเรียนนั้นเป็นยังไง
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
อ๋ออย่างนี้นี่เอง
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
เจนี่ไงร้านแว่น
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
ไหน
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
นี่//ชี้ไปทางร้านแว่นตา
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
อ๋อป่ะไปซื้อ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
พี่ค่ะมีแว่นใส่แล้วน่ารักไหมคะ
พนักงาน
ลูกค้าใส่สายตาสั้นหรอคะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
ไม่ค่ะ
พนักงาน
ถ้าลูกค้าไม่สายตาสั้นก็มี 2 3 อันอยู่ค่ะ
พนักงาน
สำหรับคนไม่สายตาสั้นใส่แล้วน่ารัก
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
ค่ะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
อันไหนหรอคะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
งั้นเอาอันนี้นะคะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
เท่าไหร่หรอคะ
พนักงาน
เอาเป็นเงินสดหรือบัตรเครดิตดีคะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
อีปังปอนด์
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
อะไรเรียกกูทำไม
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
จ่ายให้หน่อย
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
อะไรบ้านมึงต้องรวย
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
นี่ที่มึงยืมกูไง
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
ยืมตอนไหน
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
ปีที่แล้ว
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
มึงยังไม่เอามาคืนกู
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
ก็ได้
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
เอาเงินสดดีกว่าค่ะ
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
//จ่ายตังค์
พนักงาน
โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ
ปังปอนด์(เพื่อนนางเอก)
ค่ะ
แป้ง(ตอนนางเอกถอดแว่น)
กลับบ้านกันเปรี้ยว
เปรี้ยว(น้องของนางเอก)
ค่ะ
Comments