รักของเรามันจะอยู่รอดไหม... ยากจะเจอ

ผมเตรียมตัวเสร็จแล้ว ผมตั้งตาตารอที่จะเห็นเธอในชุดสีอะไรกัน แต่ผมก็รู้ว่าเธอนั้นใส่อะไรก็สวย

โรบินส์

ท่านครับรถม้าพร้อมแล้วนะครับ//ยิ้ม

ลาร์ส

อือ //เดินออกไป

โรบินส์

//เดินนำ

ผ่านไปไม่นานผมก็มาถึง งานเลี้ยงในงานมีแต่เครื่องประดับสวยมาก

ผมเห็นเธอในงานนั้นเธอสวยมาก

ลาร์ส

//ยิ้ม

ไฮเดรนเยีย

//เดินลงมากับแมนด้า

เหล่าคนอื่นต่างมองมาที่ฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้สนอะไรมากมาย ฉันสนแค่ลาร์ส

ไฮเดรนเยีย

แมนด้าช่วยไปบอกโรบินส์ให้ฉันทีว่าฉันมีเรื่องจะคุยกับท่านดยุก ที่สวนกุหลาบข้างนอก

แมนด้า

รับทราบค่ะ//เดินออกไป

แมนด้าได้ไปบอกโรบินส์ ฉันเดินออกมาที่สวนกุหลาบ ผ่านไปราวๆห้านาทีดยุกก็เดินมา

ลาร์ส

ข้าคิดถึงเจ้านะ//ยิ้มอย่างอ่อนโยน

ไฮเดรนเยีย

ข้ารู้แต่..เราไม่สามารถทำอะไรได้นิ//ยิ้ม

ลาร์ส

ข้าไม่ชอบเลยที่เจ้ายิ้มแบบนี้ มันดูเศร้าหมองนัก

ทำไมข้าถึงปิดบังกันนะหรอ เพราะตระกูลเราทั้งสองไม่ถูกกัน...ข้าพยายามทำทุกอย่างแต่ถูกกีดกั้น เวลาที่จะมาเจอกันได้แทบน้อยมาก กว่าข้าจะได้อยู่กับนางมันช่างห่างไกล

ลาร์ส

วันนี้เจ้าจะไปนอนกับข้าไหม

ไฮเดรนเยีย

แน่นอนสิ ข้าก็คิดถึงท่าน//ยิ้ม

ฉันยิ้มดีใจที่จะได้ไปอยู่กับเขา เราแทบจะไม่ได้เจอกันเลย

ข้ามาถึงบ้านหลังนึงที่เรา สร้างกันอย่างลับๆ

ลาร์ส

//เริ่มเล้าโลม

ลาร์ส

ข้ารักเจ้านะ ข้าจะพยายามทุกวิธีทางให้ข้าอยู่กับเจ้าได้

ไฮเดรนเยีย

ท่านไม่ต้องพยายามอย่างนั้นหรอก//จับมือ