DO U MISS ME LIKE I MISS U 5

CHAPTER 5 (ตอนที่ 5)

นักเขียน:老痛子

"พอดีผมแวะไปให้อาหารน้องแมวแถวนั้นหนะครับ ก็เลยเห็นคุณทำท่าเหมือนจะหมดสติ แล้วจู่ๆก็ล้มลง ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไงก็เลยพามาที่บ้านก่อนหนะครับ" ในขณะที่คนคนนี้พูดอาเหลียงก็ไม่สามารถละสายตาจากใบหน้าอันงดงามนั้นได้เลย "คุณชื่ออะไร"

ผมถาม "หยางเย่ว์" เขาตอบมาพร้อมกับรอยยิ้ม "แล้วคุณหละครับ ชื่ออะไร"เขาถามผมกลับ "อาเหลียง"ผมตอบไปอย่างเรียบง่าย "ปกติคุณไม่ค่อยยิ้มเหรอครับ"

หยางเย่ว์ถามผม "ก็ไม่นะครับ ผมก็ยิ้มนะ...แต่อาจจะยิ้มน้อยไปหน่อย" ผมตอบ "คุณลองยิ้มให้ผมดูหน่อยสิ" แล้วผมก็ยิ้ม "คิก" หยางเย่ว์หัวเราะ "มีอะไรน่าขำเหรอครับ" ผมถาม "ก็เราพึ่งรู้จักกันได้ไม่กี่นาที ผมให้ทำอะไรคุณก็ทำหมดเลย ซื่อจังเลยนะครับ" หลังจากนั้นหยางเยว์ก็ชวนผมกินข้าว ผมก็กิน พอกินเสร็จผมก็ช่วยหยางเยว์เก็บจานล้าง หลังจากนั้นไม่นานผมก็มองนาฬิกา เวลาตอนนี้คือตีสอง ผมก็รู้สึกว่าควรจะกลับได้เเล้ว "ขอบคุณที่ช่วยผมนะครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ" ผมสำรวจว่ามีของอะไรของผมที่หล่นอยู่หรือเปล่า พอผมกำลังจะเดินไปที่ประตูห้อง หยางเยว์ก็ดึงมือผมไว้ "จะไปแล้วเหรอครับ" เขาถามผมด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย "ครับ พอดีผมมีงานที่ต้องไปทำให้เสร็จ" ผมจะต้องตามหาบ้านของเจ้านายคนใหม่ "แล้วคุณจะไปไหน" หยางเยว์ถามอย่างจริงจัง "ผมไม่รู้ แต่ผมจะต้องไปให้ได้" ผมขมดคิ้วเล็กน้อย เพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าผมต้องไปให้ได้ หยางเยว์นิ่งไปสักพักก่อนที่จะบอกกับผมว่า "ให้ผมไปส่งนะ" "เอาสิ" เย้ในที่สุดผมก็จะได้ไปทำงานสักที

หลังจากนั้นผมก็ติดรถของหยางเยว์ไปยังบ้านที่ผมกำลังหาอยู่ ไม่นานพวกเราก็มาถึง ผมมองไปยังตัวบ้าน ผมคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้ดี บ้านที่ผมกำลังจะมาทำงานด้วยคือบ้านของลู่เฉิน!!! หลังจากนั้นผมก็ขอบคุณหยางเยว์ที่มาส่ง พอผมลงจากรถหยางเยว์ก็ขับรถออกไป ผมมองไปมองมา ผมก็เห็นลู่เฉินที่ใส่ชุดนอนยืนอยู่หน้าบ้าน แต่!..ชุดนอนของเขาคือลายเป็ดน้อยก๊าบๆสีเหลือง เป็นถึงผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทของผม แต่ชอบใส่ชุดนอนลายของเด็กน้อย "พี่ หายไปไหนมา พอผมโทรไปทางบริษัท เขาก็บอกว่าพี่ออกมาตั้งแต่เช้าแล้ว แล้วเมื่อกี้ใคร แล้วนี่พี่เป็นอะไรหรือเปล่า" "คนที่ฉันต้องมาทำงานด้วยคือนายเหรอ?!" "ครับ ก็ผมอยากอยู่กับพี่นี่นา อย่างน้อยก็จนกว่าพี่จะยอมเป็นเมียผมนั่นแหละ" เขาตอบ "เฮ้อช่างเถอะ แล้วนายใส่ชุดอะไรของนายเนี่ย" "ชุดเป็ดครับ วันนี้วันจันทร์ก็ต้องใส่สีเหลืองสิครับ...พี่ เมื่อกี้ใครมาส่งพี่หนะ หล่อด้วยหนิ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แค่ฟังดูก็รู้ว่างอน แต่ผมก็ไม่สน "หาวววว ฉันง่วงอะ" ฉันพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้าน "งั้นเดี๋ยวผมไปจัดห้องให้นะ" ไม่ทันไรเขาก็เปลี่ยนจากงอนมาเป็นอารมณ์ดีที่จะได้จัดห้องให้ผม "อืม" แล้วผมก็เดินไปนอนรอที่โซฟา ผมรู้สึกดีมากมันเป็นฟิลแบบใช้เจ้านายให้กลายเป็นลูกน้อง พอลู่เฉินกำลังจะก้าวขึ้นบันไดไปจัดห้องให้ผม เขาก็หยุดชะงักเหมือนคิดอะไรได้ "เอ๋ เดี๋ยวสิพี่ยังไม่ตอบคำถามของผมเลย เมื่อกี้ใคร" เขาเดินมาหาผม ส่วนผมรำคาญ!!! ผมเลยแกล้งหลับ "พี่ อย่างพึ่งหลับสิ ตอบผมก่อนเมื่อกี้ใคร"

"คร้อกกกกฟี้~~~" หลังจากวันนั้นเขาก็งอนผมเป็นเวลา 3 วัน

TO BE CONTINUE

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***