Ep5ความลับของรุ่นพี่

ตอนนี้เป็นเวลา4ทุ่มฉันกลับมาถึงคอนโด แต่....กลับเจอ

ไอโรคจิตข้างห้องตอนฉันไปมหาลัยก็เห็นเขาชอบจ้องมองฉันตลอดจะไม่ให้ว่าโรคจิตได้ไงละ

"ไปไหนมา"ธามถามออกมาด้วยใบหน้าหงุดหงิด

"ยุ่ง"นินิวตอบกลับไปเพื่อจะยั่วโมโห

"ออกไปแรดหรอ"

"นี่ ปากเสีย!"

"กอดกันตัวจะกลายเป็นร่างเดียวเลยนะ หึ"

เอ่อตอนนี้สีหน้าเขาดูโรคจิตบวกกับดุๆเขาเป็นอะไรเนี่ยฉันแค่ยืนกอดลากลับเพื่อนที่เป็นตุ๊ด

ฉันเจออีนีโม่อยู่ลานจอดรถก็แค่กอดตามประสาเพื่อนที่เจอกันเอง

"เห็นด้วยหรอคงพาสาวไปช็อปปิ้งสิท่า ถอยจะเข้าห้อง"

"โอเค งั้นก็คุยกันแม่งในห้องนี้แหละ"พูดจบธามก็ดันนินิว

เข้าห้อง นินิวพยายามดันเขาให้ออกจากห้องในจังหวะ

เดียวกันแต่เเรงของนินิวสู้แรงของธามไม่ได้

"เป็นบ้าไรเนี่ย"

"อืมฉันมันบ้า"อยู่ๆใบหน้าของธามก็งอลงอย่างกับเด็ก

"นี้งอนฉันหรอ ฮ่าๆๆๆ" พูดจบนินิวเดินเข้าไปจับแก้มของ

ธามให้ยืดออกและยิ้มหวานให้ธามจนเขาต้องหลุดยิ้มออกมา

"เรียกฉันว่าพี่สะถ้าไม่อยากโดนตรงนี้"

"ดะ..โดนอะไร"

"เรียกสิเรียกว่าพี่ฉันจะเรียกเธอว่าน้อง"

"ไม่เอาอ่ะนายไม่ใช่พี่ฉัน"นินิวเดินออกมาเมื่อพูดจบนินิวรู้สึกเขินนิดๆกับคำพูดของเขา

"น้องนินิวค้าบบ"

"อะไรเนี่ยบ้าไปแล้วหรือไง"

"เรียกพี่ว่าพี่สินะ นะ นะ"

"ก็ได้ พี่ธามพอใจพี่หรือยังค่ะ"

สุดท้ายคนอย่างนินิวก็ต้องแพ้ไม้อ้อนของเขาจนได้

"เต็มใจเรียกหรือป่าวหื้มน้องนินิว"

"เต็มใจค่ะพี่ธาม"

ฉันแทบจะกัดฟันพูดไม่เคยยอมผู

"อีกอย่างที่พี่มาพูดเรื่องนี้เพราะพี่ไม่อยากให้ไอนินายรู้ว่าน้องสาวมันไปกอดกับผู้ชาย"

หึหึ ปากแข็งจังรู้นะว่าชอบฉันอยู่ อิอิ

"โอะโอนึกว่าหึงสะอีก ถ้างั้นเชิญกลับห้องเลยนะคะพี่ธาม"

"พี่กลับอยู่แล้วและจำไว้พี่ไม่มีทางชอบผู้หญิงแสบๆแบบนิว"

"จริงหรออืมงั้นก็ดีสิ"

ฉันพูดจบพี่ธามก็เดินออกไปจากห้อง ตกลงเขาชอบหรือไม่ชอบฉันกันแน่เนี่ยไม่น่าหลงตัวเองเลยฮ่าๆ

ติ๊ง ติ๊ง📲

Line: แก๊ง3จี๊ด

นมหวาน♡:คิดถึงอ่ะพน.อยากเมา

นินิว☆:เดียวอีก2วันก็ไปค่ายนะอย่าลืม

นีน่า^^:จริงด้วย

นมหวาน♡:อยากเมาอ่ะไปพน.นะๆฉันต้องการแอลกอฮอล์ อิอิ

นีน่า^^:จริงๆเลยเพื่อนฉัน

นินิว☆:ตามนั้นพรุ่งนี้ก็พร่งนี้

เพื่อนฉันนี้มันจริงๆเลยชีวิตของพวกมันก็อย่างงี้แหละเมาไปวันๆ ฉันก็ไม่เข้าใจนีน่านะว่าทำมั้ยมันถึงไปได้คู่หมั้นไม่หวงหรือไง แต่ก็นะนีน่าเป็นคุณหนูขี้วีน ระหว่างที๋ฉันนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงที่คลุมด้วยผ้าปูสีชมพูอยู่ๆหน้าของโรคจิตข้างห้องก็ลอยมา ฉันนึกแล้วนึกอีกเหมือนเคยได้ยินเรื่องหรือชื่อของเขาจากคุณปู่ฉันเลย

งั้นโทรหาปู่ดีกว่า

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

"ฮัลโล นินิวหลานเองหรอ"

"ปู่จำเบอร์นิวได้ด้วยอ่า"

"เบอร์หลานรักทำมั้ยปู่จะจำไม่ได้"

"นิวรักปู่ที่สุดเลย"

"ยังอ้อนเหมือนเดิม ต้องการอะไรอีกละ"

"ปู่พอจะรู้จักคนชื่อธามมั้ยคะ"

"คนชื่อธามมีหลายคนนะ"

"อืมม แปปนะคะ"ระหว่างที๋ฉันให้ปู่รอสายฉันก็นึกถึงชื่อของคนที่ชื่อฤทธิเบศ

"ปู่จำที่เล่าเรื่องคนที่ชื่อฤทธิเบศได้ดมั้ยค่ะ"

"นี้ อย่าบอกนะธามที่หมายถึงเขาคือลูกชายของคุณฤทธิเบศนิวเล่าลักษณะของคุณธามให้ปู่ฟังหน่อยสิ"