คำต้อง (ห้าม) ตาย ตาเถร!!!

Mind

ไอ้ชาย

Kirin

what!?

Mind

หรือว่าพวกเราฝันอยู่วะ

Kirin

เหวอละ

ผมพยายามส่องไฟตามซอก ตามมุมต่างๆ แต่ก็ไม่พบร่องรอยของใครอยู่เลย

จะมีก็แต่รอยเท้าเปียกๆ ที่เดินออกไปทางระเบียง

ฮะ

ไปทางนั้นก็เหมือนเดินไปโดดตึกตายดิวะ

Mind

อย่าไป

Kirin

ไม่มีอะไรหรอก

Kirin

ถ้าพี่กลัวก็ยืนตรงนี้

Mind

มึงรีบออกมานะ

อย่างน้อยถ้ามีพลัดตกตึกก็ต้องมีร่องรอย

แปลก

ไม่มีร่องรอยอะไรเลย รอยเท้าแปลกๆ ก็สิ้นสุดแค่ตรงนี้

ขนาดผมเดินเข้ามายังมีรอยเท้าทิ้งไว้ตลอดทาง เป็นไปไม่ได้ที่ชายจะเดินเข้ามาแล้วไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย

เพล้ง!

Jimmy

โว้ยยยย

Mind

คิริน!

Kirin

อะไรอ่ะพี่

Mind

เสียงพี่จิมมี่

หลังจากผมเดินเปิดประตูห้องน้ำทุกห้อง สำรวจทุกมุมจนมั่นใจว่าไม่มีใครอยู่ก็รีบวิ่งนำพี่มายด์ตรงไปหาต้นเสียง

หมดสภาพ

มันแปลกมากที่คนจิตแข็งอย่างพี่จิมมี่นั่งหอบแล้วยกมือกุมอกข้างซ้ายเหมือนเจออะไรที่น่ากลัวสุดขีด

Kirin

ไหวมั๊ยพี่

Jimmy

เออ

Jimmy

แต่กูไม่เดินนำแล้วนะ

คุณต๋อง

เป็นอะไรวะ

Jimmy

เป็นดิก็เมื่อกี้กูเจอ

เจ้าชาย

เจอใครเหรอครับ

Kirin

อ้าว

Kirin

มึงหายไปไหนมา

เจ้าชาย

กูก็อยู่ในห้องน้ำไง

Kirin

ส่วนไหนวะ

เจ้าชาย

เอ้า

เจ้าชาย

กูก็นั่งอยู่

เจ้าชาย

มึงมองไม่เห็นเอง

สงสัยผมค้นไม่ทั่วมั้ง

Jimmy

ไอ้ต๋อง มึงเดินนำไปเลยนะ

คุณต๋อง

เออ

คุณต๋อง

ตามมา

Kirin

ไอ้ชาย

Kirin

มึงไหวแน่นะ

เจ้าชาย

กูไหว

ผมว่ามันไม่ไหวหรอก รอยที่คอแดงช้ำอย่างกับสีเลือด

คล้ายกับสีบนกำแพงที่ผมเพิ่งเดินผ่านมาด้วย

กำแพงสีดำที่ถูกเขียนทับด้วยหมึกสีดำ

รอจนกว่าจะทำตามสัญญา

หนี้แค้นต้องชำระ

เราจะเป็นเพื่อนกัน

แล้วพอเดินมาจนถึงบันได ชั้นสามมีข้อความภาษาแปลกๆ เขียนไว้ประโยคหนึ่ง

មិត្តស្លាប់

ไม่ใช่ภาษาไทยแน่ๆ อาจจะเขมรหรือลาว

เจ้าชาย

อั่ก

Kirin

ไอ้ชาย!

เจ้าชาย

เดี๋ยวกูตามขึ้นไป

Kirin

ไหวแน่นะ

เจ้าชาย

เออ

Mind

เราไปกันเถอะ

ตอนแรกผมก็กะว่าพี่จิมมี่คงจะเดินรอแต่ไม่ใช่...

ผมหันมามองพี่มายด์ไม่กี่วิ พอหันกลับไป เพื่อนผมก็หายตัวไปอีกแล้ว

???

กรี๊ดดดดดด

คุณต๋อง

มีคนอื่นนอกจากเราด้วยเหรอ

Jimmy

ต๋อง

Jimmy

กูว่ามีเต็มเลยว่ะ

Mind

อะไรว่ะพี่

Jimmy

เชี้*!

ตุ๊บ กร็อก

Kirin

เฮ้ย กล้อง!

คุณต๋อง

จิมมี่ มึงเป็นบ้าอะไร เฮ้ย

Kirin

อะไรวะน่ะ

คุณต๋อง

กูไปตามมันก่อนนะ

ผมยังไม่ทันได้ตอบตกลง พี่ต๋องก็วิ่งไล่หลังพี่จิมมี่ไปติดๆ ทิ้งให้ผมยืนมองกล้องจับความร้อนที่เพิ่งถูกโยนท่ามกลางความเงียบ...สงัด

ปึ้ง!

แอด~~

Kirin

หรือว่าเป็นไอ้ชาย

Mind

ไม่ใช่

Kirin

พี่ใจเย็น

Kirin

ไม่ต้องกลัวหรอกมีผมอยู่ด้วยทั้งคน

ผมรวบรวมความกล้าเดินตรงไปหยุดอยู่หน้าประตูห้องนั้นที่ดีดตัวออกมาแง้มให้เห็นสภาพห้องเรียนที่ไม่น่าจะร้างมาหลายปี

ทุกอย่างดูใหม่มากจากสภาพด้านนอก

เอ๊ะ?

ทำไมพอเดินออกมา ทุกอย่างดูเหมือนใหม่ขนาดนี้วะ

Mind

เราหลุดมาเหรอ

Mind

ตายแล้วใช่มั๊ย

Kirin

ใจเย็น

Kirin

ไม่มีอะไรหรอก

Mind

มึงกล้าพูดว่าไม่มี

Kirin

ชู่ว

Mind

ทำไมมันเงียบขนาดนี้วะ

???

จริงเหรอ

???

เราจะเป็นเพื่อนกันจริงๆ ใช่มั๊ย

พี่มายด์พยายามรั้งไม่ให้ผมเดินไปหาต้นเสียงแต่เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว

???

วันนึงถ้ามีแต่คนแกล้งเราอ่ะ จะอยู่ข้างเรามั้ย

???

ต้องอยู่ดิ

???

เป็นเพื่อนกันแล้วนี่

ผมเห็นแค่แผ่นหลังของผู้หญิงกับผู้ชายที่นั่งคุยกัน

จนผู้หญิงลุกยืนมาบิดขี้เกียจแล้วหันกลับมาถึงเห็นหน้าชัดเจนขึ้น

เภา

งั้นสัญญาแล้วนะว่าจะไม่ทิ้งกัน

???

สัญญา

ทำไมผมคุ้นหน้าผู้ชายคนนั้นจังวะ

พรึบ

ผมจับมือพี่มายด์ไว้แน่น อยู่ๆ ก็รู้สึกว่าขามันก้าวไปเอง เดินไปที่ไหนสักที่ในความมืดที่หลับตาหรือลืมตาก็มองเห็นแต่ความมืด

เภา

ทำไมวะ

เภา

สุดท้ายคนที่ทำร้ายเราก็เป็นคนที่บอกว่าจะเป็นเพื่อนเหรอ

พี่จิมมี่?

Jimmy

ขอโทษ

เภา

ขอโทษเหรอ

เภา

ขอโทษแล้วรู้สึกผิดมั่งป่ะ

เภา

พ่อแม่เราจะรู้สึกยังไง

เภา

เราไว้ใจเธอที่สุดแล้วนะ

เภา

ทำแบบนี้กับเราทำไมวะ

Jimmy

ตอนนั้นไม่มีทางเลือกจริงๆ

เภา

เหรอ

เภา

งั้นถ้าเราตายอ่ะจะไปอยู่ด้วยกันป่ะ

Jimmy

อย่าพูดงี้ดิ

Jimmy

ใจเย็น

Jimmy

เรื่องแค่นี้เอง ทำแท้งตอนนี้ก็ไม่เจ็บหรอก

พี่จิมมี่เดินทะลุตัวผมออกจากห้อง ส่วนผู้หญิงคนนั้นเหมือนจะดึงกระดาษแผ่นเล็กๆ ออกมา

មិត្តស្លាប់

ประโยคเดียวกับที่เขียนบนกำแพงเป๊ะ

เภา

พวกมึงอยากรู้เรื่องของกูนักใช่มั๊ย

Kirin

ตาเถร!!!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ