เมื่อฉันต้องมาแต่งงานกับปีศาจ
ตอนที่2
มิเร นานานะ
มะ-ไม่มีทางฉันจะต้องหาทางหนีไปให้ได้!!!
ฮาระ เอโตะ(พี่รอง)
คิดว่าง่ายขนาดนั้นเลยหรอ//มองอฝ
มิเร นานานะ
ต่อให้ยากแค่ไหนฉันก็จะหนีไปให้ได้!//มองอฝด้วยความโกรธ
ฮาระ เอโตะ(พี่รอง)
งั้นหรอแค่จริงก็หาทางลงจากหอคอยให้ได้สิ//ยิ้มเยาะอฝ
มิเร นานานะ
ได้ฉันจะกระโดดลงไปฉันยอมตายดีกว่ามาแต่งงานหรือทาสของพวกคุณ!!!//พูดจบเธอก็ได้กระโดดจากหอคอยที่สูงประมาณ6เมรต
ฮาระ เอโตะ(พี่รอง)
หึ...คิดจะฆ่าตัวตายงั้นหรออย่าหวัง!!!//ตนได้พุ่งไปอุ้มร่างของอฝที่กำลังจะตกสู่พื้น
มิเร นานานะ
อึก...//ตนได้ร้องไห้ออกมา
ฮาระ เคนจิ(พี่คนโต)
เกิดอะไรขึ้น//โผล่มาอยู่ต่อหน้าทั้ง2
ฮาระ เอโตะ(พี่รอง)
ก็ยัยนี้จะกระโดดฆ่าตัวตายน่ะสิ//มองอฝ
ฮาระ เคนจิ(พี่คนโต)
ทำไมกันล่ะนานานะ//มองนานานะ
มิเร นานานะ
ฉัน...ไม่อยากอยู่แบบนี้...//เริ่มร้องไห้
ฮาระ เคนจิ(พี่คนโต)
การที่เจ้าจะมาแต่งงานกับใครคนใดคนหนึ่งในตระกูลฉันมันลำบากใจขนาดนั้นเลยหรอ//มองอฝ
มิเร นานานะ
ก็ใช่น่ะสิ!!!!ทำไมฉันต้องมาแต่งงานกับพวกคุณด้วยฉันไม่เข้าใจ...อึก...//บอกอฝทั้งน้ำตา
ฮาระ เอโตะ(พี่รอง)
อ่าๆพี่ใหญ่ช่วยเล่าให้ยัยนี้เข้าใจที//หันไปมองเคนจิ
ฮาระ เคนจิ(พี่คนโต)
อืมก็ได้...//พยักหน้าให้อฝ
ฮาระ เคนจิ(พี่คนโต)
เรื่องมันเป็นแบบนี้นะ*ตระกูลฮาระกับตระกูลของเธอนั้นได้ทำสัญญากันเอาไว้เมื่อคนในตระกูลมิเรหรือตระกูลของเธอนั้นให้ได้กำเนิดลูกผู้หญิงขึ้นมาเมื่อไรเมื่ออายุครบ18ปีบริบูรณ์จะถูกส่งให้มาแต่งงานกับตระกูลฮาระ*แบบนี้เข้าใจรึยัง//มองนานานะ
มิเร นานานะ
แบบนี้เองหรอ....ฉันคงทำได้แต่ยอมรับมันสินะ...//บอกอฝด้วยความเศร้า
ฮาระ เอโตะ(พี่รอง)
คงเป็นแบบนั้นแหละ//มองอฝ
ฮาระ เคนจิ(พี่คนโต)
ใช่แต่ตอนนี้ในตระกูลของเรามีผู้ชายถึง5คนเธอจะต้องเรียกคนใดคนหนึ่งเพื่อแต่งงานด้วยเข้าใจไหม//มองอฝด้วยสายตาที่จริงจัง
มิเร นานานะ
เข้าใจแล้วค่ะ....
มิเร นานานะ
ในใจ:ฉันก็แต่ต้องยอมรับความจริงสินะ....เอาเถอะฉันต้องผ่านไปให้ได้มั้งนะ....
ฮาระ เคนจิ(พี่คนโต)
เอาล่ะกลับไปพักเถอะนะแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะมาตกลงข้อตกลงกันล่ะ//เป็นควันหายไป
ฮาระ เอโตะ(พี่รอง)
เดี๋ยวฉันไปส่งที่ห้องนะ//มองนานานะ
มิเร นานานะ
ค่ะ...//ตนได้จิตตกไปแล้ว
ฮาระ เอโตะ(พี่รอง)
//อุ้มนานานะไปที่ห้องของตน
มิเร นานานะ
เอ๋...?นี่มันไม่ใช่ห้องของฉันหนิคะ//เงยหน้ามองอฝ
ฮาระ เอโตะ(พี่รอง)
เอาเถอะนะ//เปิดประตูห้องของตน
มิเร นานานะ
เป็นห้องที่สวยดีนะคะ...//ฝืนยิ้มให้อฝ
ฮาระ เอโตะ(พี่รอง)
คืนนี้เธอนอนห้องฉันแล้วกันนะ//ลูบหัวอฝ
มิเร นานานะ
ค่ะ...//พยักหน้าให้อฝ
ฮาระ เอโตะ(พี่รอง)
ไปนอนเถอะนะราตรีสวัสดิ์ล่ะ//กายเป็นควันสีดำและหายไป
มิเร นานานะ
เช่นกันนะคะ//ตนได้มองอฝที่หายไป
มิเร นานานะ
ฉันคงต้องยอมรับมันให้ได้สินะเอาว่ะเป็นไงเป็นกัน!//ตนได้คิดในใจและนอนลงไปบนเตียงจนหลับไป
Comments