ผู้ติดตาม
ตอนนี้ผมได้ตายแล้วสินะ ตายไปแบบ....ไม่มีเพื่อน นอกจากจะทำหน้าที่ในฐานะบอสแล้วก็คนเก็บหนี้มานาน แต่ผมก็ยังมีแค่นิยาย รักโรแมนเรื่องรักเธอคนเดียวเป็นเพื่อน ผมอ่านนิยายเรื่องนั้นซ้ำไปมาหลายพันรอบ ผมอิจฉาพระเอกในเรื่องมากที่มีเพื่อนมากมายพร้อมคนรัก ผมอยากเป็นแบบนี้บ้าง
โคฟ
คุณมินครับ จะรับประทานอาหารเช้าไหมครับ // เคาะประตูห้องพร้อมส่งเสียงเรียก
มิน
ไม่ // เปิดประตู แล้วปฏิเสธ ก่อนจะเดินผ่านไป
โคฟ
จะไปโรงเรียนเลยไหมครับ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก // เดินไปหยิบกระเป๋าหนังสือของมิน
มิน
อื่ม วันนี้นายดูพูดพล่ามเยอะกว่าปกตินะ // หน้าเย็นชาสายตาเสียดแทงเหมือนต้องการคำตอบ
โคฟ
เรารีบไปโรงเรียนกันเถอะครับ เดี๋ยวจะไปสายได้ // น้ำเสียงเย็นชา แต่ในใรรุกลี้รุกลน
มิน
อืม // เดินไปหยุดที่ประตูรถ
โคฟ
ไม่ขึ้นรถล่ะครับ // ทำหน้าสงสัย
มิน
มาเปิดประตูรถให้ฉันสิ // พูดเย็นชา
โคฟ
(พึมพรำ)เปิดเองไม่เป็นรึไงนะ // เปิดประตูรถให้ แล้วเดินไปขึ้นรถจากประตูอีกฝั่ง
นี่ฉันตายแล้วมาอยู่ในร่างนี้ตอนแรกก็ดีใจอยู่หรอก ที่จะได้เป็นเพื่อนพระเอกแต่แบบนี้มันก็แค่คนใช้นี่ ไหนในนิยายบอกว่าพระเอกเป็นคนอบอุ่น หรืออบอุ่นกับแค่นางเองคนเดียวนะ
มิน
นี่ ทำไมเรียกแล้วเหม่อ ลงไปเปิดประตูรถสิ // สายตาเย็นชา
โคฟ
อ่ะ....ครับ // เดินลงไปเปิดประตูรถให้
โคฟ
เชิญลงมาครับ // ปิดประตูรถหลังจากมินลงมา
โคฟ
งั้นผมขอแยกไปห้องเรียนของผมนะครับ // ก้มหัวเพื่อทำความเคารพ
นี่นายน่ะแค่นี้ก็พลาดหรอหะ!!
โคฟ
เสียงดังอะไรตรงนั้นนะ // เดินไปตามเสียง
คราม
ขอโทษครับ คุณหนู // ก้มหน้า รับผิด
มาโอะ
หึ นายเป็นถึงคนใช้ของฉันแต่กับทำพลาด ครอบครัวฉันคงเลี้ยงดูนายไม่ดีสินะ // มองด้วยความโมโห
คราม
ขอโทษครับ เดี๋ยวผมจะรีบกลับไปนำมาให้ครับ // เงยหน้าขึ้น
มาโอะ
หึก่อนไปฉันขอทำโทษนายก่อนละกัน // ยกมือขวาขึ้นเหมือนจะตบหน้าคราม
โคฟ
โอ้ยเจ็บจัง // เอามือขวาลูบแก้มขวาที่โดนตบ
โคฟ
ผมไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรกัน แต่ในโรงเรียนไม่ควรลงไม้ลงมือนะครับ // ยิ้มแย้ม แล้วมองไปที่มาโอะ
คราม
คุณเป็นอะไรมากไหมครับ // ถามอย่างอบอุ่น
มาโอะ
(กระซิบ)น่าสนใจดีนี่ // ยิ้มเล็กน้อย
มาโอะ
โอ๊ะ!! ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมแค่จะสอนคนใช้ของผม // ทำหน้าตกใจ
โคฟ
ไม่เป็นไรครับ ผมแค่อยากให้คุณอย่าลงไม้ลงมือกับคนใช้น่ะครับ ถึงจะเป็นคนใช้แต่เขาก็คือมนุษย์ แล้วก็เจ็บเป็นนะครับ //พูดไปพร้อมยิ้มหวาน
มาโอะ
เดี๋ยวผมพาคุณไปทายาที่ห้องพยาบาลนะครับ // ทำหน้าเศร้า
โคฟ
ได้ครับ ไม่ต้องทำหน้าเศร้าหรอกครับ ผมไม่เป็นอะไรมาก // นำมือไปจับมือของมาโอะ
มาโอะ
(กระซิบ) กลับไปเอาหนังสือฉันมาซะ // ทำหน้าเย็นชาใส่คราม ก่อนจะรีบกลับมายิ้มทันทีที่โคฟหันมา
มาโอะ
งั้นเราไปห้องพยาบาลกันนะครับ // ยิ้ม ก่อนจะดึงมือโคฟให้เดินตาม
มาโอะ
หน้าคุณแดงมาก คุณเจ็บมากไหมครับ // จ้องมองโคฟแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
โคฟ
มะ...ไม่ครับ อย่าร้องนะ // รุกลี้รุกลน
มาโอะ
แหะๆ คุณชื่ออะไรหรอครับ // เก็บยาใส่กล่อง ก่อนจะนำมือมาจับมือโคฟ
โคฟ
ผมชื่อ โคฟครับ ขอบคุณสำหรับที่ช่วยทายาให้นะครับ // ยิ้ม
มาโอะ
ไม่ๆผมเป็นคนผิดนี่ ผมเป็นคนตบคุณ // ทำหน้าหมาหงอย
โคฟ
อย่าทำหน้าหงอยอย่างนั้นสิครับ
แล้วคุณชื่ออะไ... // โดนพูดตัด
มาโอะ
มาโอะครับ โคฟมาเป็นเพื่อนกับผมได้ไหม // ทำตาเป็นประกาย
จับมือโคฟแน่น
โคฟ
เป็นได้หรอครับ ผม.....ไม่เคยมีเพื่อนมาก่อน แล้วผมก็เป็นแค่ผู้ติดตามของ.... // เสียงกริ่งดังขึ้นเพื่อให้รู้ว่าถึงเวลาเรียนของวันแรกแล้ว
มาโอะ
ครับ? ของใคร? // ถามเพราะอยากรู้
โคฟ
ไว้เจอกันนะครับได้เวลาเรียนแล้ว // ดึงมือออกแล้วรีบเดินไปที่ห้องเรียน
มาโอะ
(พึมพรำ) หน้ารักดีแหะ // ยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันไปเห็นกระเป๋าหนังสือของโคฟที่ลืมไว้
คราม
นี่ครับ นังสือของคุณหนู // ยื่นหนังสือให้
มาโอะ
อืม นายพอจะรู้จักเจ้ากระต่ายน้อยตัวนั้นที่ช่วยนายไหม // มองจิกด้วยสีหน้าเย็นชา
คราม
ไม่รู้จักครับ // ก้มหน้า และพูดอย่างสุภาพ
มาโอะ
ถ้าได้เจออีกเร็วๆก็ดีสิ // คุ่นคิด
คราม
ครับ เดี๋ยวผมเปิดประตูห้องเรียนให้นะครับ // เปิดประตูห้องเรียนก่อนจะยืนรอให้มาโอะเข้าห้องแล้วปิดประตูตามหลัง
อาจารย์ หมายเลข1
อ่าวๆ วันนี้พึ่งเปิดเรียนก็จริงแต่วันนี้ปี2มีเพื่อนใหม่ย้ายมาสองคนนะ // ชี้มือไปทางผู้ชายสองคนที่พึ่งเดินเข้ามา
อาจารย์ หมายเลข1
มาแนะนำตัวก่อนมาทั้งสองคน // กวักมือเรียกเพื่อให้มาแนะนำตัวหน้าห้องเรียน
คราม
สวัสดีครับ ผมคราม มากาสะ อายุ20ครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ // ก้มหัวลงอย่างนอบน้อม
มาโอะ
สวัสดีครับ ผม มาโอะ
สตาร์เฟีย อายุ21ปีครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ // ยิ้มหวานและกวาดสายตาเพื่อหาใครบางคน
โคฟ
(พึมพรำ) นี่ฉันไปลืมกระเป๋าไว้ไหนเนี่ย // รุกลี้รุกลน
มาโอะ
เป็นอะไรรึเปล่าครับ นี่กระเป๋าของคุณโคฟ // ยิ้มดีใจที่ได้เจอคนตรงหน้าในห้องเรียนเดียวกัน
โคฟ
อ๊ะ ...ขอบคุณที่เอามาคืนนะครับ ถ้าไม่มีมันผมคงรำยากแน่ // สีหน้าคลายหลังวน
โคฟ
คุณนามสกุลอะไรนะครับ // ทำหน้าสงสัยก่อนจะเอียงคอเล็กน้อย
มาโอะ
(พึมพรำ)น่ะ...น่ารัก // หน้าแดงเนื่องจากเขิน
โคฟ
อะไรนะครับ // ถามซ้ำพร้อมตั้งใจฟัง
มาโอะ
มาโอะ สตาร์เฟียครับ // ตอบคำถามที่ฝ่ายตรงข้ามถาม
โคฟ
เอ๋~....ผมเคยได้ยินนามสกุลนี้ที่ไหนนะ // คิดหนัก
มาโอะ
ก็บ้านผมทำบริษัทเกี่ยวกับ น้ำดื่มที่ดังที่สุดในประเทศนี้นี่ครับ // ยิ้มอย่างภูมิใจ และคิดว่าฝ่ายตรงข้ามต้องตกใจมากแน่ๆ
โคฟ
อ๋อใช่ // ทำหน้าเย็นชา
โคฟ
(ความคิดของโคฟ) สองคนนี้เป็นหนึ่งในพระเอกของเรื่องนี้เช่นกัน แต่คนละเนื้อเรื่อง แต่มาโอะไม่เห็นจะเหมือนในหนังสือเลยนี่ ที่ว่าเขาเป็นคนโรคจิตชอบทำร้ายร่างกา....ย ก็ทำนี่หว่า เขาจะตบผู้ติดตามตัวเองนี่
ฉันไม่ควรยุ่งกับเขารึเปล่านะ แต่ตอนนี้เขาคือเพื่อนคนแรกของฉัน ชั่งมันเถอะน่า ขนาดมินยังไม่เหมือนที่ในนิยายกล่าวมาเลยนี่ ทำไงดี.....
มาโอะ
เป็นอะไรครับ // นำมือไปสกิดเบาๆที่ไหร่
โคฟ
อ้าก!! // ตกใจ จนเกือบร้องไห้
มาโอะ
อ่ะ ขอโทษ // หน้าแดง
มาโอะ
(ความคิด)น่ารักมาก ถ้าทำให้ร้องไห้หรือทรมานต้องน่ารักมากแน่ๆ
โคฟ
ไม่เป็นไรครับ ผมคิดอะไรไปเรื่อยเลยไม่มีสติน่ะ // ยิ้มกว้าง
มาโอะ
คุณนอนก็ได้นะวันนี้วันแรกยังไม่มีเรียนหรอก // ยิ้มให้ขณะ คิดเรื่องไม่ดีในหัว
โคฟ
งั้นผมขอหลับสักพักนะครับ // ก้มหน้าลงบนโต๊ะแล้วฝุ้บหลับไป
มาโอะ
(ความคิด)น่ารัก ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งอยากได้มาไว้ในกำมือ
คราม
ผมทราบว่าคุณหนูชอบเขาแต่ คุณหนูไม่ควรทำอะไรแปลกๆนะครับ // จ้องหน้า พร้อมทำตาขวาง
มาโอะ
สนใจเหมือนกันสินะ เพราะถ้านายไม่สนใจโคฟนายคงไม่กล้ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นแน่ น่าสนใจจริงๆ ผมถูกใจคุณโคฟ // ยิ้มที่มุมปาก
โคฟ
อืม~ คุยอะไรกันหรอครับ // สะลึมสะลือ
มาโอะ
ผมส่งเสียงดังจนคุณตื่นหรอ // ทำท่าหมาหงอย
โคฟ
ปะเปล่า ผมแค่รู้สึกหิวน่ะครับ เลยตื่น พอดีเมื่อเช้ายังไม่ได้ทานอะไรมาเลย // มองหน้าทั้งสองคนพร้อมจับไปที่ท้องก่อนจะมีเสียงท้องร้องดังขึ้น
คราม
5555 งั้นเราไปหาอะไรทานไหมครับ พักเที่ยงแล้วด้วย // หัวเราะ
มาโอะ
โคฟเนี่ย 5555 // ยื่นมือไปเพื่อขอมือโคฟ
โคฟ
อย่าหัวเราะกันสิครับ ผมโมโหแล้วนะ // ยื่นมือไปจับมือกับมาโอะ
มาโอะ
ขอโทษครับ5555 งั้นไปกันเถอะครับ // ดึงโคฟให้ลุกขึ้น
ทั้งสามคนเดินไปที่โรงอาหารของโรงเรียน
มิน
อืม....พวกเธอออกไปไกลๆฉันได้แล้ว ฉันจะกินข้าว // พูดเย็นชา และทำหน้ารำคาญ
อลิส
เย็นชาจังเลยนะนายน่ะ // หัวเราะ
มิน
ฉันไม่อยากยุ่งกับพวกเลือดผสมชั้นต่ำพวกนั้น // พูดแบบเย็นชา
อลิส
แหมๆ ดีนะฉันเป็นเลือดบริสุทธิ์ของเผ่านางฟ้าน่ะ // ยิ้มมุมปาก
มิน
แล้วไง มีอะไรจะพูดอีกไหม // เย็นชา
อลิส
ฉันก็แค่......เห็นผู้ติดตามนายเดินมานู้นพร้อมกับผู้ชายสองคนน่ะ // ยิ้มเยาะเย้ย
อลิส
หึงหรอจ๊ะ พ่อปากไม่ตรงกับใจ ระวังโดนแย่งของรักล่ะ// ขำอย่างสะใจ
มิน
ไปให้พ้น // มองตาขวางก่อนจะเดินไปจับมือโคฟ
มิน
มากับฉัน // มองจิกใส่สองคนที่มากลับโคฟ
มาโอะ
คุณมาทำอย่างนี้ได้ไง เห็นไหมว่าพวกเรากำลังรอข้าวกันอยู่ // จ้องหน้าพร้อมทำคิ้วขมวด
คราม
นั่นสิคุณควรรอให้เขาทานข้าวเสร็จก่อน // มองตาขวาง
มิน
ฉันเป็นเจ้านายของเจ้านี่ วันนี้ฉันจะพามันไปกินข้าวนอกโรงเรียน // ทำหน้าตึงใส่
โคฟ
อ่ะ....งั้นผมขอตัวนะครับ คุณมาโอะ คุณคราม // ยิ้มหวาน
มิน
รีบไป ฉันหิว // กระชากมือโคฟเพราะโมโห
โคฟ
ครับ....// กลัวจนตัวสั่น เพราะไม่เคยเห็นมินโมโห
มิน
รีบขึ้นรถไปซะ // เปิดประตูรถให้ และพลักโคฟ
โคฟ
คุณโมโหอะไรกันแน่ ผมอุตส่าห์มีเพื่อนคนแรกแล้วแท้ๆ คุณไม่อยากให้ผมมีเพื่อนหรอ หรือคุ......ฮึก....คุณไม่อยากให้ผมมีเพื่อน ฮึก ผมก็เหงาเป็นนะ อยู่กับคนแบบคุณมันเหนื่อยมากๆเลย เป็นเพื่อนก็ไม่ได้ เป็นได้แค่คนรับใช้ // ร้องไห้อย่างหนัก พร้อมกับระเบิดอารมณ์ที่ไม่มีเพื่อนเลยในชาติที่แล้ว
โคฟ
ขนาดตอนนี้คุณยังเย็นชาใส่ผมเหมือนเดิม // ร้องไห้หนักขึ้น
มิน
ไม่ใช่นะผมแค่ปลอบคนไม่เป็น ผะ..ผมขอโท....// โดนพูดตัด
โคฟ
ชั่งเถอะ เหลืออีกแค่ปีเดียว ผมจะเลิกเรียน แล้วผมจะขอออกจากบ้านของคุณ// ร้องไห้เบาลง แล้วก็ปราดน้ำตา
มิน
คุณมันควรโมโหจนพูดอะไรโดยไม่คิด // ร้อนลน
โคฟ
ไม่ผมคิดมานานแล้ว // ทำหน้าจริงจัง
โคฟ
(ความคิด)ชาติที่แล้วฉันอยากเปิดร้านเค้ก แต่กลับไม่ได้เปิดเพราะหน้าตาไม่อำนวยน่ะนะ
มิน
อื่มแล้วแต่นาย // น้ำเสียงเศร้า
มิน
นายอยากกินอะไรล่ะ // เย็นชา
โคฟ
ไม่ล่ะ ผมขอลงไปกินกับเพื่อนดีกว่า // เปิดประตูรถแล้วเดินออกไปที่โรงอาหาร
มาโอะ
โคฟเป็นอะไรไหม คุณร้องไห้หรอ // กำหมัดและรู้สึกอิจฉา
มาโอะ
(ความคิด) ทำไมคนที่เห็นนายร้องไห้ไม่ใช่ฉันหะ หงุดหงิดจังเลยแหะ
คราม
คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ // ถามเพราะเป็นห่วง
คราม
(ความคิด) ไอ้นั่นถึงจะเป็นเจ้านายแต่มาทำเทวดาตัวน้อยของผมร้องไห้ อยากจะฆ่ามันจะมัด
โคฟ
ผมไม่เป็นไรครับ เรามาทานกันเลยไหมครับ // ยิ้มก่อนจะนั่งลงบนโต๊ะอาหาร
หลังจากนั้นพวกเราก็เป็นเพื่อนสนิทกัน ผมก็แทบจะไม่ได้คุยกับมินเลย นี่ก็6เดือนแล้ว แถมใกล้เวลาที่พวกเขาจะเจอนางเอกแล้วด้วยสิ
Comments