บทนำ

ลิฟท์แก้วใจกลางอาคารกระจกสูงระฟ้าที่ชื่อว่า "เมลินดาไพลิน" กำลังเคลื่อนขึ้นสู่จุดหมายปูนชั้น 34 อันเป็นที่ตั้งของกองบรรณาธิการเฮอร์ไทม์ นิตยสารผู้หญิงรายเดือนที่มียอดขายสูงสุดติดต่อกันยาวนานเป็นประวัติการณ์ ภายใต้ฝีไม้ลายมือบริหารของนางสาวเมลินดาไพลินอภิรักษ์เกียรติกูล ผู้ปลุกปั่นกระแสตลาดนิตยสารแฟชั่นที่กำลังซบเซาให้กลับมาคึกคักอีกครั้ง

ความสมบูรณ์แบบตั้งแต่รูปร่างหน้าตารวมถึงการศึกษาและชาติตระกูล ผนวกกับรสนิยมส่วนตัวที่โดดเด่นดูดี ทำให้ชื่อเสียงถูกกล่าวถึงในวงกว้าง กระทั่งได้รับขนานนามว่าเป็นผู้นำแฟชั่นของสาวสมัยใหม่ในพุทธศักราชนี้

" นี่ๆ ได้ดูสัมภาษณ์เมื่อวานไม่เธอ คุณแมทใจร้ายจริงๆ ปฏิเสธคำขอไม่พอ ยังออกมาจากตัดความหวังคุณกิตทั้งกลางและอากาศ เสียดายเนอะ

คบกันมาตั้ง 3 ปี ถ้าคุณกฤษไม่ขอสิแปลก!" พูดแล้ว เจ้าของร่างปราดเปรียวในชุดสูทกางเกงขาสั้นใส่สะโพกแตะขอบโต๊ะเพื่อนร่วมงาน พลางหยิบชิ้นปลาท่องโก๋ที่วางอยู่ใกล้เข้าปาก "จริง น่าเสียดายมาก อยากรู้จริงๆ ว่าคุณกฤตินไม่ดีตรงไหน ออกจะหล่อรวย อัธยาศัยดีขนาดนั้น" พนักงานร่วมกองบรรณาธิการเอ่ยปากแบบเม้ามอย

"แต่อย่างว่าล่ะ คุณแมสเธอสวยเลือกได้ขนาดนั้นก็ต้องคัดสรรกันเป็นธรรมดา" อีกเสียงที่อยู่โต๊ะข้างเคียงเถียงอย่างคิดภาพตาม

"แหม...แต่หล่อรวยไฮโซระดับนั้น มันไม่ดีพอให้เลือกตรงไหนยะ"

คำทวงติงที่เอ่ยออกมา ทำให้เจ้าของตำแหน่ง senior AE สาวเจ้าเสน่ห์ที่พึ่งมาถึงกดเมาส์ไม่ได้

"บางทีนะ รสนิยมเรื่องผู้ชายอาจจะไม่ได้ดีเหมือนแฟชั่นก็ได้ ใครจะไปรู้" ริมฝีปากยิ้มเยาะนั้นทำเอากลุ่มคนที่ได้ยินถึงกับตกตกใจ

"ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะยะ เดี๋ยวมีใครคาบไปฟ้องล่ะจะยุ่ง"

คนเป็นเพื่อนเตือน ถ้าว่าคนฟังเพียงแค่ยักไหล่ไม่สน ด้วยรู้ดีว่าในออฟฟิศไม่มีใครกล้าเอาเรื่องอยู่แบบนี้ไปรายงาน เพราะใช่ว่าจะได้ความดีความชอบ นิสัยนางมารร้ายที่พร้อมจะกลายร่างเป็นพายุหมุนกวาดคืนทุกสรรพสิ่งชนิดที่จับทิศทางได้ยากเวอร์ของเมลินดาไพลินนั้น อย่าเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงดีกว่า...

ตริ๊ง~

ทันทีที่เสียงลิฟท์ดัง ความชุลมุนวุ่นวายก็หายไปในบันดล ภาพที่ปรากฏแก่สายตาของผู้เพิ่งมาถึงจึงมีแต่ความเป็นระเบียบเรียบร้อยตั้งแต่หน้าออฟฟิศจนถึงภายใน...

เมลินดาไพลินก้าวออกจากลิฟต์ด้วยรองเท้าดีไซน์แปลกตาสูงกว่า 4 นิ้ว เรียวขาสวยด้วยเดรสกระโปรงสั้นรูปแบรนด์ดังมีเสื้อสูทขาวพอดีตัวสวมทับยิ่งดูสวยจับตาเครื่องประดับเรียบหรูเล่นเหลี่ยมรับแสงไฟชวนให้สาวๆ ในกองมองแล้วเคลิ้มตาม

เมลินดาไพลินปรายตามองหลังพนักงานเพียงเล็กน้อยก่อนเดินผ่านไปโดยมีเลขาสาวคอยก้าวตามพร้อมรายงานสิ่งที่จะต้องทำวันนี้เป็นระยะ

หลายคนยังคงมองตามหลังเจ้านายสาวไปชนิดตาไม่กระพริบเส้นผมตรงยาวถูกรวบตึงมัดสูงทิ้งเป็นหางม้าลงมาคลอเคลียเร็วคอร์ดทุกครั้งที่ 9 ขาเตือนผมงามจะสะท้อนแสงและเงามาให้ดูมีน้ำหนักพริ้วไหวจนยากจะถอนสายตา และทันทีที่แผ่นหลังงดงามลับไป เสียงถอนหายใจโล่งอกรวมไปถึงอาการเพ้อพร่ำของใครหลายคนก็ดังขึ้น

"วันนี้ก็สวยไปหมดตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกแล้ว เสื้อผ้าหน้าผมดูดีไม่เคยมีตกหล่น แถมยังไม่เหวี่ยงอะไรด้วย รอดตัวกันไป" คนพูดวางมือแตะอกพลางเป่าลมออกจากปากอย่างโล่งใจ

"เฮ้อ...ฉันต้องทำบุญด้วยอะไรนะถึงจะได้เกิดมา perfect แบบนั้น"ประโยคสำเร็จที่พูดเสร็จแล้วต้องมีคนต่อท้าย

"ไปตายแล้วเกิดใหม่ยังยากเลยยะหล่อน!" และเรียกเสียงหัวเราะของคนรอบข้างดังตามมา

หัวหน้ากองฟังลูกน้องพูดคุยแล้วก็ถอนหายใจเพราะได้ยินทุกวันจนนึกเอียน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***