เกิดใหม่เป็นน้องของหลานจ้านในปรมาจารย์ลัทธิมาร
ตอน 2
ศิษย์เเต่ละตระกูลต่างมารวมตัวกันที่ลานกว้าง
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(โอ๊ะ! นั่นไงเเอบดูดีกว่า)
วันนี้ซึ่งเป็นวันเเรกที่ศิษย์เเต่ละตระกูลจะมาเรียนที่กูซู
เเละตอนนี้หลานฉี่เหรินก็เข้ามาที่ลานกว้างเเละทำการจัดหอให้กับศิษย์
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เเปลว่าวันพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันคำนับอาจารย์สินะ)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เเละถัดไปก็จะเป็นวันที่จะเริ่มเรียน)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(สุดยอด!~)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//กระโดดด้วยความดีใจ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(จู่ๆก็ไอเหอะ!! ฝุ่นที่นี่คงจะเยอะนั้นแหละ)
พระเจ้า
(ขนาดตัวเองสภาพเเบบนี้ยังไม่รู้ว่าตัวเองร่างกายอ่อนเเอ)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เอ๊ะ? นั่นหลานซีเฉินกับหลานจ้ากำลังคุยกับอาจารย์หรอ)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(คุยไรกันอ่า! ไม่ได้ยิน)
หลานซีเฉิน
//เห็นหลานเฟิงหลีเเอบมองอยู่ตรงพุ่มไม้
หลานฉี่เหริน
เอาล่ะเช่นนั้นพวกเจ้าไปได้เเล้ว//เดินออกไป
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//วิ่งไปหลบ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
หืม?//ชะโงกหน้า
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//ยืนมองไม่พูดอะไร
หลานซีเฉิน
เจ้าไปทำอะไรตรงนั้นเเทนที่จะอยู่ในห้องของเจ้า
หลานเฟิงหลี :นางเอก
อ่า..เอ่อ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เเล้วทำไมข้าต้องเอาเเต่อยู่ในห้องด้วยล่ะ)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
กะ..ก็ข้าอยากออกมาเดินเล่นนี่คะ~//ทำไมรู้ไม่ชี้
หลานเฟิงหลี :นางเอก
เเล้วเมื่อสักครู่พวกท่านคุยกับท่านอาเรื่องอะไรหรอ?
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//ทำสายตาอยากรู้
หลานซีเฉิน
ไม่มีอะไรหรอกเจ้ากลับไปเถิดเจ้าไม่ควรออกมานาน
หลานเฟิงหลี :นางเอก
เหอะ! มีเเต่คนบอกให้ข้ากลับห้องข้าไม่ได้พิการต่อเเสงเเดดเสียหน่อย
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
ท่านพี่เดี๋ยวข้าพานางกลับเอง
หลานซีเฉิน
อืมงั้นข้าขอตัว//เดินออกไป
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//กำลังเดินไปจะพาหลานเฟิงหลีกลับห้อง
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(หึๆ คิดว่าจับได้ก็ลองดูสิ~)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//วิ่งหนี
หลานเฟิงหลี :นางเอก
ท่านพี่จับข้าไม่ได้หรอก~!//ตะโกน+วิ่ง
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
ดื้อด้านจริงๆ//ส่ายหัวเบาๆ+วิ่งไปดักหน้า
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เฮือก!! เร็วเกินไปเเล้ว!)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//พยายามจะวิ่งต่อ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
อึก! //จับหัว
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(อ๊ะ! ทำไมเราถึงรู้สึกปวดหัวเเบบนี้กันนะ)
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
เป็นอะไร—
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//รีบเข้าไปพยุง
หลานเฟิงหลี :นางเอก
อือ~ //ลืมตา
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//ส่งสายตา
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//หยิบยาขึ้น
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(อะ..อย่าบอกนะว่าไอที่มันมียาเยอะๆนั่นของเรา)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
อะ..เอ่อนั่นอะไรหรอเจ้าคะท่านพี่รอง//ทำหน้าใสซื่อ
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
เจ้า ไม่ กิน ยา งั้น รึ?!
หลานเฟิงหลี :นางเอก
เเหะๆ//หันไปทางอื่น
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//ยื่นยาที่ต้มไหวเเล้วให้
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//เอามาดม
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(อี๋!! กลิ่นขมมาก!! กินไปเท่ากับฆ่าตัวตายชัดๆ)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
ไม่เอา!!//หันหน้าหนี
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
กิน//พยายามเอาถ้วยยาให้หลานเฟิงหลีดื่ม
หลานเฟิงหลี :นางเอก
ยานี่มันขมจะตาย!! ท่านพี่เองก็ลองดื่มดูสิ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
ท่าข้าต้องดื่มยาขมๆนี่ข้ายอมตายเสียดีกว่า
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
…//พยายามคิด
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//เดินไปหยิบอะไรบางอย่าง
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เอาไงดีๆ หนีออกทางหน้าต่างได้ไหมเนี่ย)
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
กินสะ//เอาถ้วยยามาวางไหว
หลานเฟิงหลี :นางเอก
หืม? //ยกขึ้นมาดม
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(น้ำพึ่ง?)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(ว้าวว!! น้ำพึ่งของโปรดเราเลย~)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//รีบยกดื่ม
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(อาหร่อยยยย~)
Comments
ลัทธินี้เข้าแล้วออกยาก
. . . . .
2022-09-29
0
ยามราตรี
อัพ
2022-07-17
0