บทนำ

... บทนำ...

"ไม่นะ พ่อจ้าแม่จ้า ม่ายยย" เพียงรักสะดุ้งตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ฉันฝันร้ายอีกแล้ว อุบัติเหตุในครั้งนั้นตามหลอกหลอนชีวิตฉันมาตลอด

เป็นเหตุการณ์รถบรรทุกตัดหน้า รถครอบครัวฉัน ทำให้รถเสียหลักพลิกคว่ำ จึงเกิดโศกนาฏกรรมพ่อกับแม่ของฉัน ซื้งตอนนั้นฉันอายุ 8 เพียงขวบเอง ฉันรอดมาได้นตอนนั้น ก็เพราะครอบครัวดำรงเกียรติซึ่งเป็นผู้มีพระคุณของฉัน

พวกเขาพาฉันไปส่งโรงพยาบาล ท่านบอกว่าฉันเกือบจะไม่รอด แต่ก็เกิดปาฏิหาริย์ขึ้น ครอบครัวดำรงเกียรติช่วยเหลือทุกๆ อย่าง ในด้านการเงิน อาหาร ที่อยู่อาศัย พวกเขาคิดว่าเป็นเพราะปาฏิหาริย์ที่ทำให้ฉันรอดมาได้ และพวกท่านก็รับเลี้ยงฉันมาเป็นลูกอีกคน เพราะฉันไม่เหลือใครแล้ว ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน พวกท่านให้เรียกฉันเรียกว่าพ่อกับแม่ แต่ฉันไม่กล้าเรียกหรอก ท่านให้ที่อยู่ ที่กิน ให้ที่เรียนหนังสือดีๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะตอบแทนบุญคุณพวกท่านหมดไหม พูดมาซะยาว ฉันขอแนะนำตัวก่อน

ฉันมีชื่อว่า เพียงรัก รัตนกุล อายุ 18 ปี เรียนที่โรงเรียนดังแห่งหนึ่ง ส่วนผู้มีพระคุณของฉัน ท่านทั้งสอง ชื่อคุณสินี ดำรงเกียรติ และคุณ สมพงษ์ ดำรงเกียรติ

ท่านมีลูกชายหนึ่งคนชื่อ นพนัย ดำรงเกียรติ อายุ 18 ปี คุณท่านชอบเรียกว่าเขา นพ ไม่ก็ "เจ้าเด็กน้อย" ตอนเจอเขาครั้งแรก ที่ฉันเข้าอยู่ในบ้านหลังนี้ เขาไม่พูดกับฉันเลย เขาเหมือนเด็กที่ไม่ชอบยุ่งกับใคร มีครั้งนึงฉันชวนเขาเล่นตุ๊กตา

"นพๆ เล่นตุ๊กตากับเราหน่อยสิ " เขากลับตวาดใส่ฉัน และผลักฉันล้มลง แล้วเขาก็เดินหนีไป

" เธออย่ามายุ่งกับฉัน มันน่ารำคาญ " หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้น ฉันก็ไม่กล้าพูด ไม่กล้าเข้าใกล้เขาถ้าไม่จำเป็น ฉันควรกลับสู่ปัจจุบันสักที จะสายแล้วของการเปิดเรียนวันแรก

ก๊อกๆๆ

" เพียง หนูตื่นหรือยัง วันนี้เปิดเรียนวันเเรกนะ" คนที่มาเคาะประตูก็คือพี่แจ๋ว แม่บ้านที่นี้คนที่คอยดูแลฉัน สอนงานบ้านฉัน และทุกๆ สิ่งอย่าง

" เพียงตื่นแล้วค่ะ พี่แจ๋ว"

" รีบอาบน้ำ แต่งตัวแล้วรีบมาทานข้าว "

" ค่ะพี่แจ๋ว " หลังจากพี่แจ๋วไป ฉันก็อาบน้ำ แต่งตัวและไปกินข้าว เตรียมพร้อมไปโรงเรียน

" เพียง วันนี้คุณท่านบอกว่าให้ไปขึ้นรถกับคุณนพที่หน้าบ้านนะ ลุงวิชัยแกคงกำลังเตรียมรถอยู่ "

ท่านก็เป็นแบบนี้เสมอ ไม่ชอบให้ฉันไปโรงเรียนเอง เป็นห่วงความปลอดภัยของฉัน แต่จะให้ขึ้นรถไปกับคุณนพทุกวัน ฉันคงหายใจไม่ออกพอดี เขาก็ไม่ชอบหน้าฉันซะด้วยสิ ชอบทำหน้านิ่งตลอดเวลา และก็คอยเเกล้งฉัน แต่ฉันก็ไม่เคยฟ้องคุณท่านหรอก กลัวท่านไม่สบายใจ

" ได้ค่ะพี่แจ๋ว คุณนพคงจะอึดอัดนะคะที่มีเพียงไปด้วย "

" ไม่หรอก ถึงคุณนพเขาจะหน้านิ่งๆ ไม่ค่อยยิ้ม แต่พี่ว่าเขาจิตใจดีนะ เราก็คิดมากไปได้ "

" ดีกับทุกคนยกเว้นเพียง "

ไม่รู้ทำไม ถึงไม่ชอบอะไรฉันนักหนานะ ชาติที่แล้วเป็นเจ้ากรรมนายเวรฉันหรือไง โอ๊ะ!! จะสายแล้วไม่รู้คุณนพมาหรือยัง

" เพียงไปก่อนนะคะ"

" จ้า " หนูเพียงนะหนูเพียงไม่รู้อะไรเลย

โอ๊ยยยย ฉันมาสายจริงๆ ด้วย เขารอฉันนานไหมนะ คงจะทำหน้านิ่ง หน้าเหวี่ยงเหมือนเคย คนเอาแต่ใจ

" ขอโทษที่ทำให้รอค่ะคุณนพ ลุงวิชัย " เขาก็หันหน้านิ่งๆ มองมาที่ฉัน แค่หน้านิ่งๆ ก็กลัวจะเเย่แล้ว

"เ ธอทำอะไรอยู่ วันนี้เปิดเรียนวันแรก ไม่ควรสาย ควรกระตือรือร้นมากว่านี้ เธอทำให้ฉันสายไปกับเธอด้วย " มันก็ไม่ได้สายมากเท่าไหร่หรอก แต่ผมอยากจะแกล้งดุเธอเฉยๆ เห็นหน้าเธอซีดๆ ผมเลยตัดบทให้เธอขึ้นรถไป

" ขึ้นรถสิ รออะไร "

" ค่ะคุณนพ " ฉันก็มานั่งข้างลุงวิชัย ที่ประจำฉันเหมือนเดิม ฉันไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย ให้ไปโรงเรียนเองสบายใจกว่าเยอะ วันนี้ถือว่าประหยัดค่าเดินทางไปวันนึงแล้วกัน

" ถึงโรงเรียนสักที " ฉันเผลอพูดออกมาในรถ แล้วก็เห็นสายตาคุณนพมองมาที่ฉัน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เราทั้งสองก็ต่างแยกย้ายกันเข้าชั้นเรียน

ฉันอยู่ห้อง6/3 ห้องธรรมดา ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกเหมือนห้อง 6/1 ซึ่งคุณนพอยู่ห้องนั้น ห้อง6/1เป็นห้องที่มีแต่เด็กเป็นหน้าเป็นตาของโรงเรียน และมีตัวท็อปเยอะมาก อีกอย่างคุณนพ ก็เป็นประธานนักเรียนด้วย เรียนก็เก่ง และเป็นที่สนใจของสาวๆ ในโรงเรียน คนอะไรจะเก่งรอบด้านขนาดนั้น

ในห้องเรียนของฉัน ฉันมีเพื่อนสนิทสองคนชื่อเจนกับปิ๋ม เราสามคนสนิทกันมาก ตั้งแต่เข้าม.4 มาใหม่ๆ จนตอนนี้กลายเป็นเพื่อนรักกันมาก จนรู้ใส้รู้พุงกันแล้ว

" นี่พวกแก ฉันอยากไปห้องน้ำ อยากเดินผ่านห้อง6/1 อ่ะ " เจนที่แต่งตัวแปรงผมขณะพูด

เจนมันก็เป็นแบบนี้ตลอดปลื้มหนุ่มห้องนั้น ไม่รู้จะปลื้มอะไรกันนักหนา

" นี่ยัยเจนจะถึงเวลาเรียนแล้ว จะเดินผ่านบ่อยอะไรขนาดนั้น " ปิ๋มพูดขึ้น

" ไม่เห็นจะมีใครน่าสนใจเลย เราควรสนใจวิชาเรียนในห้องดีกว่า จะผ่านไปยังไงก่อนเถอะ " เฮ้อ เราทั้งสามคน ถอนหายใจพร้อมกัน มันก็น่าคิดหนักจริงๆ ปีสุดท้ายต้องสอบเขามหาลัยแล้ว แต่นี่พึ่งวันแรกของการเปิดเรียน ยังไม่สายไปสำหรับฉันใช่ไหม ฉันจะทำให้เต็มที่

___________________________________

คุณผู้อ่านทั้งหลายขอใจ และแสดงความคิดเห็นให้เค้าหน่อยนะ

##ห้ามคัดลอกเนื้อหาไปเด็ดขาด เพราะนิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นมาด้วยความคิดและจินตนาการของตัวเองล้วนๆ ถ้าใครคัดลอกเนื้อหาหรือนิยายของสาวน้อยรักนิรันดร์ไป ขอดำเนินการตามกฎหมาย..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***