การเกิดใหม่โลกคู่ขนาน [เกมสยองขวัญ/มาเฟีย-50/50]​ 1

[ไรท์]

แก้ไขเรื่องค่ะ

[ไรท์]

ซึ่งเราก็ลืมไปแล้วว่าเคยเป็นเรื่องอะไร มันเยอะมาก

[ไรท์]

อย่าลืมดูที่ชื่อและอ่านคำโปรยเรื่อง

[ไรท์]

ตามนั้นเลย

[ไรท์]

ตอนที่1นี่บรรยายยาวมาก

. .

บันไดที่ราวกับไร้จุดสิ้นสุด

ท่ามกลางความเงียบสงัดนี้ เสียงฝีเท้าอันเร่งรีบดังก้องและสะท้อนไปทั่วจากทุกทิศทาง

ราวกับจะทดสอบขีดความอดทนบนประสาทของมนุษย์

เด็กชายวัย10ขวบผมสีดำ ดวงตาสีแดงเข้ม เขามีใบหน้าที่ครบเครื่องและดูดีราวกับไม่ใช่มนุษย์

วิ่งลงบันไดวนลงไปด้านล่างอย่างไม่คิดชีวิตและไม่คิดจะหันหลังกลับมามองด้านหลังของเขาที่ว่างเปล่าเลยสักนิด

เมื่อมาถึงจุดนึง

เท้าที่เปลือยเปล่าสำผัสความเปียกชื้น เขาชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็เริ่มเดินลงไปอย่างระมัดระวัง ยิ่งเดินลงไปทีละขั้น ขาของเขายิ่งจมลงในน้ำสูงขึ้น

เมื่อทั้งตัวเขาเดินลงบันไดและจมลงไปในน้ำทั้งหมด เขาก็เริ่มอึดอัด แต่ก็ไม่คิดจะหยุด

ตัดสินใจข้ามรั้วราวบันไดและปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไป

เริ่มจมลงในความมืดด้านล่างที่เหมือนกับปากขนาดใหญ่กำลังกลืนกินเขา

เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

เขายังคงอยู่ในน้ำ แต่

เขามาอยู่ในทะเลแล้ว

สีน้ำเงินมืดสุดลูกหูลูกตา มองลงไปใต้เท้า มีแต่ความมืดของใต้ทะเลลึก

แม้จะกลัวอยู่บ้าง

แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะว่ายลงไปสู่ความมืดนั่น

เมื่อเขาคิดว่าลงมาลึกมากพอแต่ก็ยังไม่เจอจุดสิ้นสุดของใต้ทะเล

ทันไดนั้นก็ลูกแก้วเม็ดโตสีแดงสว่างไสว2เม็ด มันใหญ่กว่ายางล้อรถสะอีก และมีระยะห่างจากกันพอสมควร

เด็กชายสงสัยเล็กน้อย ดวงตาของเขาเริ่มทอประกายสีแดง และสว่างขึ้น

เมื่อภาพตรงหน้า จากความมืดมิดทำให้เขามองเห็นรูปร่างที่แท้จริงของลูกแก้วขนาดใหญ่นั่น เขาผงะตกใจอย่างรุนแรงจนแทบช็อค

[__]

!!!?

เด็กชายตะเกียกตะกายสุดชีวิตเพื่อออกห่างจากมันและหนีขึ้นไปด้านบน

ทันไดนั้น หนวดขนาดใหญ่มากกว่า100เส้นไล่ตามเขาด้วยความเร็ว มันล้อมรอบตัวเขาไว้ ปิดหนทางหนีเอาไว้ทั้งหมด

เขาอยู่ท่ามกลางวงล้อมของหนวดสีดำขนาดใหญ่มากมาย จนมองไม่เห็นแม้แต่แสงเล็ดลอดจากด้านบนสักนิด จากที่มันพอจะเป็นสีน้ำเงิน แต่ตอนนี้ทุกอย่างเป็นสีดำ

ทันไดนั้นมีมือเหี่ยวผอมและมีผังผืดอย่างที่ไม่ใช่มือมนุษย์พันรอบตัวและฉุดดึงเขาลงไป

ดวงตาสีแดงสว่าง ด้วยพลังนี้ทำให้เขาพอจะมองเห็นฝ่าความมืด มีเหล่าภูตพรายลักษณะครึ่งปลา ใบหน้าอมทุขจำนวนมากกำลังฉุดดึงเขาลงไป

[__]

!!!

[__]

ไม่ ไม่ไม่ไม่!!!!!

[__]

คธูลู!!!!!

[__]

(เวร!)

ภูตพรายจำนวนมากที่หน้าเกลียดน่ากลัวตะเกียกตะกายปีนป่ายตัวเขา และแทบจะรุมล้อมเขาทั้งตัวแล้ว

มันคลืบคลานขึ้นมาปิดปาก จนเขาพูดไม่ได้

[__]

(ไอเทมก็ใช้งานไม่ได้)

[__]

(ฟังก์ชันพิเศษหรือแม้แต่พลังที่ได้รับมาจากการเครียร์ดันเจี้ยนจำนวนมากกลับใช้ไม่ได้..)

[__]

(โหมดไล่ล่าแยกดันเจี้ยนเฮงซวย!!)

[__]

(ฉันไปทำอะไรให้แกหนักหนาเพียงแค่อยากมีชีวิตอยู่)

[__]

(ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ฉันกลายเป็นที่เพ่งเล็งของระบบ)

[__]

(เพียงแค่ฉันต้องการมีชีวิตอยู่และปกป้องพ่อพิการของฉัน)

[__]

(ทั้งที่มาถึงดันเจี้ยนสุดท้ายแล้วแท้...ๆ...)

ใบหน้าของเขาที่ยังไม่ถูกกลืนกินไปจนหมด

ดวงตาสีแดงนั้นเหม่อลอยอย่างหมดหวัง

ก่นด่าสาบแช่งในโชคชะตาของตน

ระบบในโลกสยองขวัญแห่งนี้มักจะเพ่งเล็งเขาเสมอตั้งแต่เขาเข้ามาและเริ่มเครียร์ดันเจี้ยนแรกด้วยความสำเร็จ100%ระดับตำนาน

หลังจากนั้นระบบมักจะสุ่มเขาเข้าไปในดันเจี้ยนที่สูงขึ้นและสูงขึ้นอย่างเก้ากระโดด

พยายามออกภารกิจยากๆเพื่อทำให้เขาตาย

เมื่อดันเจี้ยนที่10ของเขาก็คือระดับSSS และเริ่มเครียร์ระดับS+ถึงSSS+มาโดยตลอดขณะปกป้องพ่อไปด้วย

แสวงหาอุปกรณ์ไอเทมพิเศษและเพิ่มพลังเหนือธรรมชาติของตัวเองและพ่อ

เมื่อมาถึงดันเจี้ยนที่100 ระบบได้ประกาศอย่างชัดเจนว่ามันคือจุดสิ้นสุดหากสามารถเครียร์และยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาจะหลุดพ้น

แต่มันกลายเป็นการปรับเปลี่ยนเนื้อเรื่องของดันเจี้ยนและเริ่มแยกดันเจี้ยนเข้าสู่โหมดไล่ล่าได้ยังไงเขาก็สุดจะรู้

เขาจะไปรู้ได้ยังไงว่า นี่จะเป็นดันเจี้ยนที่สูงยิ่งกว่าระดับSSS+ ตอนแรกมันคือระดับSSL

แต่เมื่อเข้าโหมดไล่ล่า มันกลับกลายเป็นดันเจี้ยนระดับนรก

ระดับความยากสูงสุดที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน

และเขาคือเด็กผู้โชคร้ายคนนั้น ที่กลายเป็นเป้าหมายการล่าของทั้งผู้เล่นด้วยกันเองและบอสผีในดันเจี้ยน

เด็กชายสบถคำหยาบคายมากมายภายในใจ ก่นด่าระบบที่เป็นเหมือนพระเจ้าในโลกสยองขวัญไร้สิ้นสุดแห่งนี้

สาบแช่งในโชคชะตาของตนเอง

และความคิดสุดท้ายของเขาก็ไม่พ้นคิดถึงพ่อ

[__]

(พ่อจะยังมีชีวิตอยู่ไหมนะ...)

[__]

(แต่ถ้าผมตายแล้ว ไอ้ระบบเฮงซวยต้องเพ่งเล็งพ่อในรายต่อไปแน่ๆ...)

[__]

(ถ้าผมละทิ้งความเป็นมนุษย์ไปซะและแข็งแกร่งกว่านี้ก็คง....ดี...)

เปลือกตาบางปิดลง

เงาภูตพรายจำนวนมหาศาลกดทับและกลืนกินตัวเขาไปจนหมด

ความเจ็บปวดเกินพรรณนาแผ่ไปทั่วสะพรางกาย

ก่อนที่เขาจะตาย

เสียงไร้อารมณ์ที่ดูแตกต่างจากที่เคยได้ยินมาตลอดดังขึ้น

พร้อมกับลูกบอลประหลาดปรากฏขึ้นในหัวของเขาจนเห็นภาพชัดเจน

[__]

[ตรวจพบเจตจำนงที่ตรงตามเงื่อนไข]

[__]

(???)

[__]

[ระบบKBAsr หมายเลข0000001จะทำการเชื่อมต่อทันที]

[__]

(พูด อะไร...ของมัน?)

[__]

(ระบบอะไร?)

[__]

[อัตราการเชื่อมต่อ ปัจจุบัน 15%]

[__]

(อา..ไม่ไหวแล้ว)

สติสัมปชัญญะของเขาเริ่มที่จะดับลงช้าๆ

เริ่มจับใจความเสียงในหัวไม่ได้

และเริ่มที่จะไม่ได้ยินอะไรอีกเลย

[__]

[⚠️ตรวจพบอัตราพลังชีวิตและวิญญาณของว่าที่โฮสต์กำลังเจ้าสู่ขีดอันตราย⚠️]

[__]

[เร่งฟื้นฟูBd a sprของว่าที่โฮสต์พร้อมการเชื่อมต่อทันที]

[__]

[อัตราการฟื้นฟู ปัจจุบัน 15%]

[__]

[อัตราการเชื่อมต่อ ปัจจุบัน 25%]

[__]

[อัตราการฟื้นฟู ปัจจุบัน 35%]

[__]

[อัตราการเชื่อมต่อ ปัจจุบัน 55%]

[__]

[อัตราการฟื้นฟู ปัจจุบัน 75%]

[__]

[อัตราการเชื่อมต่อ ปัจจุบัน 90%]

[__]

[อัตราการเชื่อมต่อ ปัจจุบัน100%] [อัตราการฟื้นฟู ปัจจุบัน100%]

[__]

[การเชื่อมต่อสำเร็จ]

[__]

[การฟื้นฟูสำเร็จ]

[__]

[⚠️ตรวจพบสภาพแวดล้อมที่เป็นอันตรายต่อโฮสต์⚠️]

[__]

[จะทำการวาปอัตโนมัติทันที]

[__]

[3-2-1]

[__]

[0]

ภายในที่ถูกห่อหุ้มโดยภูติพรายเงือก แสงสว่างขึ้นและสว่างวาป แผ่ไปทั่วทั้งใต้มหาสมุทร

และแสงนั้นก็ดับไปอย่างรวดเร็ว

เทพเจ้าที่ชั่วร้าย ราชาบอสของดันเจี้ยนระดับนรก คธูลูกำลังมึนงง

สถานีวิจัยที่ตั้งบนชายฝั่งทะเลและสูงขึ้นไปพอสมควร

บรรยากาศที่หนาวเย็นด้วยพลังหยินฉีและความกดดันที่อธิบายไม่ได้แผ่ไปทั่ว

กลุ่มคนที่ยังมีชีวิตหลบหลีกผีจำนวนมากและตามหาเป้าหมายการล่าไปด้วย

ในห้องของผู้อำนวยการสถานบันวิจัยสัตว์ประหลาดทะเล

บนรถเข็นวีลแชร์

ดวงตาสีแดงไม่ต่างกับผู้เป็นลูกเหม่อลอยและเย็นชา

มองบันไดลับที่ซ่อนอยู่หลังตู้หนังสือ

และใช่ นั่นคือบันไดที่เด็กชายวิ่งลงไปเพื่อล่อบางสิ่งบางอย่างออกไปจากพ่อของเขา

แต่เด็กชายคงคิดไม่ถึงว่า "มัน" เลิกตามเขานานแล้ว

ชายหนุ่มร่างกายสั่นเทาเบาๆ เขาพยายามที่จะลุกขึ้น หลังจากความพยายามนับ3นาที เขาก็ยืนขึ้นได้ แต่มือยังคงค้ำยันที่วางมือของรถเข็น

ดวงตาเย็นชากวาดมองลงไปด้านล่างของบันได ซึ่งมองไม่เห็นจุดสิ้นสุดเพราะความมืด

ร่างกายที่ยังคงแข็งแกร่งและกำยำพอประมาณ ก้าวขาสั่นๆลงไป

จากการก้าวเดินที่สั่นเทาและช้าเริ่มคงที่ และเดินได้อย่างมั่นคง

เขาใช้พลังเพื่อควบคุมการเดินของตัวเอง

ทันไดนั้นเขาก็ได้ยินเสียง เสียงการเดินที่แผ่วเบา แต่เมื่ออยู่ในความเงียบมันจึงดังก้องไปทั่ว

เสียงนั้นเดินขึ้นมาอย่างไม่รีบร้อน

ชายหนุ่มยืนรออย่างมีความหวัง

ดวงตาเย็นชาสีแดงเข้มส่องประกายสว่าง และมีอารมณ์ความคาดหวังอยู่ภายใน

แต่เมื่อเห็นเงาของบางอย่างที่กำลังขึ้นมา ดวงตาของก็มืดลง

[__]

//ยืนนิ่ง

เสียงนั่นไกล้ขึ้นมาเรื่อยๆ

และตัวของมันก็ปรากฏสู่สายตา

ลำตัวขนาดใหญ่สูง3เมตร ยืน2ขา แต่ลำตัวและหัวของมันเป็นปลา

มีผังผืดตามนิ้วเท้าและมือ และมีเกล็ดสีเข้มทั่วร่างกาย

เมื่อมันเห็นชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่ปลายบันได มันชะงักเล็กน้อยก่อนจะแสยะยิ้มน่าเกลียดออกมาและวิ่งขึ้นมาหาเขา

[__]

...

[__]

(ถ้าไอ้ปลานี่กลับขึ้นมาตัวเดียว...)

[__]

(ก็หมายความว่าลูกชายของฉัน..) //หน้ามืดครึ้ม

[__]

//มองอย่างเย็นชา

เขาไม่ใช่เป้าหมายการไล่ล่าของพวกผู้เล่น และผีกับสัตว์ประหลาดในดันเจี้ยน

แต่พวกมันก็มีสติปัญญาพอที่จะคิดได้ว่า เขา เป็นเหยื่อล่อชั้นดีของเป้าหมาย

ชายหนุ่มยังสามารถใช้พลังและไอเทมได้ แต่มีข้อจำกัดของระบบเพราะ เขาอยู่ฝ่ายเดียวกับเป้าหมายการไล่ล่า

เขามีพลังลูกชายช่วยเขาผลึกจากบอสของดันเจี้ยนอื่นกับร่างกายของเขาอยู่

เขาตัดสินใจที่จะฆ่าไอ้ปลาตัวนี้ และเครียร์ดันเจี้ยนด้วยตัวเอง

โดยการฆ่าผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามทั้งหมด

[__]

(ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เรากลายเป็นที่เพ่งเล็งของระบบเวรนั่น)

[__]

(นานแค่ไหนแล้วนะที่เราอยู่ในมิติสยองขวัญนี่)

[__]

(5ปี? 10?)

[__]

(ตั้งแต่เข้ามา อายุขัยของเราก็ถูกหยุด)

-กร็อบ-

____

อ้ากกกก!!

[__]

(ตั้งแต่ขาของฉันเป็นอัมพาต เด็กคนนั้นก็เริ่มเครียร์ดันเจี้ยนด้วยตัวเอง)

-คึก-

____

กรี๊ดดดดด

[__]

(โดยไม่ให้ฉันทำอะไรเลยสักอย่าง)

-บูมม! -

____

อ้าาา!!

____

กรี๊ดด

____

ฮึก ฮือ...กรี๊ดดด

[__]

(นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้ลงมือเองแบบนี้)

ดวงตาเย็นชาสีแดงเข้มหลุบมองใบหน้าทรมานที่ดิ้นทุรนทุราย โดยที่เขาใช้เพียงมือเดียวกำรอบคออีกฝ่าย

[__]

คนสุดท้ายแล้วใช่ไหมนะ?

เสียงแหบแห้งเย็นชาเปร่งออกมา ทำให้จิตใจที่หวาดกลัวอยู่แล้วของผู้เล่นคนสุดท้ายในมือเขายิ่งจ่มดิ่งและสิ้นหวังลงไปอีก

รอบๆบริเวณรอบตัวเขามีแต่ความพินาศและซากศพของผู้เล่นมากมาย

เมื่อผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามคนสุดท้ายตาย

ทันไดนั้นทั้งสถาบันวิจัยก็สั่นสะเทือน

ไม่สิ ทั่วทั้งเกาะเลยตังหาก

[__]

//ปล่อยมือ

เขาเดินออกไปนอกระเบียง

มองลงไปยังทะเล

มีเรือลำเล็ก1กับคนถือไม้พายใส่ผ้าคลุมทั้งตัวปิดบังใบหน้าสีดำซีดยืนอยู่

เกาะทั้งเกาะสั่นสะเทือน

เขารู้โดยสัญชาตญาณ

เกาะทั้งเกาะจมหายลงไปกับทะเลราวกีบไม่เคยมีมาก่อน

ชายหนุ่มยืนมองมันจากที่ๆเขาอยู่ ตอนนี้เขามาอยู่บนเรือแล้ว

. .

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ