รักข้ามสายพันธุ์ ตอน 2

โซเพียร์

//โมโห กำหมัดแน่น

แคสเปอร์

//ปรายตามองด้วยความดูถูก

โซเพียร์

ฉะ..ฉัน

แคสเปอร์

หื้ม?

โซเพียร์

ฉันไม่ได้โง่นะคะ

โซเพียร์

ถึงคุณจะยิ่งใหญ่มากแค่ไหนแต่ไม่มีสิทธิ์มาดูถูกคนอื่นแบบนี้!

โซเพียร์

ฉันแค่ต้องการปกป้องดอกไม้ให้กับลูกค้ามันผิดมากหรอคะ!

เธอตะคอกเขากลับไปด้วยความโมโหโดยไม่คิดไตร่ตรองให้ดีก่อน

แคสเปอร์มองโซเพียร์ไม่ค่อยสบอารมณ์นัก

ไม่เคยมี ผญ คนไหนกล้าเถียงเขาเลยแม้แต่คนเดียว มีแต่จะรอคอยการขึ้นเตียงกับเขาเอาอกเอาใจเขาก็แค่นั้น

แคสเปอร์

พล่ามจบรึยัง//ตอบไปด้วยความรำคาญ

แคสเปอร์

เธอมันแปลกประหลาดชะมัด

แคสเปอร์

ไปเอาดอกไม้ช่ออื่นมาแทน

ถึงโซเฟียร์จะกลัวจนอยากร้องไห้โฮออกมาแค่ไหนแต่ก็จะไม่ยอมแพ้ให้คนอย่างเขามาดูถูก

โซเพียร์

ไม่ขายให้คนแบบคุณแล้วค่ะ!!

แคสเปอร์

ฉันสั่งให้ไปหามา//ตอบด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

โซเพียร์

ขอปฏิเสธ!!

แคสเปอร์

อย่าทำให้ฉันหงุดหงิด

โซเพียร์

ไม่!!

แคสเปอร์

อยากลองดีกับฉันใช่ไหม

แคสเปอร์

ไปจับผู้หญิงคนนั้นมา//สั่งลูกน้อง

ตัวประกอบชาย

ได้ครับนาย

โซเพียร์

แม่คะ!!

โซเพียร์หมายจะวิ่งไปช่วยแม่ของตนเอง

แคสเปอร์

อยู่ดูก่อนสิจะรีบไปไหน

หมับ!

แคสเปอร์

//จับคางให้หันหน้าไปทางแม่ของเธอ

โซเพียร์

อึก..เจ็บ

โซเพียร์เห็นภาพแม่ของตนเองถูกจับเอาไว้

ลลิน

ปล่อยฉันนะ!!

ตัวประกอบชาย

ไม่ได้ครับ ตราบใดที่ไม่มีคำสั่งจากท่านแคสเปอร์ผมจะปล่อยไปไม่ได้

โซเพียร์

แม่คะ!!

โซเพียร์

//พยามดิ้น

ร่างบางพยายามเท่าไรก็สู้แรงร่างหนาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

แคสเปอร์แสยะยิ้มร้ายออกเมื่อคิดแผนออก

แคสเปอร์

ฉันมีข้อเสนอให้เธอ

แคสเปอร์

ข้อแรก ปล่อยให้แม่เธอตาย

แคสเปอร์

ข้อที่สองไปเรียนโรงเรียนที่ฉันปกครองอยู่

แคสเปอร์

เธอจะเลือกอันไหนล่ะ หื้ม

โซเพียร์

//สับสน

ลลิน

แม่ไม่เป็นอะไร เพียร์อย่าเลยนะลูก

ตัวประกอบชาย

ปิดปากผู้หญิงคนนี้เลยไหมครับ

แคสเปอร์

หุบปาก ฉันไม่ได้สั่งให้พูด

เมื่อแคสเปอร์เห็นท่าทางสับสนของเพียร์

ไม่รอช้าพยายามขู่เธอให้เธอจนตรอกเสมือนลูกไก่ในกำมือ

แคสเปอร์

จัดการผู้หญิงคนนั้นได้เลย

ตัวประกอบชาย

ครับนาย

ตัวประกอบชาย

//กำลังจะตีเข้าที่ลลิน

โซเพียร์

หยุดนะ!!

โซเพียร์

ก็ได้ฉันยอมรับข้อเสนอข้อที่สอง

แคสเปอร์

ดี//ยิ้มร้าย

แคสเปอร์

หยุดได้//สั่งลูกน้อง

แคสเปอร์

มาในวันพรุ่งนี้ล่ะ ฉันจะรอเล่นกับเธอยัยลูกกระต่าย

แคสเปอร์

หากไม่มาเธอก็ควรรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

โซเพียร์ได้แต่เงียบนิ่ง

จนแคสเปอร์เดินออกจากร้านและลับสายตาไป

ม่านน้ำตาเริ่มเอ่อล้นออกมา

โซเพียร์

ฮึก..

ลลิน

โซเพียร์//สงสาร

โซเพียร์

ไม่เป็นไรค่ะแม่ หนูไม่เป็นอะไรแน่นอน//ปาดน้ำตา

โซเพียร์

กลับบ้านไปพักกันก่อนดีกว่านะคะ

ติดตามตอนต่อไป

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ