พระชายาผู้อ่อนแอที่เป็นอดีตแม่ทัพที่แข็งแกร่งที่สุด(จีนโบราณ) 4

่

ฮุ่ยเหมย(พี่ฮุ่ยหมิ่น)

//นอน

ตัด

ยามเหม่า (卯：mǎo) คือ 05.00 – 06.59 น.

ฮุ่ยเหมย(พี่ฮุ่ยหมิ่น)

//ตื่น

หวางเจียอิ่ง(น้องหวางลี่โป๋)สาวฮุ่ยเหมย

//เดินเข้ามา

หวางเจียอิ่ง(น้องหวางลี่โป๋)สาวฮุ่ยเหมย

นี่ชุดค่ะคุณหนู

หวางเจียอิ่ง(น้องหวางลี่โป๋)สาวฮุ่ยเหมย

ฮุ่ยเหมย(พี่ฮุ่ยหมิ่น)

ขอบคุณจ้าหวางเจียอิ่ง

ฮุ่ยเหมย(พี่ฮุ่ยหมิ่น)

แล้วหวางลี่โป๋ล่ะ

หวางเจียอิ่ง(น้องหวางลี่โป๋)สาวฮุ่ยเหมย

นางไปซื้อของเจ้าค่ะ

ฮุ่ยเหมย(พี่ฮุ่ยหมิ่น)

//นั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง

หวางเจียอิ่ง(น้องหวางลี่โป๋)สาวฮุ่ยเหมย

//ทำผมให้

ฮุ่ยเหมย(พี่ฮุ่ยหมิ่น)

ขอบใจจ้ะ

ฮุ่ยเหมย(พี่ฮุ่ยหมิ่น)

ไปเอากู่ฉินมาให้ข้า//ยิ้ม(นิ่ง)

หวางเจียอิ่ง(น้องหวางลี่โป๋)สาวฮุ่ยเหมย

เพคะ//เดินออกไป

ผ่านไป 4 เค่อ

หวางเจียอิ่ง(น้องหวางลี่โป๋)สาวฮุ่ยเหมย

กลับมาแล้วเจ้าค่ะ//เดินเข้ามา

หวางเจียอิ่ง(น้องหวางลี่โป๋)สาวฮุ่ยเหมย

ฮุ่ยเหมย(พี่ฮุ่ยหมิ่น)

//ยิ้ม

ฮุ่ยเหมย(พี่ฮุ่ยหมิ่น)

ขอบใจจ๊ะ

ฮุ่ยเหมย(พี่ฮุ่ยหมิ่น)

//เล่น

ตัด

ไปนอนจวน

ฮุ่ยเจียง(แม่ฮุ่ยเหมย ฮุ่ยหมิ่น ฮุ่ยเหอ)

เดินอยู่

ฮุ่ยหวง(พ่อ ฮุ่ยเหมย ฮุ่ยหมิ่น ฮุ่ยเหอ)

//+

???

//+

ฮุ่ยหมิ่น(น้องฮุ่ยเหมย)

//+

ฮุ่ยเหอ(พี่ ฮุ่ยหมิ่น ฮุ่ยเหมย)

//+

ฮุ่ยหมิ่น(น้องฮุ่ยเหมย)

ท่านแม่เพคะ

ฮุ่ยเจียง(แม่ฮุ่ยเหมย ฮุ่ยหมิ่น ฮุ่ยเหอ)

มีอะไรรึฮุ่ยเหมย

ฮุ่ยหมิ่น(น้องฮุ่ยเหมย)

ย่ามใดท่านพี่จะฟื้นเพคะ

ฮุ่ยเจียง(แม่ฮุ่ยเหมย ฮุ่ยหมิ่น ฮุ่ยเหอ)

แม่เองก็ไม่รู้

ฮุ่ยหวง(พ่อ ฮุ่ยเหมย ฮุ่ยหมิ่น ฮุ่ยเหอ)

//คุยกับ???และฮุ่ยเหอ

???

Not support

???

Not support

???

Not support

ฮุ่ยเจียง(แม่ฮุ่ยเหมย ฮุ่ยหมิ่น ฮุ่ยเหอ)

//ตกใจ

ฮุ่ยเหอ(พี่ ฮุ่ยหมิ่น ฮุ่ยเหมย)

//+

ฮุ่ยหมิ่น(น้องฮุ่ยเหมย)

//+

ฮุ่ยหวง(พ่อ ฮุ่ยเหมย ฮุ่ยหมิ่น ฮุ่ยเหอ)

//+

???

//+

หวางลี่โป๋(พี่หวางเจียอิ่ง)สาวฮุ่ยเหมย

//เดินกลับมา

หวางลี่โป๋(พี่หวางเจียอิ่ง)สาวฮุ่ยเหมย

//มองทั้ง 5

หวางลี่โป๋(พี่หวางเจียอิ่ง)สาวฮุ่ยเหมย

มาทำอะไรกันเพค่ะ//นิ่ง

ฮุ่ยน่า(หูฉี่จวน)น้องสาวไม่แท้ของฮุ่ย)

ใครเป็นคนเล่นกู่ฉินเพคะ

ฮุ่ยน่า

ฝ่าเปลวเพลิงสู่สงคราม หาญและองอาจ หมื่นศาสตราไสว เหล่ากองพันกู่ก้องชัย ดุจสายฟ้าฟาดไกล หน้าไม้กลยิงสูง เกียรติศักดิ์ศรีอันเทิดทูน ทิ้งและมุ่งสู่สมรภูมิ หนึ่งสตรีผู้อาจหาญ เช่นธาร ภูผา อดีตยินแว่วเสียงผ้าไหมทอถัก บัดนี้รอนแรมไกลห่าง ค่ำคืนใช่หลับใหล เฝ้าระวังภัย ไม่คิดอดสู ใบหน้าเหน็ดเหนื่อย โฉมอาบธุลีฝุ่น กฎเกณฑ์แผ่นดินนี้ไม่จำนน ออกเพลงกระบี่ สวมเกราะ และมุ่งไปด้วยใจอาจหาญ เดินทางก้าวข้ามหุบเขา ย่ำเท้าลงบนทรายขาว ไร้เงาร่องรอยอาชา มุ่งหน้าสู่รณภูมิ ราตรีเผชิญศัตรู ประจันไม่คิดหวาดกลัว จรดดาบไพรีขึ้นสูง ฝ่าเปลวเพลิงสู่สงคราม หาญและองอาจ หมื่นศาสตราไสว เหล่ากองพันกู่ก้องชัย ดุจสายฟ้าฟาดไกล หน้าไม้กลยิงสูง เกียรติศักดิ์ศรีอันเทิดทูน ทิ้งและมุ่งสู่สมรภูมิ หนึ่งสตรีผู้อาจหาญ เช่นธาร ภูผา ทันทีที่คืนหวน พลันเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิสูงส่ง เชิดชูความอาจหาญ กระนั้นนางไม่อาจรับเอาไว้ กลับคืนยังถิ่นฐาน ทรงหลังอาชา คาดเรือนเกศาแล้วมุ่งไป หยิบจอกสุราพร้อมเอ่ยด้วยอวยชัย แด่เหล่าสหาย เดินทางก้าวข้ามหุบเขา ย่ำเท้าลงบนทรายขาว ไร้เงาร่องรอยอาชา มุ่งหน้าสู่รณภูมิ ราตรีเผชิญศัตรู ประจันไม่คิดหวาดกลัว จรดดาบไพรีขึ้นสูง ฝ่าเปลวเพลิงสู่สงคราม หาญและองอาจ หมื่นศาสตราไสว เหล่ากองพันกู่ก้องชัย ดุจสายฟ้าฟาดไกล หน้าไม้กลยิงสูง เกียรติศักดิ์ศรีอันเทิดทูน ทิ้งและมุ่งสู่สมรภูมิ หนึ่งสตรีผู้อาจหาญ เช่นธาร ภูผา แลไพร่ฟ้าต่างแร้นแค้น ปักษีร่ำโศกา พสุธาแห้งแล้ง ตรวนดินแดนด้วยสงคราม ผืนธงโรยรา ดาบเจ้าถอนปิ่นลง หยิบเกราะรบขึ้นสวมองค์ หัวใจมั่นคง โทสะมอดลง ไม่หวั่นเกรงแม้สิ้นลม มุ่งหน้าไร้กลัว

ต่อ

หวางลี่โป๋(พี่หวางเจียอิ่ง)สาวฮุ่ยเหมย

บอกไม่ได้เพคะ

ตัด

จบ



