เมื่อผมหลุดเข้ามาในนิยายน้ำเน่า
ยาพิษ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
งือ~
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ท่านพี่
เจียงหลาน(พี่รอง)
มีอะไรรึ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ทำไมมันฝึกยากจัง
เจียงหลาน(พี่รอง)
แป๊ปนะเดี๋ยวมา
เจียงหลาน(พี่รอง)
//เดินออกไป
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
เอ้า
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ไปไหนล่ะนั่น
เจียงหลาน(พี่รอง)
//เดินเข้ามา
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
อะไรหรือท่านพี่
เจียงหลาน(พี่รอง)
พอดีพี่ลืมบอกให้กินน่ะ
เจียงหลาน(พี่รอง)
จริงๆก่อนที่ทุกคนจะฝึกวรยุทธ์นี้
เจียงหลาน(พี่รอง)
จะต้องมีร่างกายที่เพรียบพร้อมและแข็งแรง
เจียงหลาน(พี่รอง)
แต่หลี่เนี๋ยน่ะ
เจียงหลาน(พี่รอง)
ร่างการอ่อนแอมาก
เจียงหลาน(พี่รอง)
เอานี่ไปกินซะนะ//ยื่น
เจียงหลาน(พี่รอง)
ยาตัวนี้จะช่วยทำให้ร่างกายฟื้นตัวและแข็งแรงมากขึ้น
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
//มอง
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
(เอ่อนี่มันยาพิษไม่ใช่หรอทำไมเจียงหลานต้องเอามาให้กูกินด้วยอ่ะ)
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
เอ่อท่านพี่
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ท่านลองก่อนกินได้ไหมอ่ะ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ข้ากลัวว่--!
เจียงหลาน(พี่รอง)
//หยิบยาในมือหลี่เนี๋ยไปกิน
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
//ชะงัก
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
//เบิกตาโต
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
นายหญิง!
เจียงหลาน(พี่รอง)
//ล้มลงกับพื้น
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ท่านพี่!
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
(เห็นไหมกูว่าแล้วว่ายาพิษ)
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
(แต่มันไม่แรงมากหรอก)
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
(กินหญ้าวิเศษที่อยู่ในป่าวิญญานก็ได้แล่ว)
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
นัง
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
นังแพศยา
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
แกกล้าทำร้ายคุณหนูของข้ารึ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
หึ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
เห็นอยู่ว่าข้าไม่ได้ทำ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
เจ้าวางยาพิษนาง
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ข้าจะไปทำได้ไง
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ข้าฝึกอยู่เนี่ย
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
แล้วเจ้ารู้ได้ไงว่านั่นคือพิษ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
เจ้ายังจะมาโกหกข้าอีกรึ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
เจ้าคนชั้นต่ำ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
หึ//ยิ้มมุมปาก
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
คนชั้นต่ำ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
เจ้ารึปล่าว
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ที่ชั้นต่ำ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
กล้าดียังไงมาด่าข้า
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ข้าแค่ไม่มีวรยุทธ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
พวกเจ้าก็ดูหมิ่นข้า
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ทำร้ายข้า
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
พอร่างกายข้าอ่อนแอ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
พวกเจ้าก็กะจะฆ่าข้า
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
เหมือนเมื่อกี้ไง
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
เหอะ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
เจ้าคงไม่รู้สินะ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
รู้ไร
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
ว่าเจ้าน่ะลูกใคร
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
อ๋อ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ลูกพ่อแม่
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
ไม่ใช่ๆ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
เจ้าน่ะ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
มันลูกนางโลม
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
แล้ว
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
หึ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
เจ้านี่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
เจ้ารึปล่าว
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ถึงแม้ว่าข้าน่ะ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
จะเป็นลูกนางโลม
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
แต่อีกครึ่ง
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ก็เป็นลูกท่านหลานเสวียนไห่นะ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
ท่านหลานเสวียนไห่รับเจ้ามาเลี้ยงดูก็ดีแค่ไหนและ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
เจ้าหัดเจียมตัวไว้หน่อยเหอะ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
เจ้าลูกนางโลม
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
Ok
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
กูได้ยินคำว่านางโลมบ่อยและ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
//เดินเข้าไปใกล้หมิงๆ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
//โดนตบ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
นี่แก
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
เจ้าลูกนางโลม
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
กล้าทำร้ายข้างั้นรึ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
เจ้าตายแน่
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
หยุด!
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
//ชะงัก
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
//หันไปมองตามเสียง
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
เจ้ากล้าทำอะไรลูกข้ารึ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
ขะ..ข้ามิกล้า//รีบคุกเข่า
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ท่านพ่อ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ข้าคือลูกนางโลมจริงรึเจ้าคะ//บีบน้ำตา
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
นี่
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
ใครเป็นคนบอกเจ้า
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
ว่าเจ้าเป็นลูกนางโลม
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
//ชี้
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
ขะ..ข้า
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
ข้าไม่ได้พูดนะเพคะ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
ข้าไม่ได้พูดจริงๆนะเจ้าคะ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ท่านพ่อ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ข้าเสียใจเหลือเกิน
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ท่านพี่รอง
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
โดนพิษ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ก็เพราะว่าปกป้องข้าไม่ให้โดนพิษ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
//รีบวิ่งไปหาเจียงหลาน
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ท่านพ่อดูสิ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
หมิงๆไปเอายาพิษให้เจียงหลานกะจะให้ข้ากิน
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
แต่เพราะท่านพี่กลัวข้าไม่กิน
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ท่านพี่รองก็เลยกินเข้าไป
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
แล้วก็สลบ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
แล้วอยู่ๆ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
หมิงๆก็มาใส่ร้ายข้า
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
หาว่าข้าทำ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ทั้ง
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ยังว่าข้าว่าเป็นคนชั้นต่ำ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ข้า..ข้า..//บีบน้ำตา+สะอึกสะอื้น
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
เจ้า
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
บังอาจนัก
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
ทหาร
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
จับนางไปโบย100ที
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
ไม่นะเพคะ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
ท่านเสวียนไห่
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
อย่าลงโทษข้านะเพคะ
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
ข้าขอร้อง
หมิงๆ(คนรับใช้ของเจียงหลาน)
ท่านหลาน~
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
งื้อท่านพี่
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ท่านพ่อช่วยท่านพี่รองข้าด้วย
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ท่านพี่รองข้าจะไปเป็นอะไรใช่ไหมเจ้าคะ
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
ไม่หรอก
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
//มองดูในปากของเจียงหลาน
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
นางแค่กินยาพิษที่ไม่ค่อยแรงสักเท่าไหร่
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
กินแค่หญ้าวิเศษในป่าวิญญานก็พอแล้ว
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
งื้ม//ยิ้ม
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
//พยุงเจียงหลานขึ้นเตียง
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
นี่หลี่เนี๋ย
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
เจ้าคะ
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
ระหว่างที่ข้าไม่อยู่
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
เจ้าเป็นไรใช่หรือไม่
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
ไม่มี
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
เจ้าค่ะ//บีบน้ำตา
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
เจ้ามีอพไรก็บอกข้า
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
ข้าเป็นพ่อเจ้านะ
หลานเสวียนไห่(ท่านอ๋องพ่อของทั้ง3คนนี้)
อย่าลืมสิ
หลี่เนี๋ย(นายเอก+ในร่างนิยาย)
เจ้าค่ะ
หลันซี(น้องกลาง)
//แอบดูอยู่
หลันซี(น้องกลาง)
กล้าแย่งท่านพ่อไปจากข้างั้นรึ
หลันซี(น้องกลาง)
วันนี้เจ้าไม่ตายดีแน่หลี่เนี๋ย
Comments