ผมไม่ใช่ แฟนนายหญิงครับ

" พี่แทค่ะ ช่วยเชอรี่ด้วยค่ะ มันทำร้ายเชอรี่ "

"เธอมีสิทธิอะไรมาเรียกชื่อฉันห้วนๆ แล้วอีกอยางฉันก็ช่วยเธอไม่ได้เพราะเธอตบเมียฉันก่อน"

"มะเมียเป็นไปได้ยังไง ก็น้ำแย้งพี่บอลไปจากเชอรี่แล้วนิ"

"ฮึ ตอแหล" ไม่ใช่เสียงฉันนะแต่เป็นเสียงยัยมิ้ว. "พี่ว่าพวกน้องเชอรี่กลับไปก่อนนะครับ"

ฉันนั่งลงบนโชซาแล้วกระดกวิกกี้เข้าปากพี่แทนั่งลงข้างๆฉัน "เหนื่อยไหมแก เดียวฉันพากับ" เหนื่อยสิ "ไม่เป็นไรพิม"

" พี่ทำ ให้เราเหนื่อยไหม"

"ไม่ค่ะ ไม่ใช่ความผิดพี่แท น้ำไม่ถูกกับเชอรี่อยู่แล้ว"

"ครับ" พี่แทเอามือมาลูปผมฉันแล้วหอมแก้น อ้ายเขินอ่ะ

เช้าวันไหม่

อืม ปวดไปทังตัวเลยพี่แทยองไปอดยากมาจากไหนก็ไม่รู้ ปวดไปทั้งตัว ฉันนั่งบิแไปบิดมา อยู่ๆก็มีมือมากอด

"อืม หอมจัง"

วันนี้พี่แทไปทำงาน ฉันเลยขอพี่แทไปหาเพื่อนแต่คำตอบคือไม่ ฉันเลยต้องอ้อน

แล้วมันก็ได้ผม แต่ต้องให้พี่ คิมบอดี้การ์ดเขาไปด้วย ตูต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ก็ดีจะได้ไม่ต้องเสียตังค้าแทกซี่

ตื้ด ตื้ด "ยัยพิม ถึงยังฉันกับพิมมารอแกที่บ้านแกแล้วนะ"

"ค่ะๆ พี่คิมใกล้ถึงยังค่ะ" แต่ใจจริงฉันก็ไม่อยากให้พี่คิมมาเห็นหรอก เดียวไปบอกนายใหญ่เขาอีก

"ครับใกล้แล้ว ข้างหน้าก็ถึงแล้วครับ

แม่จะเมาอีกไหมนะ ฉันอยากให้แม่กลับมาเป็นแม่มะลิคนเดิม คนที่คอยปอปฉันเวลาที่ร้องไห้ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าแม่มะลิที่ใจดีของฉัน จะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้หลังจากที่เสียคุณพ่อไป 'น้ำคิดถึงแม่มะลิคนเดิมจังค่ะ'.

"นายหญิง ร้องไห้ทำไหมครับ ใครทำอะไรนายหญิง"

"ป่าวค่ะน้ำแค่คิดถึงบ้าน ค่ะ"

"ออ ครับ ถึงแล้วครับ" พี่คิมเดินมาเปิดประตูให้ฉัน

ส่วนยัยพิมก็เดินมารับฉันที่หน้าบ้าน

"พี่คิม เข้ามาทานน้ำก่อนค่ะ"

"ครับ"

ฉันเดินจับมือกับพิมเข้ามาในบ้านพร้อมพี่คิมที่เดินตามมาติดๆ พอเข้ามาในบ้าน ภาพที่ฉันเห็นคือ แม่มะลิกำลังจัดโต๊ะอาหารกับยัยพลอย

"อ้าว มาแล้วหรอลูก"

"แม่ค่ะ" ฉันวิ่งเข้ามากอดแม่มะลิแล้วร้องไห้ ตอนนี้ฉันไ่ม่อายใครแล้วแค่ได้แม่มะลิคนเดิมกับมาก็พอล้ว

"ไหน ดูสิคนสวยของแม่ร้องไห้แบบนี้ไม่อายเขาหรอ ค่ะ"

"มาๆพอแล้วค่ะไม่ร้องนะ มาทานข้าวกันก่อน พ่อหนุ่มด้วยนะ". แม่มะลิกอดตอบฉันแล้วหอมแก้วซ้ายขวา แล้วหันไปทางพี่คิมแล้วชวนทานข้าว

ตอนนี้ทุกคนกำลังทานอาหารกันอยู่ แม่ก็ถาเรื่องเรียน กับฉันแล้วเราก็คุยกัน ตอนนี้ในบ้านหลังนี้มีแต่ความสุขเต็มบ้านไปหมด