ในวันนั้น

...สวัสดีครับผม ผมชื่อพายุ อายุ25 สูง178...

...ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแม่ถึงตั้งชื่อนี้ให้ผม ผมถามแม่แล้วแม่บอกว่าตอนที่ลูกเกิดมาตอนนั้นมันมีพายุเข้ามาเเละก็แม่ไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี พอมีพายุแม่ก็ตั้งชื่อลูกว่าพายุจ้ะ ตอนนั้นผมอายุได้6-7ปี ต่อมาแม่ผมได้เสียชีวิตตอนผมอายุ10ปีด้วยอาการป่วยเป็นโรคมะเร็ง...

...พอผมอายุได้13-14ผมได้หาเงินส่งตัวเองเรียนโดยการไปเป็นพนักงานsevenผมทำงานเฉพาะช่วงตอนเย็นเท่านั้น หลังจากตอนเรียนเสร็จนะครับ...

ผมอยากเป็นคนรวยมากๆแต่ทำได้ฝัน เห้อ ผมรู้สึกท้อแท้มากๆ แต่ก็ไม่ยอมเเพ้ ผมโดนพ่อกับพี่ชายทำร้ายจนไม่อยากอยู่กับพ่อแล้วก็พี่แล้วเลยหนีออกจากบ้าน

...ผมมีบาดแผลตั้งแต่เด็กจนโตมามันทำร้ายจิตผมมากๆผมไม่ได้ต้องการใครอีกแล้วนอกจากแม่แต่ก็ไม่ได้...

ผมอยากให้มีคนใจดีกับผมมากหรือผมอาจจะขอมากไปจึงทำให้พระเจ้าลงโทษก็ได้ชีวิตนี้ก็ไม่ได้อยากอยู่หรอก

...แต่เพราะแม่ตั้งหากแม่บอกไว้ว่า"ชีวิตเรามีค่าจงอย่าให้ชีวิตนั้นหายไป"...

...ผมเลยมีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะแม่ผมถึงแม้ว่าผมจะเศร้าเท่าไหนผมก็ไม่ยอมแพ้ที่จะเดินหน้าต่อไป ผมอยากให้ชีวิตนี้สุขสบายถึงแม้จะต้องเสียอะไรไปก็ตามผมก็ไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ถึงแม้จะพูดมาขนาดนี้แลัวคงทำได้คงพูดเพราะไม่มีทางที่ผมจะมีความสุขเลยสักนิดเดียวเพราะพี่ผมชอบมาเดินกวนผมตลอด...

...แม่ผมเปิดเพลงนี้ให้ฟังแม่บอกว่าในตอนที่แม่จากไปแล้วให้ฟังเพลงนี้นะลูก...

...เพลง ลา ลา ลา...

// \=กระทำ ()\=บอกคำแปล ค.น.จ\=คิดในใจ

...พอมีทางไหมที่ฉันจะรั้งให้เธอเปลี่ยนใจ...

...ฉันจะกอด เธอเอาไว้ไม่ปล่อยไป...

...แม้ว่าครั้งนี้ ฉันจะต้องทิ้งทุกๆสิ่งไป ...

...แต่จะขอเก็บรักเธอไว้...

...สุดท้ายฉันคงต้องยอมปล่อย...

...ถ้าเธอนั้นไม่ต้องการ...

...หากฉันนั้นพยายาม...

...ให้เรื่องมันดีกว่านี้...

...วันนี้คงดีกว่านี้...

...ลา ลา ลา...

...ฟังอยู่ไหมฉันแค่ขอเธอกลับมา...

...ฟังอยู่ไหมฉันแค่ขอเธอกลับมา...

...ลา ลา ลา...

...พอมีทางไหมที่ฉันจะรั้งให้เธอเปลี่ยนใจ...

...ฉันจะกอด เธอเอาไว้ไม่ปล่อยไป...

...แม้ว่าครั้งนี้ ฉันจะต้องทิ้งทุกๆสิ่งไป...

...แต่จะขอเก็บรักเธอไว้...

...พอมีทางไหมที่ฉันจะรั้งให้เธอเปลี่ยนใจ...

...ฉันจะกอด เธอเอาไว้ไม่ปล่อยไป...

...แม้ว่าครั้งนี้ ฉันจะต้องทิ้งทุกๆสิ่งไป...

...แต่จะขอเก็บรักเธอไว้...

...พอผมนึกได้ตอนที่ได้ยินเพลงผมก็ร้องให้ออกมาผมยิ้มและร้องให้ออกมาและรู้ตัวอีกทีก็นั่งอยู่บนดาดฟ้าของรร.(โรงเรียน)สะแล้ว ผมทำได้แค่ยิ้มและเดินหน้าต่อไปเท่านั้น...

ในตอนนั้นมีพายุฝนมาผมใส่เสื้อกันฝนเพื่อนออกมาซื้อของพอซื้อของเสร็จกำลังจะกลับบ้าน(อ่อใช่ผมลืมบอกไปว่าตอนนี้ผมอายุ24แล้ว)//ดูเค้กกับของที่อยู่ถุง พรุ่งนี้ก็วันเกิดแล้วเหรอ(ค.น.จ)พอเดินได้ไปไม่นานอยู่ดีๆก็มีคนยิงกัน แต่กระสุนปืนดันมาโดนผมสะได้นะสิ โดนตรงหัวใจผมหัวใจผมโดนลูกกระสุนทะลุได้นะสิ 55555มันเป็นเรื่องตลกมากเลยละ

เเละก่อนที่ผมจะตายผมก็นึกถึงเพลงๆนั้น และก็สิ้นลมหายใจ

ผมมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อดีเจเขากับผมเป็นเพื่อนสนิทกันมากๆเเต่พอเขารู้ว่าผมเสียเขาทำทุกอย่างที่จะให้ฟื้นขึ้นมาแต่ก็ไม่เป็นผลจนเขาฟังเพลง ชื่อเพลงลา ลา ลา เขาบอกว่า"ยังไม่ได้ขอนายเป็นแฟนเลยนายรู้ตัวบางมั้ยว่าฉันแอบชอบนายอยู่นะ

ต่อจากนี้ขอให้เราได้เจอกันอีกในชาติหน้านะพายุ"//ยิ้ม+ร้องให้

...ดีเจ เพื่อนสนิทพายุ อายุ25 สูง183...

...จบแล้ว...

...สั้นมากเลยเลยอ่ะ ไม่รู้ว่าใครจะรอดีเจกับพายุเป็นแฟนกันรึปล่าวน่าา...

...อาจจะมีss.2น่าาารอติดตามชมกันได้เลย...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***