ผมเป็นขอทาน ที่มาของดงจุน

ขออนุญาตเจ้า ของภาพ ไม่มีเจตนาจะทำร้านศิลปินหรือบุคคลอื่นที่นำมาแต่งทุกอย่างเกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น โปรดห้ามมาม่า

มีเนืัอหาค่อนข้างรุนแรง

โปรดใช้จักรยานในการอ่าน

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจิตนาการของโลมาเอง

//.......การกระทำ (....) ความคิด #.....เหตุการณ์ของตัวละครนั้น *.....*โทรศัพท์

#ดงจุน ชีวิตของผมอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เด็ก ผมอยู่ที่นี่ตั้งแต่จำความได้ ผ.อ.ของที่นี่บอกผมว่า แม่ผมเอาผมมาฝากไว้ที่นี่ตั้งแต่ยังเป็นทารก พร้อมกับซองจดหมายมา1ซอง และแม่ผมก็บอกกับผ.อ.ของที่นี่ว่าให้ตั้งชื่อผมว่าดงจุนเพราะมันเป็นชื่อเดียวกับพ่อของผมที่ตายจากไป

#ดงจุน ตั้งแต่ผมอายุ6ขวบผมมักจะโดนแกล้งจนปัจจุบันผมก็ยังคงโดนแกล้งอยู่

#ดงจุน วันนี้ผมครบอายุ15ปีผ.อ.บอกกับผมไว้ว่าถ้าผมอายุ15ปีเมื่อไรจะให้ผมอ่านจดหมายที่แม่ผมทิ้งไว้ให้

ผ.อ.(สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า):ดงจุน

ดงจุน:ครับ//กันไปตอบ

ผ.อ.(สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า):อะนี่จะยื่นซองจดหมาย

ดงจุน:ขอบคุณครับ//ไหว้+รับ

ผ.อ.(สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า): //ยิ้ม+เดินออกไป

ดงจุน://เปิดอ่าน

เนื้อหามีดังนี้

" ดงจุนลูกแม่ แม่ขอโทษที่ทิ้งลูกไว้ที่นี่ แม่ไม่มีทางเลือก ก่อนพ่อของลูกจะเสียพ่อของลูกได้สร้างหนี้สินไว้มาดมาย มากจนทั้งชาติเราก็ไม่สามารถมาคืนได้ พ่อของลูกเป็นคนติดพนันแล้วครั้งนี้พ่อของลูกก็แพ้อีกทำให้ไม่มีเวินพอที่จะจ่ายหนี้เราจึงจะเป็นที่จะต้องขายบ้านทิ้ง แล้วหนีไปอยู่ที่อื่น พ่อของลูกเครียดมากจึงได้ ผูกคอตายในที่ทำงานตอนนั้นอม่ตั้งท้องลูกได้7เดือนแล้ว การตายของพ่อทำให้แม่เสียใจและเครีนดหนัดจึงทำให้คลอดก่อนกำหนด แม่จำเป็นที่จะต้องพาหนูมาไว้ที่นี่ เพราะหากลูกยังอยู่กับแม่ลูกจะเป็นอันตราย มันอาจจะขายลูกก็ได้ ลูกเข้าใจแม่ด้วยนะ ถ้าแม่มีทุกอย่างครบพร้อมเมื่อไรแม่จะกลับไปหาลูก แม่ สัญญา แม่รักลูกนะ 'จากแม่แก้ว' "

ขอขัดสักครู่🙏 พ่อดงจุนเป็นคนเกาหลีนะคะ

ต่อ

ดงจุน://น้ำตาไหล

#ดงจุน ตั้งแต่เกิดผมไม่เคยร้องไห้ต่อให้เพื่อนแกล้งยังไงผมก็ไม่ร้องถ้าเป็นเรื่องที่น่าเศร้าจิงๆผมก็จะแค่น้ำตาไหลเท่านั้น

มาร์ค(เด็กกำพร้า+หัวโจก):เห้ยๆอ่านไรว้าา//แย่ง

ดงจุน: เห้ย!! เอามานะ//เดินไปแย่ง

มาร์ค(เด็กกำพร้า+หัวโจก):ไม่เว้ย//วิ่งหนี

ดงจุน:เอามา

มาร์ค(เด็กกำพร้า+หัวโจก):มาเอาดิ//หยุดวิ่งฉีกกระดาษเป็น8ส่วน

ดงจุน:เห้ย//พบักมาร์ค

มาร์ค(เด็กกำพร้า+หัวโจก):อ๊ะ//ล้ม+หัวกระแทกเหลี่ยมโต๊ะ

มาร์ค(เด็กกำพร้า+หัวโจก):ฮือออออ//ร้องไห้+หัวแตก

ดงจุน://อึ้ง+วิ่งไปเก็บเศษกระดาษ

ดงจุน://วิ่งออกนอกสถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้า

#ดงจุน ผมไม่รู้หรอกว่าผมทำอะไรลงไปแต่เขาเข้ามาทำผมก่อนเมื่อก่อนผมยอมแต่ปัจจุบันผมไม่ยอมเพราะสิ่งนี้คือสิ่งสุดท้ายที่แม่ผมให้ไว้

#ดงจุน ผมวิ่งออกมาเข้าไปในป่าผมวิ่งนานมากๆจนมันทะลุไปยังถนนใหญ่

#ดงจุน นี่คือครั้งแรกที่ผมได้เห็นคนมากมายขนาดนี้

#ดงจุน ผมหยิบซองจดหมายนั่นคือมา

ตุบ

#ดงจุน จู่ๆก็มีสิ่งของบางอย่างหล่นลงมากจากซองจดหมาย

ขอขัดสักครู่🙏 คือตอนที่มาร์คได้ฉีกจดหมายมันคือกระดาษที่เขียนนะคะแต่ซองนั้นไม่ได้ฉีกเพราะดงจุนเก็บเอาไว้ในกระเป๋ากางเกงทำให้มาร์คหยิบไปได้แค่จดหมายที่แม่แก้ว(แม่ ดงจุน)เขียนค่ะ

ต่อ

#ดงจุน มันเป็นกล่องเล็กๆสีขาวผมหยิบจึ้นมาแล้วเปิดขึ้น

#ดงจุน ในกล่องมีสร้อยคออยู่2เส้นมันมีปุ่มอยู่ด้านล่างผมลองเปิดดูปรากฏว่าเป็นรูปของพ่อแม่ผมเองผมดีใจจนน้ำตาไหล มีจดหมายแนมมาในกล่องมันเขียนว่า " นี่คือของขวัญของแม่ แม่ให้ไว้สองเส้นอีกเส้นนึงลูกใส่ส่วนอีกเส้นเอาไว้ให้คนรักลูกนะ☺ จากแม่ "

#ดงจุน ผมจะเก็บของเช้นนี้ไว้อย่างดี

ดงจุน://ใส่สร้อยคอ

#ดงจุน ผมคงต้องเป็นขอทานสินะ

ดงจุน://เดินหาแก้ว

ดงจุน://หยิบแก้วมาจากกองขยะ

ดงจุน://เดินขึ้นไปบนสะพาน

ดงจุน://เดินมาถึงกลางสะพาน

ดงจุน://นั่ง+วางไว้ข้างหน้า

#ดงจุน ผมรู้สึกอายนิดๆแต่อีกไม่นานผมก็น่าจะชินไปเอง

เวลาผ่านไป3ปี