What Happened With My Heart
คิเรน3ขวบ
จริงดังคำกล่าวที่ว่าความรักมักจะมาแบบที่เราไม่ตั้งใจและพอรู้ตัวอีกทีก็ตกหลุมพรางให้กับเจ้าความรักให้แล้ว
หลังจากเหตุการ์ณวันนั้น บรรยากาศรอบตัวเหมือนจะค่อยๆเปลี่ยนแปลงไป จากคนแปลกหน้าเริ่มกลายเป็นคนคุ้นหน้า จากคนชิงชังก็กลายเป็นชื่นชอบ นี่ซินะ!!ที่เขาว่าอย่าตัดสินคนเฉพาะแรกเห็น
นีโช(เพื่อนนายเอก)
ไปส่งงาน
คิเรน(พระเอก)
คืนนี้จะไปมั้ย
นีโช(เพื่อนนายเอก)
งานจบรุ่นพี่อ่ะหรอ ไปแหละ
นีโช(เพื่อนนายเอก)
(─.─||）
นีโช(เพื่อนนายเอก)
งั้นมึงก็ช่วยระบุชื่อด้วยเวลาจะพูดอะไรอ่ะ
นีโช(เพื่อนนายเอก)
ก็คงไปแหละงานจบทั้งทีเห็นบอกพี่ไรล์ชวนตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วแล้วนี่
นีโช(เพื่อนนายเอก)
มึงกินไรยังไปหาอะไรกินป่ะ
นีโช(เพื่อนนายเอก)
อะไรของมันวะ
บูม(นายเอก)
ไอ่เรน!!มาส่งงานหรอ มึงรีบเข้าไปเลย ครูกำลังจะออกไปกินข้าว
บูม(นายเอก)
อ้าว!!มึงหิว มึงก็ไปกินข้าวดิมาทำไมที่นี่
บูม(นายเอก)
อ๋อ ที่มึงขึ้นมาที่นี่เพื่อมาชวนกูไปกินข้าวว่างั้น
บูม(นายเอก)
แล้วก็ไม่ชวนชวนไอ่โชล่ะ เดี๋ยวกระเพาะน้อยของเรนๆ ก็ร้องไห้เอาหรอก
บูม(นายเอก)
นั่นไงไอ้โช เรื่องกินเนี่ยยกนิ้วให้เลยจริงๆ
คิเรน(พระเอก)
เหมือนเดิมนะ เดี๋ยวซื้อน้ำมาให้
_________________________
บูม(นายเอก)
เออ!! เกี๊ยว2ชุด แล้วก็โจ๊กชุดนึ่งนะคับ
ตัวเสริม
เกี๊ยว 2 ชุดและโจ๊ก1ชุดเรียบร้อยแล้วค่ะ
บูม(นายเอก)
อ๊าาาาน่ากินจังเลยย
บูม(นายเอก)
นี่ของมึงไอ่เรน
คิเรน(พระเอก)
มีน้ำแร่แบบใหม่มา สีชมพูลองหน่อยแล้วกัน
บูม(นายเอก)
ว้าว!!ไหนขอลองหน่อยสิ
บูม(นายเอก)
อ๊าาาาาา...ต่างกันจริงแต่ขวดสีฟ้าโอเคกว่านะ รสนี้น่าจะสำหรับผู้หญิงมากกว่า
บูม(นายเอก)
ไม่ต้อง เปลืองง
นีโช(เพื่อนนายเอก)
นี่พวกมึงยังเห็นหัวกูอยู่ป่ะ
บูม(นายเอก)
ก็เห็นไงเลยมานั่งด้วย ทำไมหรือมึงไม่อยากให้พวกกูนั่ง
นีโช(เพื่อนนายเอก)
แหมเอาซะกู งง เลยนะ นี่ถ้าไม่ติดว่าพวกมึงเป็นผู้ชายกันทั้งคู่นะ กูคงคิดว่าพวกมึงแอบคบกันอยู่นะเนี่ย
บูม(นายเอก)
แอบมานั่งกินข้าวคนเดียวทำเป็นงอนพวกกูอีก
นีโช(เพื่อนนายเอก)
ว่าแต่...มึงหิวแล้วหรอไอ่คิเรน
คิเรน(พระเอก)
อืมมมกินด้วยกันมั้ย
นีโช(เพื่อนนายเอก)
มึงดูปากกูนะ กูรรร อิ่มมม
นีโช(เพื่อนนายเอก)
แล้วตกลงคืนนี้เขาให้แต่งทีมอะไรวะ
บูม(นายเอก)
งานเลี้ยงจบนะเว้ยไม่ทีมนักเรียนก็ต้องทีมสูทแหละมึง
นีโช(เพื่อนนายเอก)
แต่เห็นพี่เขาบอกว่าใส่สบายสบายนี่หว่า
บูม(นายเอก)
ไอ้เรนพี่ไรล์ไม่ได้บอกอะไรมึงหรอ
คิเรน(พระเอก)
ไม่ใช่นักเรียนและสูท
นีโช(เพื่อนนายเอก)
แล้วให้ใส่รัยแว้
บูม(นายเอก)
ก็เสื้ออะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ชุดนักเรียนและชุดสูท
บูม(นายเอก)
ไอ่เรนปากมึงเลอะ
นีโช(เพื่อนนายเอก)
มึงกี่ขวบแล้วคิเรน กูว่ากูชอบมึงตอนมาใหม่ๆมากกว่าว่ะ
คิเรน(พระเอก)
กูไม่ได้ชอบมึง
นีโช(เพื่อนนายเอก)
หึเถียงทุกคำ เออ!!!กูก็ไม่ได้ชอบมึง
บูม(นายเอก)
สายแล้วสายแล้วววว
นีโช(เพื่อนนายเอก)
บูมอยู่ไหน
บูม(นายเอก)
กูอยู่หน้าโรงแรมแล้ว
นีโช(เพื่อนนายเอก)
งานเริ่มแล้วนะมึง
บูม(นายเอก)
มึงลงมารับกูหน่อย กูไม่รู้ทางเข้างาน
นีโช(เพื่อนนายเอก)
เออ!!รอกูข้างล่างนั่นแหละเดี๋ยวกูไปรับมึงเอง
บูม(นายเอก)
ขอโทษคับ คุณยายเจ็บตรงไหนหรือเปล่าคับ
ตัวเสริม
ยายไม่เป็นไรพ่อหนุ่มยายหิวเหลือเกินพ่อหนุ่มพอจะมีอะไรให้ยายกินไหม
บูม(นายเอก)
เออ!!งั้นคุณยายรอผมที่นี่แป๊บนึงนะครับ ออนี่น้ำผมยังไม่ได้ดื่มคับ ดื่มน้ำก่อนนะครับเดี๋ยวผมมา
บูม(นายเอก)
ยายทานได้มั้ยคับ มันเหลือแต่เกี๊ยวอ่ะ
ตัวเสริม
โอ!!ยายทานได้หมดแหละ ขอบใจนะพ่อหนุ่ม
นีโช(เพื่อนนายเอก)
ไอ่บูม มาได้แล้ว
บูม(นายเอก)
ยายผมต้องไปแล้วนะครับ ดูแลตัวเองด้วยนะครับ
ตัวเสริม
เดี๋ยวก่อนพ่อหนูใส่กำไรนี้ไว้นะ ใส่ไว้กับตัวตลอดมันจะคุ้มครองพ่อหนุ่มนะ ถือว่าเป็นการตอบแทนจากยาย
บูม(นายเอก)
เออ!!ไม่เป็นไรคับคือ...
นีโช(เพื่อนนายเอก)
ไอ้บูมเร็วๆ
บูม(นายเอก)
งั้นขอบคุณนะครับยายผมไปแล้วนะครับ
นีโช(เพื่อนนายเอก)
มึงใส่ชุดอะไรของมึงเนี่ย
บูม(นายเอก)
อย่าบอกนะว่าเขาให้ใส่เสื้อนักเรียนมาอ่ะ
นีโช(เพื่อนนายเอก)
เออน่ะสิเขาแจ้งไปใน LINE กลุ่มอ่ะ มึงเคยเปิดอ่านไลน์ป่ะ
บูม(นายเอก)
กูว่ากูกลับดีกว่า ไม่มีกูคนเดียวคงไม่เป็นไรหรอก
นีโช(เพื่อนนายเอก)
เชี่ยยยมึงกูไม่มีเพื่อน
นีโช(เพื่อนนายเอก)
มึงอย่าลืมว่าพ่อไอ้คิเรนเป็นประธานเปิดงานในครั้งนี้ มันคงจะมีเวลาอยู่เป็นเพื่อนกูหรอก
บูม(นายเอก)
ไม่รู้แหละมึงกูใส่ชุดแบบนี้เหมือนกูไม่ให้เกียรติเจ้าของงานว่ะ
นีโช(เพื่อนนายเอก)
ยกเกียรติมาเลยนะมึง ปกติมึงมีด้วยหรอ
บูม(นายเอก)
เออไม่อยู่ละกูกลับก่อนล่ะ
นีโช(เพื่อนนายเอก)
เออๆ เจอกันจันทร์หน้า
ตัวเสริม
ขอเชิญประธานในพิธีกล่าวอะไรเล็กๆน้อยๆให้กับศิษย์ของเราหน่อยนะค่ะ
พ่อพระเอก
ไม่พูดอะไรมาก เดี๋ยวหิวกันนะครับก็อย่างที่เคยบอกไปแล้วว่าหลังจากที่จบไปก็อยากให้ใช้ความรู้ความสามารถที่ได้จากโรงเรียนนำไปใช้ในชีวิตประจำวันหรือใช้ในอนาคตข้างหน้าให้เกิดประโยชน์
พ่อพระเอก
ลูกชายคนเดียวของผมก็จบปีนี้เหมือนกัน ผมรู้สึกภูมิใจในตัวเขามาก เช่นเดียวกับที่ผมภูมิใจในตัวลูกศิษย์ทุกคนเพราะฉะนั้นฝันให้ไกลไปให้ถึงทำวันนี้ให้ดีที่สุด
ตัวเสริม
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ส่งมอบให้ลูกศิษย์นะคะ
ตัวเสริม
ลำดับต่อไป.......
บูม(นายเอก)
นั่งฝั่งหน้าต่างน่าจะ OK กว่า
บูม(นายเอก)
ไอ่เรน..ไม่อยู่จนจบงานล่ะ
คิเรน(พระเอก)
แป๊บ...เงียบก่อน
บูม(นายเอก)
มึงเป็นอะไรเนี่ย
บูม(นายเอก)
มึงไม่บอกแล้วกูจะรู้มั้ยว่ามึงเป็นอะไร
นายเอกเสียบหูฟังให้พระเอก
บูม(นายเอก)
ฟังแล้วจะได้รู้สึกดีขึ้น
wherever you go wherever you do I will be right here waiting for you🎼🎼
บูม(นายเอก)
เฮ้ยย!!ไอ่เรน มึงเป็นไรเนี่ย
บูม(นายเอก)
หลับจริงหรอเนี่ย
บูม(นายเอก)
เวลามึงหลับก็ดีไปแบบนึ่ง แต่ชอบตอนตื่นมากกว่า
บูม(นายเอก)
อร๊าาาา เงียบชะมัด
_________________________
จบไปแล้วกับอีกตอนนึ่งของนายบูมและคิเรน ฉากนี้เรามาแบบดราม่าเล็กน้อย ยังไงเพื่อนๆชอบหรือไม่ชอบยังไงคอมเม้นต์ติเตือนได้ เราพร้อมปรับปรุงสำหรับตอนใหม่เสมอน๊าาา
Comments