โตเกียว รีเวนเจอร์ส ไม่กล้ายุ่ง

ทาเคมิจิ

ขอโทษนะที่เข้าใจผิด

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

ไม่เป็นไร

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

เราไปโรงเรียนกันเถอะ

ทาเคมิจิ

อืม

ที่โรงเรียน

ทาเคมิจิ

เห้อ.......//ถอนหายใจ

ทาเคมิจิ

(อะไรกันเนี่ยต้องมาโดนลงโทษไม่ให้ทานข้าวอีก)

ทาเคมิจิ

เอ๊ะ....

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

หืม..

ฮินาตะ

หืม...

ทาเคมิจิ

ทำไมพวกเธอถึงกินข้าวกันได้ล่ะ

ฮินาตะ

ก็.....

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

ใช่ฉันบอกให้ฮันนะกับนายทานข้าวเเต่นายไม่ตอบ

ทาเคมิจิ

ว่าเเต่กินข้าวได้เเล้วเหรอ

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

เห้อ....นายนี่ไม่รู้จริงๆหรอ

ทาเคมิจิ

รู้อะไร

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

ก็คนในโรงเรียนไม่มายุ่งกับฉันอยู่เเล้ว คุณครูก็ไม่กล้าเหมือนกัน เเม้เเต่ตำรวจก็ไม่กล้ายุ่ง

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

ถ้าอยากรู้จักฉันมากขึ้นให้ไปหาที่นี่//ยื่นจดหมาย

ซาโนะ มันจิโร่(ไมค์กี้)

ฮินะซากุระล่ะ

ทาเคมิจิ

ใช่

คนที่ไม่มีบทพูด

ดราเคน

......

ฮินาตะ

กลับก่อนเเล้วน่ะ

ทาเคมิจิ

(ลองไปตามจดหมายที่เขียนไว้ก็ได้)

ทาเคมิจิ

นั้นฉันกลับก่อนนะ

ฮินาตะ

อืม

ณ ที่ที่ซากุระอยู่

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

ฉันว่าเเล้วว่านายต้องมา

ทาเคมิจิ

อืม

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

คือว่า

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

พ่อเเม่ฉันเสียตั้งเเต่เด็กเพราะประสบอุบัติเหตุ จึงทำให้เหลือฉันเเค่คนเดียว เเต่ตอนนั้นไมค์กี้อยากมีน้อง ก็เลยลองบอกเเม่ เเม่รักไมค์กี้มากจึงตามใจทุกอย่าง เเม่จึงพาไมค์กี้มาสถานที่รับเลี้ยงเด็ก เพื่อจะได้ให้ไมค์กี้เลือกว่าจะเอาคนไหนไปเป็นน้องสาว-ชาย เเต่ไมค์กี้กับเลือกฉัน เเต่เเม่ของไมค์กี้ไม่ค่อยชอบฉันเท่าไร่ เพราะดวงตาของฉันเหมือนคนโรตจิต เเต่พอได้รับเลี้ยงฉันเเล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป พ่อเเม่ของไมค์กี้ทำร้ายฉัน ตอนที่ไมค์กี้ไม่อยู่ ต่างจากไมค์ที่ดูเเลฉันเป็นอย่างดี

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

เเต่จริงๆเเล้วไมค์กี้ก็รู้เรื่องทุกอย่างดี พอฉันโตมาฉันก็เลือกที่จะฆ่าพ่อเเม่ของไมค์กี้ ฉันดูเเลไมค์กี้มาตลอดถึงจะไม่ชอบไมค์กี้ก็เถอะเเต่ฉันก็รักเค้าเเบบพี่ชาย

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

นี่นายอยู่เเก๊งไหนหรอ

ทาเคมิจิ

อ๋อเเก๊ง

ทาเคมิจิ

เท็นจิกุ

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

งั้นหรอ

อลิซซ่า ซากุระ(น้องสาวไมค์กี้)

เดื๋ยวจะไปเยี่ยมบ่อยๆนะ

ทาเคมิจิ

ได้เเต่อย่าให้เเก๊งฉันรู้ก็พอ