ผมนี่เเหละนางร้ายตัวเเม่ ตอนที่ 5 บุตรีผู้อาภัพ(2)

....

วันเเล้ววันเล่า

มีอา พยายามเข้าหา อลิเซีย อย่างสุดความสามารถเพื่อที่จะให้ อลิเซีย นั้นยอมรับในตัวเธอ

มีอา เคลเลี่ยน

"ท่านพี่ดูนี่สิคะข้าเก็บดอกไม้มาฝากท่านพี่ล่ะ!!"

อลิเซีย เคลเลี่ยน (คนก่อน)

"ข้าไม่ชอบดอกไม้" //ปัดทิ้ง

"วันต่อมา"

มีอา เคลเลี่ยน

"ท่านพี่ข้าอบขนมมาให้ท่านพี่ล่ะ!!"

อลิเซีย เคลเลี่ยน (คนก่อน)

"ข้าเกลียดของหวาน"

"วันต่อมาเเละวันต่อๆมา"

มีอา เคลเลี่ยน

"ท่านพี่ข้-"

อลิเซีย เคลเลี่ยน (คนก่อน)

"ข้าไม่อยากเสวนากับเจ้า"

มันช่างสูญปล่าวเสียจริง

เดิมทีเเล้ว อลิเซีย นั้นเป็นคนที่นิสัยค่อนข้างโหดร้าย

ชอบกดขี่ข่มเหงสาวใช้เป็นว่าเล่น

เลยมีข่าวลือหนาหูออกมาจากคฤหาสน์ดยุคอยู่บ่อยครั้ง

อลิเซีย เคลเลี่ยน (คนก่อน)

"ข้าบอกเเล้วใช่หรือไม่ว่าข้าไม่ชอบปลา!!"

อลิเซีย เคลเลี่ยน (คนก่อน)

"กล้าดียังไงถึงเอาอาหารขยะพันนี้มาให้ข้ากิน!!" //เขวี้ยงจาน

สาวใช้

กรี๊ดดดดดด!!

สาวใช้

"ข-ขอโทษค่ะคุณหนูดิฉันผิดไปเเล้ว" //หวาดกลัว

ถึงเเม้ว่า อลิเซีย เคลเลี่ยน จะมีนิสัยเช่นนั้น

เเต่เธอกลับเป็นถึงคู่หมั้นเป็นขององค์รัชทายาท

"โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน"

ผู้ที่เป็นองค์รัชทายาทเเห่งจักรวรรดิ เรนซิสเลี่ยน

ซึ่งตระกูล เคลเลี่ยน กับราชวงศ์ เรนซิสเลี่ยน

เคยได้ให้คำมั่นสัญญากันมาตั้งเเต่เนิ่นนาน

ว่าจะให้ลูกสาวหรือลูกชายคนใดคนหนึ่งในตระกูลเกี่ยวดองกัน

เพื่อป้องกันการเเบ่งพรรคเเบ่งฝ่ายของพวกขุนนาง

ชินโซ

อืม

ชินโซ

รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ชินโซ

//อ่านต่อ

ด้วยเหตุนี้เอง

ทำให้องค์รัชทายาทจงเกลียดจงชัง อลิเซีย ผู้ที่เป็นคู่หมั้น

ผิดกับ อลิเซีย ที่กลับรักเขาอย่างสุดหัวใจ

อลิเซีย เคลเลี่ยน (คนก่อน)

"โยฮันข้าเอาน้ำผลไม้มาให้น่ะ"

อลิเซีย เคลเลี่ยน (คนก่อน)

"เจ้าดูเหนื่อยๆกับการซ้อมดาบนะ" //เป็นห่วง

อลิเซีย เคลเลี่ยน (คนก่อน)

"มาสิเดี๋ยวข้าเช็ดใ-"

โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน

"อย่ามาถูกตัวข้า!!" //สบัดมือออก

โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน

น่ารังเกียจเสียจริงนางปีศาจ"

อลิเซีย เคลเลี่ยน (คนก่อน)

"ข้าขอโทษ...."

โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน

"จำไว้หากไม่ใช่ว่าเป็นเพราะพันธะสัญญาอะไรนั่น"

โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน

"ข้าจะไม่มีวันเหลียวเเลหญิงขี้โรคอย่างเจ้าเด็ดขาด"

เเม้ว่าองค์รัชทายาทจะว่าร้ายหรือดูถูก อลิเซีย ยังไงก็ตาม

อลิเซีย ก็ยังรักเขาไม่เปลี่ยนเเปลง

อยู่มาวันหนึ่ง

องค์รัชทายาทได้มาพบปะเยี่ยมเยียนยังที่คฤหาสน์ดยุค

เเละเเล้วเขาก็ได้พบกับมีอา

เธอคนนั้นที่ถูก อลิเซีย ผู้เป็นพี่สาวกลั่นเเกล้ง

กำลังนั่งร้องไห้อยู่ท่ามกลางความเงียบงันเเละโดดเดี่ยว

เเต่กลับให้ความรู้สึกที่ที่น่าดึงดูดอย่างเเปลกประหลาด

มีอา เคลเลี่ยน

"ฮึก....ฮือออออ"

โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน

"(นั่นใครกันข้าไม่เคยเจอมาก่อน)"

โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน

"เจ้าเป็นใครกัน"

มีอา เคลเลี่ยน

!!!

มีอา เคลเลี่ยน

//วิ่งหนีไป

โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน

"ด-เดี๋ยวสิ!!"

โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน

"(นางยังไม่ตอบข้าเลย)"

องค์รัชยาทเริ่มสนอกสนใจในตัวเธอมากขึ้นเรื่อยๆ

โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน

(ทำไมนางถึงกวนใจเราได้ถึงขนาดนี้)

จนได้รู้ว่าเธอก็คือน้องสาวบุญธรรมของคู่หมั้นตน

หากเเต่ว่า

อลิเซีย เคลเลี่ยน (คนก่อน)

"นางคือน้องสาวบุญธรรมของข้า"

โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน

"งั้นหรอ"

อลิเซีย เคลเลี่ยน (คนก่อน)

"ท่านไม่ต้องไปใส่ใจนางมากนัก"

อลิเซีย เคลเลี่ยน (คนก่อน)

"นางก็เเค่สามัญชนที่ท่านพ่อเก็บมาข้างทาง"

โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน

"อืม..." //มองไปที่มีอาที่อยู่กับเหล่าสาวใช้

มีอา เคลเลี่ยน

"มานี่สิเดี๋ยวข้าช่วยยกของนะ" //ยิ้มเเย้ม

โยฮันเนส เรนซิสเลี่ยน

"(นางช่างดูน่ารักเสียจริง)" //ยิ้ม

สุดท้ายเขาไม่อาจจะละสายตาไปจากเธอคนนั้นได้เลย

-โปรดติดตามตอนต่อไป-