"........ลูเซียน ขึ้นเสียงใส่พ่อแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ จนถึงตอนแล้วก็ยังไม่ยอมเรียกว่าพ่อเลยหรอ อ่าา จริงสิ คนที่นอนกับชายอื่นไปทั่ว คงไม่มีใครอยากจะนับเป็นพ่อหรอกเนอะ"
ท่านดยุกที่ไม่ถูกรักพูดตัดพ้อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือกับลูกชายคนโตของเขา
"..................เลิกพูดเถอะครับ เหลือเวลาไม่มากแล้ว วันนี้ท่านต้องไปพบดยุคเลออสนะครับ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว"
"ลูเซียน ช่วยประคองพ่อหน่อยสิ สงสัยเมื่อคืนจะหนักไปหน่อย รู้สึกเหมือนจะเอวเคล็ดเลย"
ท่านดยุกที่เหมือนจะรู้สึกผิดช้อนตาที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำสีใสเงยหน้าขึ้นมองลูกชาย ขอร้องให้ชายหนุ่มช่วยประคองเขาสักนิด
เท้าเรียวของชายหนุ่มก้าวเข้าประชิดตัวผู้เป็นพ่อ ลำแขนแกร่งช้อนตัวท่านดยุคขึ้นให้อยู่ในท่าเจ้าหญิงอย่างง่ายดาย
ลูซิเฟอร์......เพียงแค่การจากไปของผู้หญิงคนหนึ่ง ก็ทำให้ท่านแหลกสหลายได้ถึงเพียงนี้ เหตุใดท่านช่าง.......
ห้องอาบน้ำ
"เฮือก! อึกก! ดะ เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน ละ ลูกเซียนน อ๊ะ! ถ้าทำลึกขนาดนั้น"
"ถ้ามัวแต่พูดสิครับ กางขาออกอีกหน่อย ข้าจะได้ทำความสะอาดข้างในได้ง่ายๆ หน่อย"
"อื้ออ ยะ อย่าโดนตรงนั้นนะ!"
นิ้วเรียวยาวของลอร์ดลูเซียนขยับอยู่ภายในรูร้อน น้ำขุ่นหนืดเยิ้มออกมาจากทางสวาทสีสวย ไหลย้อยลงมาตามร่องของนิ้วเรียวที่เข้าไปขยายช่องคับออก
สายตาของลูเซียนที่จ้องมองมาที่เรามัน.......กำลังทำให้เรา รู้สึกแปลกๆ อึ่ก ไม่ได้นะ ถ้ายังจ้องกันซะขนาดนั้น เดี๋ยวเราก็แข็งขึ้นมาหรอก อดทนเข้าไว้ เราจะมาแข็งเพราะลูกชายไม่ได้นะ ไม่อย่างนั้นต้องถูกเกลียดมากกว่าเดิมแน่.........
"..........อะไรกันครับ ที่ทำไปเมื่อคืนยังไม่พอใจอีกหรอครับ ถึงได้พยยามยั่วยวนลูกชายตัวเองแบบนี้"
"เฮือก! มะ ไม่ใช่แบบนั้นนะ! ลูก ลูกออกไปได้แล้ว เดี๋ยวพ่ออาบน้ำเอง"
แขนเรียวของท่านดยุคผลักลูกชายคนโตของเขาออกอย่างแรงเมื่อถูกเห็นเจ้าโลกที่เริ่มแข็งตัว จนชายหนุ่มล้มก้นจ้ำเบ้าลงบนพื้นห้องน้ำ
นัยน์ตาขงลอร์ดลูกเซียนฉายความโกรธเกรี้ยวขึ้มมาทันใด ร่างแกร่งลุกขึ้นพรวด มือหนาเข้าจับพันธนาการแขนทั้งสองข้างของผู้อาวุโสกว่า ท่านดยุคถูกใบหน้าที่ถอดแบบมาจากตนเองโน้มเข้าใกล้ ทั้งๆ ที่เขาไม่ควรจะรู้สึกอะไร แต่ดวงหน้านั้นกลับทำให้หัวใจของเขาทำงานหนักขึ้น คนบาปอย่างดยุคลูซิเฟอร์ก็อดไม่ได้ที่จะเผลอคาดหวังกับสถานะการณ์ล่อแหลมเช่นนี้
"จิ๊! เรียกตัวเองว่าพ่อทั้งๆ ที่ทำหน้าต้องการแบบนี้น่ะหรอครับ ใครมาเห็นคงคิดว่าท่านดยุคกำลังล่อลวงลูกชายตัวเองอยู่แน่ๆ ........หรือผมควรตอบรับคำเชิญชวนนี้ดีล่ะ?"
คำพูดของชายหนุ่มทำให้ท่านดยุพลันได้สติ
"อะ อลัน! อลันนายมาช่วยฉันอาบน้ำหน่อย! ลูเซียน พ่อไม่รบกวนแล้ว ลูกออกไปเถอะ"
แอ๊ดด ประตูไม้บานสวยได้ถูกเปิดออก ชายหนุ่มผิวสีนัยน์ตาสีฟ้าสาวเท้าเข้ามาตามคำสั่งของผู้เป็นนาย
"ท่านลูเซียน กระผมจะเป็นคนดูแลท่านดยุคเองครับ"
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
...⁽⁽ଘ( ˊᵕˋ )ଓ⁾⁾...
...😈...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments