ลูกศิษย์อย่างข้าขอรักท่านอาจารย์ได้ไหม
ตอนที่ 2 การสถิตร่าง
หมิงฟาน
ท่านอาจารย์ ข้ามาแล้วขอรับ
หมิงฟาน
เจ้าเป็นใคร ทำไมเจ้าไปนั่งอยู่ข้างอาจารย์ข้า
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
สวัสดีขอรับข้า ชื่อลั่วปิงเหอ
หมิงฟาน
เจ้าลงมาจากเตียงอาจารย์เดี๋ยวนี้//พูดด้วยความโกรธ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ไม่เป็นไรข้าให้เขาขึ้นมาเอง
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
//ยิ้ม
หมิงฟาน
อาจารย์ข้าพึ่งกลับมาจากการไปปราบมารมา
หมิงฟาน
ไม่ทราบว่าอาการท่านเป็นอย่างไรบ้างขอรับ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ข้า ไม่เป็นไร
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้าละ ราบรื่นดีหรือไม่
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้ามีเรื่องอะไรจะพูดอีกหรือไม่
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
งั้นเจ้าก็ออกไปก่อนเถอะ
หมิงฟาน
ขอรับ //มองลั่วปิงเหอด้วยความไม่พอใจ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ซือจุนขอรับ//ทำหน้าตาอ้อน
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้าทำหน้าตาแบบนั้นทำไม
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ในเมื่อเขาไปแล้วมาต่อเรื่องของเราต่อเถอะ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ยังไม่จำเป็น แค่วันละครั้งก็พอ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข...ขอรับ//น้อยใจ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้าออกไปได้แล้ว
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข...ขอรับ
ในขณะนั้นหลิ่งชิงเกอก็เข้ามา
หลิ่วชิงเกอ
นี่ ศิษย์ผู้นั้นของเจ้าทำไม ทำหน้าน้อยใจอย่างนั้นเล่า
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เฮ้อ ข้าแค่ให้เขาเติมพลังหยางให้แก่..ข้าเท่านั้น
หลิ่วชิงเกอ
เจ้าให้ศิษย์ผู้เติมพลังหยางให้แก่เจ้า
หลิ่วชิงเกอ
ทำไมถึงเลือกเขาผู้นั้น
หลิ่วชิงเกอ
ทำไมถึงไม่ให้ข้าช่วย...//น้อยใจ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
เจ้าเป็นศิษย์น้องข้า ข้าจะให้เจ้าทำแบบนั้นได้เช่นไร
หลิ่วชิงเกอ
ข..ข้า..ไม่อยากเป็นศิษย์น้องเจ้าสักหน่อย //คิดในใจ
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
แล้วเจ้าเข้ามามีอะไรหรือ
หลิ่วชิงเกอ
พอดีว่า เขาขุนหลุนจะจัดงานเทศการล่าภูตผี เจ้าจะเข้าร่วมหรือไม่
เสิ่นชิงชิว (นายเอก)
ข้า..แน่นอนว่าต้องไป
หลิ่วชิงเกอ
งั้นก็ดีข้าจะไปกับเจ้า
ขณะนั้นลั่วปิงเหอกำลังทางป่า
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ท่านเป็นใคร มีอะไรกับข้า
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
หึ...ไม่คิดว่าเจ้าจะรับรู้ถึงข้าได้
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
ในตัวเจ้าคงมีอะไรพิเศษสินะ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
คารวะท่านผู้อาวุโส ไม่ทราบว่าท่านมีอะไรกับข้าหรือ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
พ่อเจ้าเป็นใคร..
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้าไม่มีพ่อ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
เจ้ายังไม่รู้สินะว่าเจ้าเป็นบุตรชายของใคร
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ผู้อาวุโสรู้หรือ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
พ่อเจ้าเป็นเจ้าสำนักเผ่ามาร
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
หึ..ท่านอย่ามาหลอกข้าเพื่อให้ข้าตายใจเลย
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้ารู้ว่าท่านต้องการอะไรจากข้า
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
เจ้า!! เจ้ารู้รึ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ท่านอายุปานนี้แล้ว คงต้องหาร่างสถิตใหม่ใช่หรือไม่ละขอรับ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
เจ้านี่มันฉลาดจริงๆ//คิดในใจ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
ใช่แล้ว ข้าต้องหาร่างสถิตใหม่
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
แล้วท่านมาหาข้าทำไม
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
ร่างเจ้าเหมาะพอดี เจ้าสามารถขออะไรจากข้าก็ได้ถ้าเจ้าให้ข้าสถิต
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
อะไรก็ได้อย่างนั้นหรือ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
เจ้าต้องการอะไร
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ท่านจะทำตามความปรารถนาข้าจริงหรือ
ผู้อาวุโสเผ่ามาร
ข้าจะโกหกเจ้าทำไม
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้าต้องการแข๊งแกร่งขึ้น
ขณะนั้นผู้อาวุโสเผ่ามารจึงทำการสถิตร่างลั่วปิงเหอ
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
อ๊ากกก..มันช่างเจ็บเหลือเกินน
เสียงหายใจทอดๆรั่วเป็นจังหวะจาก ลั่วปิงเหอ มันทำให้รู้สึกเจ็บเหลือเกิน
ขณะนั้นร่างกายลั่วปิงเหอเริ่มเปลี่ยนแปลง
ลั่วปิงเหอ (พระเอก)
ข้ารู้สึกถึงพลัง
Comments