ปิ่นรักข้ามภพ ภพนี้ที่ไม่มีคุณ

บุษราคัม

คิดถึงเหลือเกิน คิดถึงเหลือเกิน....นานเท่าไหร่แล้วที่เราต้องอยุ่ตรงนี้ ภพนี้ คนเดียว...

ตัดภาพ..มาปัจจุบัน

พิพิธภัณฑ์โบราณสถาน สวนหลวง

นุชนาถ

พี่LOVEคะ....นาถร้อนแล้วค่ะ พี่LOVEเดินวนไปวนมา พี่เดินหาอะไรรึปล่าวค่ะ

เทพรักษ์

หื่ม ! ทำไมนาถถึงพูดว่า พี่ ! หาของอยู่คะ

นุชนาถ

พี่LOVE พี่เดินดูนั่นดูนี่วนแล้ววนอีก บางทีนาถเห็นพี่หันไปหันมา ดูๆแล้วเหมือนพี่ได้ยินว่าใครเรียกรึปล่าวค่ะ

เทพรักษ์

( คิดในใจ ) นั่นซิ ! เราใครเรียกเรา ...... เราหาอะไรเหรอ เราหาอะไร เราหามานานแล้ว นานมาก แต่ !!! เราหาเหรอ หาอะไร

นุชนาถ

พี่LOVE พี่LOVE คะ พี่คะ !!!

นุชนาถ

วันนี้พี่เป็นอะไรคะ นาถไม่HAPPYค่ะ เราไปจากตรงนี้ได้แล้วมั้ยคะ แล้วอีกอย่างนาถหิวและที่สำคัญนาถเมื่อยขาไปหมดแล้ว

นาถฉุดแขนเทพรักษ์ เดินออกจากอาคารแสดงวัตถุโบราณอีกห้องไปอีกห้องอย่างขัดใจ...แต่อยู่ๆ เทพรักษ์ก็หยุดชงักอย่างกระทันหัน

เทพรักษ์

เดี๋ยวนะคะ นาถ...

เทพรักษ์แกะมือนุชนาถออกและก้าวเท้าเดินไปหยุดอยู่ตรงตู้กระจกหกเหลี่ยม กระจกสีแดงอ่อนๆ มองผ่านเข้าไป ... สายตาเทพรักษ์ก็ปริ่มๆ น้ำตาเอ่อๆมาจากข้างใน

เทพรักษ์

นี่อะไรนะ ... ทำไม เรา...รู้สึกโหยหา นี่คืออะไร

นุชนาถ

พี่LOVE ! นี่มันเกิดอะไรขึ้นละคะ...พี่มาจ้องปิ่นปักผมเก่าๆทำไมค่ะ สีสันก็ออกจากน่ากลัว ...

นุชนาถ

เพชรก็ไม่ใช่ สีแดงเชีย !

เทพรักษ์

เค้าเรียก บุษราคัม ... น้องนาถ

บุษราคัม

ท่านเทพรักษ์ .... เป็นท่าน เป็นท่าน ( ร้องไห้ )

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี