บทที่ 8 ภาพ

หนังสือถูกแกะออกจากห่อแล้ว ลีน่าเหลือบไปเห็นกระดาษสีน้ำตาลที่ถูกวางอยู่เก้าอี้ตรงกลางร้านหนังสือเธอหันหลังให้กับประตูที่ถูกเปิดอยู่สายลมในยามค่ำคืนพัดผ่านผิวกายของลีน่าอย่างแผ่วเบา จดหมายล่วงหล่นลงมาจากชั้นบนของร้านหนังสือลีน่าเงยหน้ามองดูเห็นเพียงเงามืดๆ กับแววตาคมกริบที่ดูโหดร้ายและน่าพิศวงที่แอบอยู่ที่เสาตรงนั้นลีน่าเดินไปหยิบจดหมายนั้นขึ้นมาเปิดอ่านแต่ก็ไม่มีอะไรในจดหมายไม่มีแม้แต่ตัวอักษรใดๆ

“จดหมายนี้ไม่มีแม้แต่ตัวหนังสือ” ลีน่าพูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจแต่เธอก็หันมาสนใจหนังสือเล่มนั้นปกหนังสือตรงหน้าเธอเป็นปกกระดาษสีนินเขียวเงินเหมือนใบหลิว ขอบเป็นรอยเล็กน้อยดูไม่เก่านักหน้าหนังสือขาวจนเห็นตัวอักษรสีดำได้ชัดเจนแถบริบบิ้นสีแดงแคบๆ สำหรับคั้นหนังสือที่ถูกสอดไว้ที่หน้ากระดาษลีน่าเปิดอ่านหนังสือ หน้าทางขวามีรูปของเด็กผู้หญิงคนนึงที่แต่งตัวบ้านๆ ไม่ได้มีเครื่องประดับอะไรสวยงามมาเพื่อสวมใส่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ ลีน่ามองเห็นรอยยิ้มที่สื่อออกมาจากภาพวาดนี้ รอยยิ้มที่อ่อนโยนและซ่อนความลึกลับไว้ในนั้นอย่างโดยแท้ เห็นชายหนุ่มยืนตัวตรงที่กำลังเอ่ยชมผู้ที่อยู่ข้างหน้าเขาเห็นนักเล่นมายากลที่กำลังแสดงกลของตนรวมถึงคนที่ดูเหมือนพระราชาและพระชายาที่มีสีหน้าพึงพอใจกับการแสดง ลีน่าพลิกหน้าถัดไปไม่มีรูปแต่มีตัวหนังสือมากมายแต่ตัวหนังสือตัวแรกของแต่ละหน้าถูกตกแต่งด้วยภาพวาดที่มีไฟลุกโซนเปลวไฟที่ดูเหมือนจริงจนลีน่าลองเอานิ้วลูบเพื่อให้แน่ใจว่ามันไม่ร้อนหน้าต่อไปขึ้นต้นด้วยต้นไม้มลายที่ถูกขีดกางออกเหมือนนักรบกลางแขนและมีนกเกาะอยู่ที่แขนข้างซ้ายของเขาหน้าต่อไปอีกเห็นพระชายานั่งบนอาชาสีขาว ไม่รู้ว่าทำไมทุกๆ หน้าของหนังสือถึงมีรูปวาดมากมาย ลีน่าอ่านออกเสียงเบาๆ และไม่มีใครได้ยินเธอ อยู่ๆ ก็มีหญิงสาววัยกลางคนวิ่งลงมาจากชั้นบนดึงหนังสือออกจากมือของลีน่าเธอปิดหนังสือต่อหน้าต่อตาของลีน่า หญิงสาวผมสีขาวกับแววตาที่โกรธเคืองมองมาที่เธออย่างแรง ลีน่ายกมือขึ้นและกล่าวขอโทษเธอ

หญิงสาว : “เธอไม่ควรอ่านหนังสือเล่มนี้” เธอพูดด้วยน้ำเสียงตะคอก เธอว่าพลางหนีบหนังสือไว้ที่แขน

ลีน่า : “ทำไมถึงไม่ให้หนูอ่านหนังสือเล่มนั้นล่ะค่ะ” ลีน่าถามพลางยกมือขอโทษ

หญิงสาว : “เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจและว่าลีน่าอย่างแรง ลีน่าไม่เข้าใจทำไมถึงอ่านหนังสือเล่มนี้ไม่ได้เพราะอะไร ?

หญิงสาวบอกให้ลีน่าออกไปจากที่นี่และไม่ต้องกลับมาอีก ก่อนลีน่าจะไปเธอได้เอ่ยถามหญิงสาวคนนั้นว่าชื่ออะไร เธอตอบว่า “เคีร์ยซินด้า” หลังจากนั้นลีน่าก็เดินออกจากร้านหนังสืออย่างเงียบๆ เมื่อเธอเดินออกจากร้านหนังสือนั้นเพียงแค่หันหลังกลับไปมองก็ไม่พบอะไรเลยเป็นเพียงพุ่มไม้ธรรมดาๆ เท่านั้น

—————————————

เรื่อง The Book .

ผู้เขียน น้ำตาลทรายก้อน

ฝาก กดติดตาม กดหัวใจ กดไลค์ กดแชร์

อัพวันเว้นวันเวลา 06:00 น.

วันนี้แอดอัพช้าก็ต้องขออภัยด้วยนะคะคือการตรวจสอบมันไม่ผ่านคะ ก็เลยนานหน่อย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***