ตอนที่4.

เช้าวันต่อมา(06:23น.) มหาวิทยาลัย

"จะไม่ช่วยเค้าจริงหรอ"หญิงสาวร่างบางในชุดนักศึกษาที่กำลังเดินตามรุ่นพี่สุดหล่อและพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ"ฉันขอยืนยันคำเดิมแล้วก็ช่วยเลิกตามฉันสักที"ร่างสูงบอกกับหญิงสาวที่ตามเขาตั้งแต่ออกจากหอ"ถ้าไม่ช่วยก็จะตามอยู่แบบนี้แหละ"หญิงสาววิ่งไปตัดหน้าร่างสูงทำให้เขาต้องหยุดเดิน"ทำไมต้องเป็นฉันด้วยละ คนอื่นก็มีตั้งเยอะแยะไม่ได้มีแค่ฉันสักหน่อย"ร่างสูงบ่นกับร่างบาง"ก็ถ้าฉันแข็งแรงกว่านี้ก็คงจะดีหรอกจะได้ปรากฏให้คนอื่นเห็นได้"ร่างบางบ่นพร้อมกับกอดอก

"แล้วไอ้ที่ปรากฏให้ฉันเห็นตลอดนี่ไม่แข็งแรงหรอ"

"ก็นายเห็นฉันได้คนเดียวหนิแถมฉันยังจำใครก็ไม่ได้ด้วย"

"งั้นก็นึกสินึก จะได้จำได้"

"ยัยดา!!"เสียงของผู้มาใหม่เรียกร่างบางที่กำลังเถียงกับร่างสูงอยู่ไม่ไกล เธอคนนั้นเดินเข้ามาหาร่างบางอย่างเร็วจนมาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างบาง

"เธอเห็นฉันหรอ?"ร่างบาง งง กับหญิงสาวตรงหน้าที่เดินเข้ามาหาเธอโดยไม่ลังเล"เพื่อนสนิทเลยละ นี่แกจำฉันไม่ได้หรอ"หญิงสาวถามพร้อมกับชี้นิ้วมาหาตัวเอง"ถ้าจำได้คงไม่ถามหรอก"ร่างบางตอบด้วยน้ำเสียงกวนๆทำให้หญิงสาวถึงกับโมโห ก็มันจริงหนิ"ฉันพิม เพื่อนสนิทแกไงธิดา"พอพิมพูดออกมาแบบนี้ร่างบางก็ขมวดคิ้วคิดไปคิดมา

"นี่แกจะแย่งขนมฉันทำไมเนี่ยธิดา ขนมแกก็มี"

"ก็แย่งคนอื่นกินอร่อยกว่านี่นา เนอะศิรา ดาว

ริน สุรัน"

"แกไม่ต้องหาพวกเลยนะ"

"กลัวสู้ไม่ได้อะดิพิม แบร่ๆ"

ร่างบางนึกคิดย้อนไป เพื่อนๆของเธอกำลังนั่งคุยกันอย่างสนุกสนานรวมถึงเธอด้วย พอร่างบางนึกออกก็ยิ้มดีใจแล้วกอดเพื่อนรักแต่..."ลืมเลย ฉันเป็นวิญญาณอยู่นิ"ร่างบางทำหน้าหงอยทันทีที่กอดเพื่อนรักไม่ได้เพราะตัวเองเป็นวิญญาณ"ไม่เป็นไรหรอก ฉันดีใจนะเว้ยที่เจอแกอีกครั้ง"พิมพูดปลอบเพื่อนพร้อมยิ้มอย่างมีความสุขที่สุดใน3โลก"ถ้าเธอเจอเพื่อนแล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นเพราะงั้นเลิกยุ่งกับฉันสักที"ร่างสูงที่ยืนดูหญิงสาวร่างบางทั้ง2คุยกันอยู่นาน แต่พอร่างสูงเอ่ยปากแบบนั้นธิดาก็หันมาสนใจร่างสูงแทน

"นี่ ฉันไม่เลิกยุ่งกับนายง่ายๆหรอกนะ ถึงจะเจอเพื่อนแล้วแต่ถ้าคนเยอะฉันก็จะหาร่างเจอได้เร็วขึ้น"ธิดาพูดออกมายาวๆจนร่างสูงถึงกับทำหน้าหงุดหงิดทันทีที่ธิดาไม่ยอมเลิกยุ่งกับเขา ร่างสูงเตรียมจะเถียงกลับแต่นักศึกษาคนอื่นๆก็มาซะก่อนร่างสูงจึงเดินไปแบบไม่สนใจธิดาและพิมเลย

"นี่พิม แกช่วยเล่าเรื่องของฉันให้ฟังหน่อยสิ"ธิดาที่หงุดหงิดน้ำหนึ่งอยู่ก็หันมาถามพิม

"ได้สิ แต่ว่าต้องเป็นคืนนี้นะตอนเช้ามีเรียน ตอนเที่ยงกินข้าวพร้อมทำรายงาน ตอนบ่ายจะนอน"พิมพูดธุระตัวเองออกมา ธิดาที่ได้ยอนแบบนั้นก็มองบนทันที

"นี่แกจะออกมาทำไมแต่เช้าวะ ไมไม่รอพวกเราก่อน"เสียงของร่างบางอีก4คนที่วิ่งมาหาพิม แต่ยังไม่ทันจะถึงตัวก็วิ่งชนใครเข้าจนแต่ละคนล้มลงไปเลย

"จะวิ่งทำไมวะ กลัวไม่ได้เข้าเรียนรึไง!"ร่างสูงที่นั่งล้มอยู่กับพื้นบ่นต่อร่างบางที่ชนเขา"เห็นมั้ย ว่ามีคนอยู่นะ!"ชายหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่กับพื้นเหมือนคนแรกตะคอกใส่ร่างบางอีกครที่ชนเขา"ไม่เห็นเว้ย ถ้าเห็นคงไม่ชนหรอก"ร่างบางตะคอกกลับพร้อมยืนขึ้นแล้วปัดกระโปร่งพลีสสั้นถึงเข่าแล้วไปพยุงเพื่อนอีก3คนที่ล้มอยู่ให้ยืนขึ้น"ถ้าไม่เห็นก็แหกตาดูสิวะ"คราวนี้เป็นเสียงที่คุ้นเคยดีบอกกับร่างบางทั้ง4ที่ยืนขึ้น แล้วจากนั้นร่างสูงทั้ง4ก็ยืนขึ้นด้วยเหมือนกัน

"ขอโทษนะค่ะที่ชนพวกคุณ"ร่างบางรูปร่างหน้าตาน่ารักกล่าวขอโทษรุ่นพี่ที่ชนจนล้ม"ไม่เป็นอะไรหรอก พวกเราก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรด้วย"ร่างสูงหน้าตาน่ารักคาวะอิ พูดให้ร่างบางสบายใจเพื่อที่จะไม่ให้รู้สึกผิด

"เป็นอะไรมั้ย"พิมที่ยืนดูเหตุการณ์มานานก็วิ่งเข้ามาหาพร้อมธิดาที่วิ่งมาด้วย"เจ็บนะสิถามได้"รุ่นพี่คนหนึ่งพูดแล้วทำหน้าซี้ดเชิงบอกว่าเจ็บมาก"ขอโทษนะค่ะคุณรุ่นพี่แต่ฉันไม่ได้ถามคุณ ฉันถามเพื่อนฉัน"พิมพูดกลับไปทำให้รุ่นพี่คนนั้นถึงกับหน้าแตกหมอไม่รับเย็บเลยละ"คริๆ"เสียงหัวเราะคิกคักของธิดาดังขึ้นเบาๆไม่มีใครได้ยินนอกจากพิมและศิราผู้ที่ได้ยินเสียงวิญญาณ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***